امر به معروف فقط با مهربانی باشد

یکی از مواردی که در لایحه عفاف و حجاب مورد توجه قرار گرفته، بحث امر به معروف و نهی از منکر است. در این لایحه در مورد آمران به معروف 3نکته ذکر و برای چگونگی امر به معروف و نهی از منکر شرایط و قواعدی مطرح شده که به شرح زیر است:
1-کسی حق ندارد از انجام امر به معروف و نهی از منکر لسانی جلوگیری کند.
2-جزای نقدی تا 50میلیون تومان برای انجام حرکات غیرمتعارف مانند فریاد زدن مقابل آمر به معروف و ناهی از منکر
3-جزای نقدی تا 24میلیون تومان برای آمر به معروف پرخاشگر و توهین کننده و دعوا با اشخاص متخلف
بسیاری از منتقدان بخش سوم این شرایط را مورد نقد قرار داده‌اند و آن را باعث دلسردی آمران به معروف نسبت به انجام این وظیفه شرعی دانسته‌اند. حجت‌الاسلام جلیل محبی در پاسخ به این افراد، سفارش مقام معظم رهبری را یادآوری می‌کند و می‌گوید: «همانطور که ایشان فرموده‌اند امر به معروف و نهی از منکر باید با مهربانی و سعه صدر انجام شود. رعایت این شرایط در دین اسلام هم مورد تأکید قرار گرفته و از مسلمانان خواسته شده در امر به معروف و نهی از منکر خشونت و پرخاشگری نداشته باشند.» او توضیح می‌دهد: «براساس آموزه‌های دینی و سفارش مقام معظم رهبری، تذکر‌های لسانی را فقط تا زمانی می‌توان امر به معروف و نهی از منکر نامید که با رعایت شرایط و بدون پرخاشگری و خشونت انجام شود، اما اگر شخص آمر به معروف در مقابل پرخاشگری، فحاشی و رفتارهای ناپسند فرد خاطی مقابله به مثل کند و همین رفتارها را داشته باشد، موضوع از امر به معروف به دعوای شخصی تغییر ماهیت می‌دهد که قابل دفاع نیست و براساس لایحه جدید جرم هم شمرده می‌شود. البته فرد خاطی هم که با پرخاش و ناسزا پاسخ آمر به معروف را داده مجرم است، ولی این امر سبب نمی‌شود اشتباه و لغزش آمر به معروف را نادیده بگیریم.» کارشناس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی وقوع بعضی از اتفاقاتی را که در وقایع اخیر با عنوان امر به معروف و نهی از منکر شاهد بوده‌ایم، نادرست می‌داند و می‌گوید: «مواردی مانند ماست ریختن بر سر فرد بی‌حجاب با عنوان امر به معروف و نهی از منکر در جمهوری اسلامی پسندیده نیست و‌شأن این واجب شرعی را خدشه دار می‌کند.»