لیگ برتر با حفظ سمت لالیگا

محمدرضا نصیری-روزنامه نگار


فوتبال ایران مثل قیمت آپارتمان‌ها شده. عین همین آپارتمان‌هایی که ارزان‌ترش در بورلی هیلز پیدا می‌شود یا سمند ال ایکسی که با پولش می‌شود پورشه‌ی ده هزار تا کار کرده را آن ور آب خرید، بازیکن ایرانی هم همین‌طوری است. یعنی با پول یکی مثل رضا شکاری یا پیام نیازمند می‌توان مودریچ یا کیلور ناواس را خرید.
مدیرعامل تراکتور گفته بازیکنی به‌نام رضا شکاری که این فصل در تیم گل‌گهر هفت گل زده بود، برای پیوستن به باشگاه تبریزی صدمیلیارد تومان دستمزد خواسته. این جدا از پول رضایت‌نامه‌ی بازیکن است. یعنی جذب بازیکنی که شاید اسمش را هم نشنیده باشید، حدود سه میلیون دلار آب می‌خورد. هر گل را چه‌قدر حساب کردید؟ اصلاً نوی آن چند است؟
یا باشگاه سپاهان برای دریافت رضایت‌نامه‌ی پیام نیازمند که رایگان به باشگاهی در پرتغال رفته بود، مبلغ یک میلیون دلار پرداخت کرد. این جدا از دستمزد خود بازیکن است که حدود چهل، پنجاه میلیارد یا همان یک میلیون دلار هزینه می‌برد. حالا این‌ها را بگذارید کنارِ دستور وزارت ورزش که گفته باشگاه‌ها باید تا سقف 350میلیارد تومان هزینه کنند. یعنی سپاهان اگر چند عدد خیار سالادی و بادمجان دلمه‌ای هم کنار پیام نیازمند در ترکیب به زمین بفرستد، باز هم از سقف مجاز عبور می‌کند. تراکتور اگر بخواهد رضا شکاری را بگیرد، بازیکنان تیم در طول فصل نباید حقوق بگیرند و برای گذران زندگی باید دو شیفت در اسنپ کار کنند.
مدیران باشگاه‌ها وقتی با بازیکن مورد نظر سرمربی تیم مذاکره می‌کنند، لیزر فول‌بادی نصیب‌شان می‌شود. از بس قیمت‌ها بالاست، مدیر باشگاه به بازیکن می‌گوید «تا ساعت چند بازید؟» یا «حالا یک دور می‌زنیم برمی‌گردیم.» بعد که دورها را زدند برمی‌گردند می‌بینند قیمت همان بازیکن باز هم رفته بالا. هر چه بگویی «من دورهایم را زده‌ام، الآن دنبال آرامشم»، دیگر فایده‌ای ندارد. انگار در فوتبال این مملکت قیمت بازیکن بستگی به دلار دارد. انگار مواد خام آن از ایتالیا وارد می‌شود. نکند تحریم‌ها روی قیمت بازیکن هم تأثیر گذاشته؟ نکند لیگ ما بهترین لیگ جهان شده و ایران قهرمان جام جهانی است و به ما نمی‌گویند؟ عبدالله ویسی که گواردیولاست، شاید محمد آبشک همان دنی درینک‌واتر است و زلاتان ایبراهیموویچ میکروب ضعیف شده‌ی ابراهیم تهامی!