گزارش
نوری که هرگز خاموش نمی‌شود
عزاداری‌های محرم ۱۴۰۲ با وجود همه دسیسه‌ها و خدعه‌های دشمنان، پرشورتر از پیش برگزار شد
امیررضا قشقایی-روزنامه‌نگار
هرچه جلوتر می‌رویم، اثر و قدرت فضای مجازی در زندگی روزمره بیشتر می‌شود. این درحالی‌است که دشمنان اسلام و جمهوری‌اسلامی همواره از فضای مجازی به عنوان مهم‌ترین ابزار برای ضربه زدن به شعائر دینی و آرمان‌های انقلاب استفاده می‌کنند.محرم امسال اما شاهد لشکرکشی همه‌جانبه دشمنان داخلی و خارجی برای به حاشیه راندن هیئت‌های مذهبی و بی‌اثر کردن آن در جامعه ایرانی بودیم. به‌راه انداختن پویش‌هایی از جمله «مشکی نپوشیم» یا «ما خودمان عزاداریم» ازجمله اقدام‌ها و فضاسازی‌های عناصر داخلی و خارجی ضدانقلاب بود تا از حضور چشمگیر مردم در هیئت‌های مذهبی و عزاداری برای سیدالشهدا(ع) جلوگیری کنند.اما نقطه اوج این ماجرا، زنده کردن شعار همیشگی دشمنان انقلاب بود؛ یعنی نابودی جنبه سیاسی هیئت‌های عزاداری در قالب جمله‌ای که امسال خیلی می‌شنویم؛«حداقل بگذارید امام حسین(ع) برای مردم بماند». در حقیقت نیت عناصر داخلی و خارجی ضدانقلاب از گفتن این جمله، از میان بردن آرمان‌های امام حسین(ع) درمیان شیعیان و مردمان جهان است.رهبر معظم انقلاب نیز دراین باره می‌فرمایند: «هیئت‌ها نمی‌توانند سکولار باشند؛ هیئت امام حسینِ سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین(ع) است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی، اسلام مجاهد، اسلام مقاتله، اسلام خون دادن و اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین(ع) این است.» در ادامه به دلایلی اشاره خواهیم کرد که نشان می‌دهد هیئت‌های عزاداری اصولا نمی‌توانند سیاسی نباشند.
تشکیل حکومت اسلامی
نخستین دلیل سیاسی قیام امام‌حسین(ع) یا به‌طورکلی مهم‌ترین علت قیام ایشان، تشکیل حکومت اسلامی بود. همانطور که صراحتا در این باره می‌فرمایند: «آل ابوسفیان لیاقت حکومت را ندارند و از جدّم رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: «خلافت خاندان ابوسفیان حرام است و اگر روزی معاویه را در بالای منبر من دیدید او را بکشید»، اما مردم مدینه او را بالای منبر دیدند و نکشتند و اینک خداوند آنان را به یزید فاسق (بدتر از معاویه) گرفتار کرده است.» در حقیقت سیدالشهدا(ع) این نیاز را حس کرد که اگر الان قیام نکند، چندین سال بعد، دیگر اثری از اسلام واقعی نخواهد بود. اما از همان موقع نیز معاویه و پسرش یزید درحال گسترش تفکر «جدایی دین از سیاست» بودند؛ به‌عنوان نمونه وقتی که معاویه بر مسند خلافت نشست، بلافاصله به عراق آمد و در سخنرانی خود به مردم اخطار داد که «من با شما سرنماز و روزه نمی‌جنگیدم، بلکه می‌خواستم بر شما حکومت کنم و به مقصود خود رسیدم». پس، رواج نظریه سکولاریسم از زمان قیام امام حسین(ع) وجود داشت و تا همین الان نیز دشمنان درحال تلاش برای منزوی کردن اسلام و عدم‌دخالت آن در امور حکومت‌داری هستند.
