معمای آرمان

یکی از بازیکنانی که این روزها در متن شایعات فوتبال ایران قرار گرفته، آرمان رمضانی است. در مورد او گفتند که مثل سجاد شهباززاده در فهرست مازاد جواد نکونام قرار گرفته و باید استقلال را ترک کند. با این حال باشگاه دست‌کم تا لحظه تنظیم این مطلب به رمضانی رضایتنامه نداده که این موضوع محل بحث شده است. برخی بر این باورند که عدم‌توافق بین رمضانی و مدیران باشگاه در مورد کم و کیف تسویه مطالبات منجر به این بن‌بست شده و برخی دیگر می‌گویند جواد نکونام در مورد رمضانی تغییر عقیده داده و ممکن است این بازیکن در جمع آبی‌پوشان بماند. در حقیقت استقلال تا‌کنون در جذب مهاجم جدید ناموفق بوده و شاید همین مسئله، کادرفنی را در مورد قطع همکاری با رمضانی به شک انداخته است. به‌طور همزمان زمزمه‌هایی در مورد مشتریان جدید رمضانی به گوش می‌رسد و گفته می‌شود احتمال انتقال او به تراکتور نیز وجود دارد.
آرمان البته یک فوتبالیست بی‌حاشیه و قابل احترام است اما او از یک جهت یک معمای بزرگ برای فوتبال ایران به شمار می‌آید؛ اینکه چطور ممکن است فوتبالیستی در این سطح فنی و با این کارنامه، در 2تیم بزرگ پایتخت توپ بزند و همچنان مشتریان سرشناس و مدعی دیگری هم داشته باشد؟! رمضانی 31ساله یک دوره حضور مطلقا ناموفق در پرسپولیس داشت؛ حضوری که باعث سوءشهرت او شد و نام این بازیکن را به فهرست خریدهای ضعیف یحیی گل‌محمدی اضافه کرد. رمضانی پس از آن به استقلال رفت و از آنجا که در مقابل فوج شوخی‌ها و سر به سر گذاشتن‌ها هیچ واکنش بدی نشان نداد، افکار عمومی نسبت به این بازیکن سمپاتی پیدا کرد. از نظر فنی هم اگرچه آرمان گاهی جرقه‌هایی زد و ازجمله آن گل بسیار مهم را در برابر پدیده مشهد به ثمر رساند اما هیچ‌گاه در قد و قامت یک ستاره ظاهر نشد. به یاد داشته باشیم رمضانی طی 43بازی برای استقلال فقط 6گل به ثمر رسانده و اغلب اوقاتش را روی نیمکت گذرانده است. به راستی چرا در رزومه چنین بازیکنی باید حضور در 2قطب اصلی فوتبال ایران درج شود و او حتی باشگاهی مثل تراکتور را هم خواهان خود ببیند؟