
چتری برای 346 نفر

مهتاب خسروشاهی
آدمهایی که به هر دلیل رنجی را تحمل میکنند، با هر وسیلهای که بتوانند تلاش میکنند تا دیگران طعم تلخ تجربه آنها را نچشند؛ مانند «مادر ترزای ویتنام» که با پذیرش سرپرستی 346کودک، مانع از بیخانمانی آنها شده است.
«هاین تیوهونگ» که والدینش او را در نوزادی پشت در خانهای رها کردهاند، حالا به فرشته نجات کودکان ویتنامی شبیه بهخودش تبدیل شده است.
او که مسیر سختی را تا رسیدن به این نقطه طی کرده است؛ با راهاندازی سازمانی غیرانتفاعی، کودکان را به فرزندخواندگی پذیرفته و هر آنچه در توان دارد برای خوشبختی آنها انجام میدهد. به لطف خیرانی که با مؤسسه غیرانتفاعی هونگ همکاری میکنند، این کودکان از تحصیل، غذای گرم، جای خواب، امکان نظافت، بازی و مراقبتهای پزشکی لازم برخوردار هستند.
هونگ، تاریخ تولد خودش را نمیداند. شناسنامهای که همراه او بوده بدون نامخانوادگی است و تنها تاریخ 1968میلادی در آن ذکر شده است. در سالهای پس از جنگ، پیرزنی باقیمانده عمر و ثروت خود را صرف کمک به هونگ برای یافتن خانهای امن کرد و در نهایت توانست او را به زوجی در شهر وینپو، بسپارد. اما این زوج از او بهعنوان برده جنسی استفاده میکنند و هونگ پس از فرار از خانه آنها تا مدتها در خیابانها سرگردان بوده است تا اینکه در 19سالگی کودکی را پشت در خانه خودش پیدا میکند و او را به فرزندی قبول میکند. از این نقطه زندگی تازه تیو هونگ آغاز میشود. هونگ با مردی چینی آشنا میشود که هزینه اجاره منزل و هزینه اولیه راهاندازی کاری تجاری را به او میدهد. او نام دخترخواندهاش را «آن دائو» میگذارد و از سال 1993میلادی، همکاری داوطلبانه خود در انجمن امداد ایتام ویتنام- انجمن امدادرسانی به ایتام و افراد مسن- را آغاز میکند.
تیو هونگ در سال 2001میلادی مرکز خیریه QueHoung را در مرکز منطقه Tan Dong Hiep راهاندازی میکند. او بهتدریج کودکان تحت تکفل خود را افزایش میدهد تا اینکه از مرز 300نفر عبور میکند. نام خانوادگی همه این کودکان، همان نام خانوادگیای است که هونگ وقتی برای دومین بار به فرزندخواندگی پذیرفته میشود، از والدین خود کسب میکند.
او پس از تاسیس و گسترش مرکز خود یعنی « مادر هونگ»، کار خود را به خارج از مرزهای ویتنام برد و حمایت از کودکان بیسرپرست در ایالات متحده را آغاز کرد. خیریه مادر هونگ، خیرین بیشماری از سراسر آسیا دارد. برای مثال در شب سال نو- به تقویم ویتنام- حامیان ژاپنی این مرکز همراه با هدایایی برای کوتاه کردن موی آنها به مرکز آمدند.