مبارزه با فساد
مبارزه با فساد نیز از دیگر موضوع‌هایی به‌حساب می‌آید که از اهمیت بالایی در قیام امام‌حسین(ع) برخوردار است و از نکات درس‌آموز نهضت حسینی به شمار می‌رود. ایشان به‌هیچ‌وجه حاضر به بیعت با یزید نشدند، چراکه وی فردی بی‌شخصیت، میمون‌باز، شراب‌خوار و بی‌کفایت بود و زمامداری او بر مسلمین با آموزه‌ها و آرمان‌های دینی و همچنین تعالیم وحیانی نبی‌مکرم اسلامی(ص)، منافات آشکار داشت. شهید مطهری نیز در این باره می‌گوید: چنانچه دعوت کوفیان برای قیام در کار نبود و حتی اگر معاویه بیعتش را از امام حسین(ع) برمی‌داشت و او را به حال خود رها می‌کرد، امام حسین(ع) دست از یزید برنمی‌داشت؛ بنابراین مبرهن است که مبارزه با فساد، به‌عنوان رویکرد سیاسی به تحولات زمانه، از مهم‌ترین دلایل قیام امام‌حسین(ع) محسوب می‌شود.
ظلم‌ستیزی
یکی دیگر از مهم‌ترین اهداف قیام سید و سالار شهیدان، از بین بردن روحیه ظلم‌پذیری مردم جامعه بود، چراکه همین روحیه مردم سبب شده بود تا سلامت جامعه اسلامی به خطر بیفتد و فردی فاسد، مانند یزید بن‌معاویه، زمام حکومت را به‌دست بگیرد. تا جایی که امام حسین(ع) در این باره می‌فرمایند: «آنچه جباران را بر شما مسلط ساخته، این است که شما از مرگ گریزان هستید و به این زندگی ننگین ناپایدار دل بسته‌اید. جمعی مانند بردگان، بی‌اراده و مقهور هستند و گروهی گرسنه و مغلوب و ستمگران به دلخواه در امور مملکت تصرف می‌کنند». به‌دنبال این بیان، حضرت می‌فرماید: «شگفتا که سرزمین اسلام قبضه کسانی است که یا خائن و ستمکار هستند یا باج گیر و نابکار و یا حکمران بی‌رحم و بی‌انصاف.»
چرا دشمن، هیئت سکولار می‌خواهد؟
دشمنان سال‌هاست برای هیئت‌های عزاداری و کمرنگ کردن نقش آن در جامعه درحال برنامه‌ریزی و تلاش هستند. با وجود اینکه قیام سیدالشهدا(ع) ابعاد سیاسی داشت، اما سال‌هاست دشمنان تلاش می‌کنند این ابعاد را در میان مردم کمرنگ کنند. در حقیقت نقطه آغاز مبارزه دشمنان با زنده نگه داشتن نام و یاد امام‌حسین(ع) و شهدای دشت کربلا به قبل از انقلاب اسلامی بازمی‌گردد؛ یعنی جایی که همزمان با تاسوعا و عاشورای حسینی، کارناوال‌های شادی به خیابان‌ها می‌آمدند و مانع عزاداری مردم می‌شدند. پس از انقلاب اما شیوه دشمنان عوض شد، چرا که آنان دیگر قادر نبودند صراحتا به مبارزه با شعائر دین بپردازند. بنابراین سعی کردند با بی‌اثر کردن هیئت‌های مذهبی و جدا کردن آن از سیاست، به هرچه دورترکردن مردم از ابعاد قیام و شهادت امام حسین(ع) کمک کنند. همچنین دشمنان سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا هیئت‌ها را از درس عاشورا تهی کنند. درس عاشورا، «طغیان علیه طاغوت»، «سکوت نکردن در مقابل ظلم» و «حفظ معارف اصلی دین و حفظ اسلام ناب» است، نه اسلام دروغین انگلیسی‌ها و شیعه انگلیسی که امروز از سوی برخی فرقه‌ها ترویج می‌شود.
