چرا تهران عقب افتاد؟

پرویز سروری-نایب ‌رئیس شورای شهر تهران

 شهر موجودی زنده است و بنابراین تمامی اقدامات باید مبتنی بر استمرار حیات شهر باشد و منجر به گره‌گشایی و حل مشکلات و مسائل مردم شود. رسالت کمیسیون ماده 5دقیقا همین است و قطعا با اجرای طرح‌ها و تصمیمات این کمیسیون می‌توان حیات شهر را حفظ کرد، موضوعی که در گذشته کمتر به آن توجه شده و عقب ماندگی‌های شهر را رقم زده و از این رو، اقدامات صورت گرفته در کمیسیون برای برخی خوشایند نیست و دست به  تخریب زده‌اند. رسیدگی به پرونده‌ها در این کمیسیون از 18‌ماه به 2‌ماه رسیده و با رویکرد مسئله‌محور سعی شده تا از طریق طرح‌های موضوعی و موضعی برخی از مخروبه‌ها که نتیجه تصمیمات سال‌های گذشته است را احیا کند. نمونه آن نفرآباد است که در گذشته مخروبه‌ای بیش نبود و امروز به قلب تپنده جنوب تهران تبدیل شده است. حال این پرسش مطرح می‌شود که وقتی از طریق این کمیسیون و ظرفیت‌های آن می‌توان گره‌های شهر را بازگشایی کرد، آیا رواست که این اقدامات را مذمت کرد؟
تعیین تکلیف و گره‌گشایی از خیابان‌های شوش، کرمان و قزوین صورت گرفته است که به‌دلیل تصمیمات نادرست دچار فرسودگی مطلق شده بودند و در نهایت با تلاش‌های مدیریت شهری و با استفاده از کمیسیون ماده5 مشکل50ساله ساکنان این خیابان‌ها حل شده و اکنون می‌توانند خانه هایشان را بفروشند یا اقدام به ساخت‌وساز کنند. مدیریت شهری با این کار در حال استیفای حقوق عامه است و شورا هم اجازه تخطی و خروج از چارچوب قانونی را نمی‌دهد. نگاه مسئله‌محور مدیریت شهری سبب جبران عقب‌ماندگی تهران شده است و امروز گزارش‌ها نشان می‌دهد که ساخت‌وساز از مناطق شمالی به جنوب که اغلب بافت فرسوده هستند، منتقل شده است. عده‌ای عقب‌ماندگی تهران را نمی‌بینند اما تلاش شهرداری در کمیسیون ماده5 را به مثابه شهر فروشی و تراکم فروشی می‌دانند؛ در حالی‌که شهرداری به‌دنبال گره‌گشایی از شهر تهران است و لاغیر.