محمد مهدی رنجبر ، کارشناس سرگرمی
سلام. در شرایطی که فضای مجازی با سرعت چشمگیری تلاش دارد تمام نیازهای مردم را برطرف کند - یا حداقل این‌طور وانمود می‌کند- کار کردن در روزنامه و آن هم بخش خاص «سرگرمی» شاید برای بعضی از منتقدین کمی مضحک باشد! شخصا نظرم این است که اتفاقا یکی از مهم‌ترین کاربردهای «سرگرمی»، همین کاهش سرعت است!
خب باز الآن صدای منتقدین درمی‌آید که «چرا مخالف سرعت هستید؟ مگر قصدتان خدای‌ناکرده تلف کردن وقت مردم است که با تکنولوژی و سرعت ناشی از آن مشکل دارید؟ و...»
نه عزیزدل! نه قربانت گردم. کسی مخالف سرعت‌گرفتن مردم در کسب اخبار و اطلاعات و رفع نیازهایشان نیست. اما اینجانب به واسطه آنچه در جامعه می‌بینم، بیشتر نگران «دقت» مردمم که همگام با افزایش سرعت، دارد به مرور از دست می‌رود! باید ببینیم آنچه با این افزایش سرعت، به دست می‌آوریم چه ارزشی دارد و آنچه در مقابل از دست می‌دهیم چندقیمت است؟!
«تمرکز»، «خلاقیت»، «حس خوب»، «آموزش گام‌به‌گام در هر سن و سال» و «تمرین و تقویت ذهن» همگی به آرامشی نیاز دارد که با برخی از سرعت‌های هیجانی فضای مجازی منافات دارد.
همان قدیم هم که مطبوعات‌مان رونق بیشتری داشت، بخش‌های «سرگرمی» توسط سیاست‌گذاران طوری طرح‌ریزی می‌شد تا از سرعت مرور چشم مخاطب در صفحات روزنامه کم کند و او را به خوانش دقیق‌تر برخی صفحات ترغیب کند. مخاطب هم از این درنگ و کاهش سرعت، البته لذت می‌برد.
موفق و پیروز باشید، و حرفه‌ای.
به کجا چنین شتابان؟!
در همینه زمینه :
نگاه
یادداشت