رزق شرافتمندانه

ریحانه عبدی؛ کارشناس ارشد علوم قرآنی و حدیث

مطالبی درباره «رزق کریم» شنیده بودم اما با وجود دیدن مصادیق متعددش، حقایقی را در مکانی خاص دیدم که «لیطمئن قلبی» برایم حاصل شد.نمایشگاه، یک نمایشگاه معمولی نبود. نمایشگاه‌های معمولی پر هستند از دستاوردهای علمی-پژوهشی دانشمندان اما نمایشگاهی که ما رفتیم پر بود از دستاوردهای علمی-الهی سرمایه‌های انسانی یک امت. یک دستاورد، چه زمانی علمی-الهی می‌شود؟ وقتی در شرایط سخت و طاقت‌فرسا، بسیار تحقیق کنی، مطالعه کنی، تلاش کنی، زحمت بکشی، کم نگذاری، کشف کنی، بسازی، تولید کنی و در آخر بدون ذره‌ای فخرفروشی و سینه ستبر کردن بگویی: «ما موشک‌ها را می‌فرستیم و خدا هدایت می‌کند.»چنین جملاتی از کجا نشأت گرفته است؟ از کدامین اعتماد به‌نفس؟ کدام نفس؟این نوع خودباوری را امام‌خمینی (ره) به ما نداد؟ بله اندیشه امام، چنین بینشی را به ما داد.

رسیدن به آرزوها
روزگاری بود که آرزوهای بزرگی داشتیم و آنقدر آن آرزوها را دور و خارج از دسترس خودمان می‌دیدیم که فکر دستیابی به آنها را هم به ذهن خسته‌مان راه نمی‌دادیم؛ بهداشت، علوم پزشکی، فناوری‌های روز دنیا، اقتدار، استقلال، ارتش قوی و در عین حال مستقل، جاده، برق روستایی و حتی شهری، تولید دارو، زیرساخت‌های قوی با دانش بومی و هزاران هزار آرزوی دیگر.
امروز که به وضعیت خودمان نگاه می‌کنیم باورنکردنی است که اینقدر توانسته‌ایم به آن آرزوهایی که برایمان حکم افسانه داشت برسیم. می‌گویم «افسانه» چون حقیقتا آنقدر از «توانایی» و امکانات در اختیار ما دور بود که حتی آرزو کردنش را هم بر ما عیب می‌گرفتند و مسخره می‌کردند! اما امروز رسیدیم؛ رسیدیم به آن افسانه‌ها و باور کردیم که افسانه نبودند بلکه آرزوهایی بودند که حس حقارت کاشته‌شده در ذهن ما، آنها را برایمان تبدیل به افسانه و آرزویی خارج از توانایی‌مان کرده بود و اکنون که اعتماد به نفسمان را بازیابی کرده‌ایم حرکت رو به جلو را با قدرت و سرعت بسیار به پیش خواهیم برد با توکل بر خدا.
بله، «با توکل بر خدا» که ما جز با نگاه و پشتیبانی او نمی‌توانستیم حرکت رو به جلو برای رسیدن به این حس اعتماد به نفس را داشته باشیم.

پایه‌گذاری کاری عظیم
وقتی بینش‌مان این باشد که کار را ما انجام می‌دهیم اما به مقصد رساندنش دست خداست، آن‌وقت است که معنی توکل را مجسم کرده‌ایم در اعمال و حرکاتمان. آن‌وقت است که می‌شوی حسن تهرانی‌مقدم. آن‌وقت است که افسانه‌ها را تبدیل می‌کنی به واقعیت و در شرایط فشار حداکثری، جنگ سخت و نرم، همراهی نکردن دوستان و مدعیان دوستی، کار عظیمی را پایه‌گذاری می‌کنی که یکی از آن افسانه‌ها (ارتش قوی ولی مستقل) را به واقعیت تبدیل می‌کنی.

نشانه‌های موفقیت
دیدن RQ-170 از نزدیک با سلامت کامل، فقط یک مورد از هزاران مورد نشانه‌های اوج این موفقیت بود، اگر می‌دیدی‌اش دوست داشتی سلفی می‌گرفتی با این غول در خاک‌نشسته مقابل عظمت ایمان، ایمان، باز هم ایمان و سپس اقتدار و دانش ایرانیان تازه‌به‌خودباوری‌رسیده. بماند که دیدن نمونه کوچک، متوسط و اندازه واقعی آن که با دستان باکفایت این ایرانیان ساخته شده بود انسان را به وجد می‌آورد.  با دیدن انواع بالگردها و پهپادهای ساخت دانشمندان فنی-الهی ایران عزیز برای استفاده در انواع عملیات مورد نیاز کشورمان اعم از نظامی، کشاورزی، امدادی و...، انواع رادارهای پیشرفته، انواع موشک‌های زمین به هوا، ماهواره‌بر و... شعف وصف‌ناپذیری به انسان دست می‌داد؛ شعفی غیرقابل وصف بود. این همه غرور و اقتدار اگر «رزق کریم» نیست پس چیست؟ روزی کریمانه، شرافتمندانه، بی‌ذلت، بی‌عسرت، بی‌سرافکندگی، با صمیمیت، سطح فرهنگ عالی، سطح سواد عالی، سطح روزی عالی که همگی، رزق ما ایرانیان شده است در سایه دانشمندانی که علاوه بر دانش فنی، اتصال به کریم مطلق را در منش خودشان جای داده‌اند. خدا را شکر به‌خاطر این پروردگار، خدا را شکر به‌خاطر چنین دانشمندانی و خدا را شکر به‌خاطر فراهم شدن مقدمات صلح حقیقی، آزادی حقیقی و رفاه حقیقی.