قیام قائدی

بدون تردید یکی از شگفتی‌های نخستین فهرست امیر قلعه‌نویی برای تیم ملی، خط خوردن مهدی قائدی بود. خب البته قائدی در الاهلی امارات افول کرده بود و اوایل فصل جاری در بازگشت به استقلال هم نیمکت‌نشین بود. بنابراین چیز عجیبی به‌نظر نمی‌رسید که در تیم ملی غایب باشد. با این حال قلعه‌نویی زمانی سرمربی این تیم شد و نخستین فهرست خود را اعلام کرد که قائدی در مسیر احیاشدن قرار گرفته بود. کمتر کسی انتظار داشت مهاجم بوشهری در لیست امیر نباشد، مخصوصا جایی که او محمد عمری از پرسپولیس را به اردو فرا خوانده بود؛ هرچند عمری هم مصدوم شد و نتوانست در 2 مسابقه دوستانه با روسیه و کنیا حاضر باشد. تحلیل بعضی‌ها این بود که قلعه‌نویی برای فرار از انگ «مربی استقلالی» قائدی را قربانی کرده، اما در هر صورت دعوت نشدن این بازیکن عجیب بود. با این حال نکته کلیدی به واکنش فنی قائدی برمی‌گردد؛ جایی که او پس از فیفادی فروردین عملکردی خارق‌العاده در لیگ برتر داشت و به خوبی توانایی‌هایش را ثابت کرد.

   6گل، 4پاس گل، 2پنالتی
نمایش درخشان قائدی بعد از اردوی تیم ملی، از بازی با ذوب‌آهن شروع شد؛ جایی که او در جریان پیروزی 2گله آبی‌ها یک‌بار برای استقلال گلزنی کرد. پس از آن نوبت به هنرنمایی باشو در اراک رسید و این بازیکن گل 3امتیازی تیمش را وارد دروازه آلومینیوم کرد. اوج آتش‌بازی قائدی اما در مسابقه با هوادار بود؛ جایی که او در یک نیمه 3گل زد، یک پاس گل داد و 2پنالتی هم برای هم‌تیمی‌هایش گرفت. این بازی را استقلال 6بر یک برد. نکته جالب توجه اینکه اگر به جای حسین حسینی خود قائدی پنالتی دوم استقلال در آن بازی را می‌زد، امروز همردیف با شهریار مغانلو به‌عنوان آقای گل لیگ بیست‌ودوم شناخته می‌شد. درخشش قائدی همچنان ادامه یافت و او پس از خاموشی موقت مقابل پرسپولیس، در جریان تساوی با صنعت نفت آبادان پاس تنها گل تیمش را داد. قائدی با یک پاس گل دیگر به کام‌بک استقلال مقابل مس رفسنجان کمک کرد و باعث پیروزی 2بر یک آبی‌ها شد. هفته آخر جلوی تراکتور هم که قائدی شاید بهترین بازی فصلش را ارائه داد؛ او 3گل زد و یک پاس گل فرستاد و چیزی نمانده بود کفش طلا را ببرد، اما زیاد خوش‌شانس نبود. استقلال این مسابقه را با نتیجه تاریخی و فراموش‌نشدنی 7بر یک به سود خود به پایان برد.

   طلسم دنباله‌د‌ار
با عملکردی که مهاجم بوشهری در هفته‌های پایانی لیگ برتر ارائه داد، شکی در دعوت از او برای اردوی خردادماه تیم ملی در تورنمنت کافا باقی نیست. با این حال یک حسرت بزرگ برای مهدی پابرجا باقی ماند و آن، دوری جام از دست‌های او بود. قائدی تا‌کنون طعم قهرمانی در لیگ را نچشیده است. قائدی از ابتدای لیگ هفدهم به استقلال پیوست. تا زمان حضور او در ایران، پرسپولیس قهرمان لیگ می‌شد. وقتی مهدی به الاهلی امارات رفت، استقلال قهرمان ایران شد، اما وقتی او به کشور بازگشت، باز هم نوبت فتح جام به سرخپوشان رسید و عجیب‌تر اینکه الاهلی در امارات به مقام قهرمانی دست یافت. خلاصه که فعلا جام از قائدی گریزان است. آیا او می‌تواند این طلسم را بشکند؟