کشف رازهای ژنتیک برای کاهش ابتلا به اعتیاد

یک مطالعه جدید انجام شده که در آن به پتانسیل نتایج آزمایش ژنتیک برای بهبود راهبردهای پیشگیری و درمان اعتیاد پرداخته شده است. به گزارش نوروساینس، تاکنون تلاش‌های انجام شده برای جلوگیری از ابتلا به اعتیاد، وضعیت ژنتیک افراد را نادیده می‌گرفت، اما تحقیقات راتگرز نشان می‌دهد که نتایج آزمایش DNA ممکن است در نهایت پیشگیری و درمان را افزایش دهد و نتایج را بهبود ببخشد.

تحقیقی برای مداخله در مصرف مواد‌مخدر
محققین 325دانشجوی کالج را برای این تحقیق انتخاب کردند که اطلاعات متفاوتی در مورد اختلال مصرف الکل و چگونگی تأثیر ژنتیک بر خطر اعتیاد به آنها داشتند. سپس از آنها پرسیدند که چگونه نسبت به آگاهی از تمایلات ژنتیک بالا، متوسط و پایین به اعتیاد، واکنش نشان خواهند داد. در نهایت نتایج جالبی به‌دست آمد. ابتدا، شرکت‌کنندگان متوجه شدند که نمرات خطر ژنتیک بالاتر به‌معنای احتمال بالاتر ابتلا به سوء مصرف الکل است. در وهله دوم اکثر شرکت‌‌کنندگان گفتند که اگر نمرات واقعی خطر بالایی داشته باشد، کمتر الکل مصرف می‌کنند و اقدامات دیگری را برای پیشگیری از اعتیاد انجام می‌دهند. دانیل دیک، مدیر مرکز تحقیقات اعتیاد راتگرز و نویسنده ارشد این مطالعه که در ژورنال پزشکی آمریکا منتشر شده است، گفت: گام‌‌های زیادی بین کشف ژن‌‌های مرتبط با اعتیاد و استفاده مؤثر از اطلاعات ژنتیک در پیشگیری و درمان وجود دارد. این کارآزمایی راه را برای مطالعات با استفاده از داده‌های ژنتیک واقعی و ادغام اطلاعات ژنتیک برای پیشگیری و مداخله در مصرف مواد‌مخدر هموار می‌کند.

سطح خطر ژنتیک
به‌گفته دیک ، مطالعه روی افرادی که به فرزندی گرفته شده‌اند و همچنین روی دوقلوها نشان می‌دهد که خطر اعتیاد تقریباً نیمی از ژنتیک است، اما مسئله این است که هزاران ژن اعتیاد وجود دارد، بنابراین خطر ژنتیک هر فرد، در جاهای مختلف رشته DNA او دیده می‌شود. این یعنی خطر به‌طور یکنواخت در طول رشته توزیع نمی‌شود و در یک منحنی پخش می‌شود. او گفت که تعداد کمی از افراد، دارای خطر ژنتیک بالا یا پایین هستند، اما اکثر افراد در وسط منحنی قرار می‌گیرند. دانستن سطح خطر ژنتیک می‌تواند به افراد کمک کند تا بهترین انتخاب‌ها را برای سلامتی و رفاه خود داشته باشند. افرادی که در معرض خطر ژنتیک بالاتری قرار دارند، بیشتر در معرض مشکلات ناشی از مصرف الکل و مواد‌مخدر هستند، بنابراین می‌توانند اقدامات احتیاطی در مورد سوءمصرف مواد انجام دهند.

آگاهی و کمک به درمان
البته نکته دلگرم‌کننده تحقیق این بود که وقتی شرکت‌کنندگان متوجه سطح بالای خطر ژنتیک ابتلا به اعتیاد شدند برای کسب اطلاعات بیشتر و یا صحبت با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی و مشارکت در شیوه‌های کاهش آسیب تمایل بیشتری داشتند. دیک گفت: به‌طور کلی، نتایج به‌شدت این ایده را تشویق می‌کند که نمرات خطر ژنتیک واقعی ممکن است در پیشگیری و درمان اعتیاد به مواد‌مخدر مفید باشد. اکثریت قریب به اتفاق افراد نشان دادند که اگر متوجه شوند در معرض خطر ژنتیک بالایی هستند، برای کاهش خطر اقدام می‌‌کنند. دیک تأکید کرد که ما هنوز اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه اطلاعات ژنتیک دنیای واقعی بر رفتار دنیای واقعی تأثیر می‌گذارد؟ داریم. بیشتر ژن‌های اعتیاد در چند سال گذشته کشف شده‌‌اند و بسیاری از ژن‌‌های دیگر هنوز ناشناخته باقی مانده‌اند. هیچ سرویس آزمایش ژنتیک تجاری، اطلاعاتی در مورد خطر اعتیاد ارائه نمی‌دهد، بنابراین تعداد کمی از مردم تا به حال اطلاعات واقعی در مورد تمایل ژنتیک خود به اعتیاد دریافت کرده‌اند. علاوه بر این، اهداف اعلام شده اغلب با اقدامات بعدی متفاوت است. مطالعات اولیه نشان می‌دهد که دریافت بازخورد ژنتیک برای بیماری قلبی، سرطان ریه و دیابت باعث نمی‌شود افراد رفتار خود را تغییر دهند. دیک گفت: ارائه اطلاعات میزان خطر ژنتیک خوب به آنها تنها نخستین قدم است. سپس باید افراد را به منابع و پشتیبانی متصل کنیم تا به آنها در کاهش ریسک کمک کنیم. این چیزی است که تیم من در حال حاضر روی آن کار می‌کند؛ کمک به مردم برای درک خطر اعتیاد خود و اینکه چگونه می‌توانند این خطر را کاهش دهند و از ایجاد مشکلات جلوگیری کنند.