اینجا هیچ پروژه عمرانی ای غیرضروری نیست!

عباس شعبانی*

 تکاپوی‌ کارگاه‌های عمرانی در شهر اگرچه گاه با مزاحمت‌های ترافیکی یا آلودگی صوتی همراه است اما نباید فراموش کرد ارتقای کیفیت زندگی و زیست‌پذیری بیشتر در گرو فعالیت همین کارگاه‌هاست. از این منظر نمی‌توان هیچ کارگاه عمرانی را به بهانه بهبود وضعیت بصری یا زیستی غیرضروری نامید! درک مفهوم این گزاره برای آنان که تحولات عمرانی تهران را طی یک دهه اخیر دنبال کرده‌اند، هرگز دشوار نیست. شهردار تهران اخیرا از پل‌هایی گفت که طی دوره پیشین مدیریت شهری مدفون شده بود. واقعیت آن است که پل‌های تقاطع میدان فتح با ادامه بزرگراه یادگار امام(ره) که حالا دوباره از زیر خاک سربرآورده و در حال تکمیل هستند بخش کوچکی از مجموعه پروژه‌هایی که مدیران وقت، ضرورتی برای ادامه عملیات اجرایی آنها نیافتند. شاخه غربی ادامه بزرگراه یادگار امام(ره)، تقاطع‌های چهارگانه غیرهمسطح بزرگراه شهید باقری و تقاطع غیرهمسطح بزرگراه آزادگان با خیابان شهید دستواره تعدادی از همین پروژه‎ها هستند. چنانچه ضرورت‌های عملکردی آنها برای تسهیل ترافیک، کاهش مصرف سوخت و از همه مهم‌تر کاهش زمان سفرهای درون‌شهری به درستی شناخته می‌شد، شاید امروز همانند پل تقاطع باقری- فرجام زیربار ترافیک بودند یا دست‌کم پیشرفت فیزیکی بالاتری داشتند. برای شهری که از نظر سازه‌های زیرساختی تقریبا در حال عبور از میانسالی است بازرسی و مقاوم‌سازی پل‌ها و سایر ابنیه فنی نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ دقیقا همان روندهایی که طی دوره پنجم مدیریت شهری دچار رکود شده بود! حالا که پل‌های تقاطع میدان فتح دوباره رنگ آسمان را دیده‌اند، عملیات اجرای روکش آسفالت در فاز نخست آزادراه شهید شوشتری آغاز شده و پل‌های تقاطع بزرگراه شهید باقری یکی پس از دیگری تحویل شهروندان می‌شوند. مقاوم‌سازی و بهسازی لرزه‌ای پل‌ها چه در بخش طراحی و چه در بخش اجرا جانی تازه گرفته است تا خاطر شهر از پیوستگی شریان‌های ارتباطی پس از بحران‌های احتمالی جمع و جور باشد. حالا مدت‌هاست که تهران هیچ کارگاه عمرانی غیرضروری ندارد چراکه مدیران آن دریافته‌اند آینده بهتر شهر به عملکرد تمام آنها نیاز دارد.