پرشور و عاشق

انتشار عکس‌های آتیلا پسیانی در مراسم نکوداشتش در خانه هنرمندان با بهت و نگرانی برای دوستداران این بازیگر همراه بود. تصویری که از پسیانی در سال‌های اخیر به یاد داریم، با عکس‌هایی که روز دوشنبه از او منتشر شد، بسیار تفاوت دارد. پسیانی بسیار تکیده شده و به‌وضوح وزن زیادی از دست داده است. این پسیانی با آن پسیانی تو پُر و نسبتا تنومند توفیر بسیار دارد و میزان وزنی که از دست داده قبل از هر چیز این ظن را تقویت می‌کند که این بازیگر پرکار سال‌های نه چندان دور با بیماری دست به گریبان است. با این حال، پسیانی در شب نکوداشتش لبخند بر لب داشت و شنونده صحبت‌های همکاران و دوستان سالیان درازش بود که در وصف هنر و شخصیت وی سخنان نیکو گفتند و او را حرمت بسیار گذاشتند.

پرکار و پذیرفتنی
آتیلا پسیانی، فرزند بازیگر مرحوم، جمیله شیخی، متولد 10اردیبهشت1336 است و از دهه1360 تا امروز در فیلم‌ها، تئاترها و سریال‌های تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی متعددی حضور داشته است. جدا از بازیگری، او نمایشنامه‌های متعددی را در مقام کارگردان روی صحنه برده و برخی از اجراهایش در زمره نمایش‌های پرتماشاگر بوده است. او چندین نامزدی بازیگری در جشنواره فیلم فجر، جشن خانه سینما و جشن نویسندگان و منتقدان سینما داشته و یک‌بار هم برای فیلم «آب و آتش» موفق به دریافت تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از دوره پنجم جشن خانه سینما شده است. کارنامه پسیانی پر از نقش‌های عموما فرعی است‌.
پر کاری‌اش باعث شده که آثارِ شبیه به هم در کارنامه‌اش زیاد باشد، اما این شباهت موجب نشده که نقشی را سرسری بگیرد و بازی سردستی و نچسبی ارائه دهد. فارغ از بلندی و کوتاهی نقش، پسیانی از عهده ایفای نقش‌هایی که بر عهده داشته برآمده و بازیگری است که تماشاگران معمولا خیلی راحت او را در هر نقشی که بازی کرده پذیرفته‌اند. هر بازیگری، فارغ از مولف بودن یا نبودن و سبک داشتن یا نداشتن، باید در باور مخاطب رخنه کند و در قلب و ذهن او جایی را به‌خود اختصاص دهد. پسیانی موفق به انجام این کار شده است.

لئونارد کوهن، صالح‌علا و پسیانی
در مراسم نکوداشت وی که به کوشش انجمن صنفی کارگردانان و در قالب هجدهمین شب کارگردان و با همکاری خانه هنرمندان ایران برپا شد، محمد چرم‌شیر، محمد صالح‌علا، نوید محمدزاده، بهرام رادان، محمد رحمانیان، فاطمه نقوی و... سخنرانی کردند. در بخشی از این مراسم، محمد صالح‌علأ درباره پسیانی و سختی حرف زدن از او گفت: وقتی دانش‌آموز بودم، برای همکلاسی‌های مدرسه که عاشق می‌شدند، نامه عاشقانه می‌نوشتم. اوایل این کار برایم دشوار بود، ولی وقتی تعریف و تمجید می‌شدم، راحت می‌شد، اما دشواری آنجا بود که چند نفر عاشق یک نفر می‌شدند و نوشتن نامه برای آن یک نفر، خیلی سخت بود.
حالا هم برایم دشوار است؛ وقتی همه آتیلا را دوست دارند، درباره او چه بگویم. او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: آتیلا از من جوان‌تر است، ولی عقلش بزرگ‌تر است. ما با هم همکاری‌های شورمندانه‌ای داشتیم و با هم ترانه‌های لئونارد کوهن را گوش می‌کردیم. صالح‌علا در ادامه جمله‌ای از ولتر بیان کرد که هیچ مادری فرزندی بزرگ‌تر از خود نزاده و ادامه داد: خانم شیخی خیلی بزرگ بودند، ولی آتیلا جان بزرگ‌تر هستند.

یک جای کار می‌لنگد!
در بخش پایانی برنامه آتیلا پسیانی در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در سخنانی گفت: با وجود تمام سخنان دوستان که خیلی صادقانه و دوستانه، درباره من گفتند، عمیقا به فکر فرو رفتم که انگار یک جای کار می‌لنگد! اتفاقی که در این ۵دهه افتاد، خیلی عجیب و مختلف بود که می‌توانست برای دیگران هم رخ بدهد. ما خیلی دوست داشتیم جوانانی مانند خودمان پرورش بدهیم و گروه‌هایی مانند گروه تئاتر بازی ایجاد کنیم.
وقتی در گروه تئاتر بازی در سال ۶۸ کار تجربی انجام دادیم، خیلی فحش خوردیم، ولی ما پای آن ایستادیم. خوشحالم الان بیش از ۲۰ گروه تجربی داریم که فعالیت می‌کنند.