باد دوباره در بادبان‌ها می‌پیچد

بشر، با ایده بادبان غریبه نیست اما مدت زیادی است که کشتی‌های بزرگ تجاری، با باد خداحافظی کرده‌اند و به سوخت‌های فسیلی متکی شده‌اند. اما احتمالا دوباره باد به نفع بادبادن‌ها بوزد و کشتی‌ها، سکان را به باد بدهند.
2مهندس در یکی از زیرمجموعه‌های ایرباس، طرحی خلاقانه و نوآورانه را پیاده کرده‌اند که مبنای کارش، همان روش قدیمی استفاده از باد است، البته با تغییرات زیادی در اجرای آن. در این طرح، کشتی‌ها با بادبان‌هایی بسیار بزرگ که در ارتفاعی بسیار بالا قرار دارند، حرکت می‌کنند. اندازه این بادبان‌ها که در واقع نوعی چتر عظیم هستند، ‌ممکن است 400مترمربع باشد و در ارتفاع 300متری از سطح دریا پرواز می‌کنند.
این ایده ابتدا در سال2016 مطرح شد اما سال‌ها طول کشید تا به مرحله عمل برسد و حالا، ایرباس یک کشتی کوچک را با ایده آنها به آب انداخته است. عملی‌شدن این ایده، می‌تواند اثرات مفید زیادی برای محیط‌زیست داشته‌باشد چون صنعت کشتیرانی، عامل تولید حدود 3درصد گازهای گلخانه‌ای در سراسر دنیاست.
این فناوری که سی‌وینگ نام دارد، از فناوری‌های بسیار پیشرفته‌ای استفاده می‌کند و کاملا مناسب قرن بیست‌ویکم است. این چتر توسط یک برنامه نرم‌افزاری اتوپایلوت(خلبان‌خودکار) هدایت می‌شود و کابل 700متری مستحکمی که آن را به کشتی متصل می‌کند، درواقع مسیری برای ارتباط آن با کشتی و ارسال و دریافت داده‌های ناوبری است. این چتر، برخلاف بادبان‌های پیشین که ثابت بودند، در الگوهای پروانه‌ای به حرکت درمی‌آید و همین باعث می‌شود که اثر فشار باد بر آن، چندین‌برابر شود. علاوه بر آن، جریان باد در ارتفاع‌های بالا، به‌شدت بیشتر از سطح دریاست و همین باعث می‌شود قدرت باد در آن ارتفاع، 50درصد بیشتر باشد.
یک کشتی مدت‌هاست به‌صورت آزمایشی با این فناوری در اقیانوس اطلس تردد می‌کند. صاحبان این فناوری همین حالا سفارش‌هایی از بخش دریایی ایرباس و یک شرکت دریانوردی ژاپنی گرفته‌اند و امیدوارند طرحشان، تا سا ل2025 کاملا عملیاتی شود.