بیانیه را بسوزان!

حالا که لیگ به هفته‌های پایانی‌اش رسیده، تنور بیانیه‌نویسی در فوتبال ایران دوباره داغ شده است. دربی پایتخت فقط یک گل داشت اما بعد از بازی، هر باشگاه بیش از 3بیانیه منتشر کرده و علیه باشگاه رقیب موضع گرفته است. از شادی گل یک بازیکن تا جملات یک مربی علیه داور گرفته، همه سوژه نوشتن بیانیه شده‌اند؛ اتفاقی که بعد از دیدار سپاهان و ملوان نیز رخ داده و باشگاه‌ها با نوشتن بیانیه‌های تند و تیز، مطالبی را علیه هم به انتشار رسانده‌اند. ظاهرا مدیران و مربیان فوتبال ایران در شرایط حساس، دیگر نمی‌توانند کنترلی روی اوضاع داشته باشند و راهکاری به جز بیانیه‌نویسی هم در مقابل خودشان نمی‌بینند. اما سؤال اینجاست که آیا این بیانیه‌ها تا امروز واقعا تغییری در فوتبال ایران به‌وجود آورده‌اند؟ آیا همه این بیانیه‌ها روی هم موجب اصلاح یک ضعف در فوتبال ایران هم شده‌اند؟ باشگاه‌ها چه اصراری دارند که به محض پایان یک بازی حساس، در حالت آماده‌باش برای نوشتن بیانیه قرار بگیرند؟ تیم‌های دیگر چه اصراری دارند که حتما به این بیانیه‌ها جواب بدهند؟ فضا آنقدر تیره و تار شده که یک تیم احساس می‌کند اگر به بیانیه تیم حریف جواب ندهد، امتیاز آن مرحله را از دست داده است. این روند اما نه‌تنها به بهبود اوضاع ختم نمی‌شود، بلکه امکان اصلاح مشکلات بزرگ فوتبال ایران را نیز کمرنگ‌تر می‌کند. 3هفته به پایان لیگ مانده و جام‌حذفی از امروز وارد یک‌چهارم نهایی خواهد شد. تا پایان فصل نبردهای حساس بسیار زیادی برگزار می‌شود؛ مسابقه‌هایی که به‌شدت نفسگیر و تعیین‌کننده هستند. در چنین شرایطی نوشتن مداوم بیانیه‌ها فقط بنزین روی آتش اختلافات در لیگ برتر می‌ریزد. این بی‌تأثیرترین راهی است که می‌توان برای پایان‌دادن به بحران‌ها در فوتبال ایران درنظر گرفت؛ روشی که تا امروز هیچ‌وقت جواب نداده و پس از این هم نتیجه‌ای نخواهد داشت.