روایت
شعرخوانی امام ره برای اعضای خانواده
در خاطرات امام(ره)، بسیار از شعرخوانی ایشان برای اعضای خانواده و به‌ویژه عروس و همسرشان خوانده‌ایم. رضا اسماعیلی، پژوهشگر ادبی از این نکته‌سنجی امام(ره) در سبک زندگی عارفانه‌شان می‌گوید: «حضرت امام(ره) بعضی از شعرها را به درخواست عروس خویش سروده است. در یکی از موارد، امام(ره) در پاسخ به عروس خویش که از ایشان درخواست شعر می‌کند، فروتنانه می‌گوید: «اینک چون تو با اصرار خاص به‌خودت از من شعر خواستی باید به حق بگویم که نه در جوانی که فصل شعر و شعور است و اکنون سپری‌شده و نه در فصل پیری که آن را هم پشت سر گذاشته‌ام، و نه در حال ارذل العُمُر (پیری و سالخوردگی) که اکنون با آن دست به گریبانم قدرت شعرگویی نداشتم. گویند کسی گفت که من قوه‌ام در جوانی و پیری فرق نکرده، زیرا این سنگ را نه در جوانی توانسته‌ام بلند کنم و نه در پیری؛ من نیز همین را می‌گویم که من در شعر و ادب فرقی نکرده‌ام که در جوانی شعر نتوانستم گفتن و نیز در پیری. اینک گویم: شاعر اگر سعدی شیرازی است/ بافته‌های من و تو بازی است.»
