پخش اطلاعات ساختگی همواره یکی از مهم ترین و فراگیرترین روشهای رسانهای طی دهههای گذشته تا کنون بوده است . اخبار جعلی و ساختگی با هدف گمراه کردن و به منظور آسیبرساندن به یک آژانس، نهاد، یا شخص، یا بهدستآوردن اهداف مالی یا سیاسی نوشته و منتشر میشود و اغلب با استفاده از سرفصلهای حساس و نادرست جهت افزایش خوانندگان، اشتراکگذاری آنلاین و درآمد بر اساس کلیک روی اینترنت منتشر میشوند. در واقع به لطف فناوری مدرن، ما در عصری از ارتباطات باورنکردنی و دریایی از اطلاعات به سر میبریم، اما طنز ماجرا این است که بهرغم دسترسی به اطلاعات گسترده، حجم اطلاعات نادرست بسیار بیشتر از اطلاعات تایید شده و معتبر است. در جهان امروز، اطلاعات به ظاهر معتبر زیادی وجود دارد که پس از بررسیهای بیشتر، معلوم می شود که آن اطلاعات نادرست بودهاند و از طرف دیگر حجم و تعداد اخبار جعلی با سرعت باورنکردنی افزایش یافته است.
براساس گزارش «آماندا دی سیلوسترو» در «مجله موتور جستجو»، در سراسر جهان حدود 76 درصد از مردم نگرانیهای خود را در مورد استفاده از اطلاعات نادرست یا اخبار جعلی اعلام کردهاند که این میزان بالاترین رقم بی اعتمادی شهروندان به خبرها در تمام دوران است. کتابخانه دانشگاه میشیگان نیز در راهنمای تحقیقاتی خود، اخبار جعلی را به عنوان «آن دسته از اخبار دروغین توصیف می کند که ساختگی، بدون حقیقت، منابع یا نقل قول معتبر است.»
بالاترین رقم بیاعتمادی به اخبار
در همینه زمینه :