تغییر دینداری

محسن مهدیان؛  مدیرمسئول

گفتم تصاویر شب‌های احیا را دیدی؟ گفت بله. مردم ما دیندارند. ولی دوران طاغوت هم همین بودند. گفتم درست است، اما دینداری داریم تا دینداری. مردم ما مومن‌اند اما ایمان‌شان هم تغییر کرده است. گفت چطور؟ گفتم: یکم اینکه دینداری مردم جمعی شده است. ماجرا تنها شب احیا نیست. تهران از ابتدای شب‌های رمضان دیدنی است. هرکوچه و خیابان یک هیئت. تا نیمه سحر و آن هم مملو از جوان‌ها و نوجوان‌هاست. بقیه کشور هم همین است. باقی سال نیز؛ از اعتکاف‌ها تا مجالس روضه هفتگی.
اما دینداری فراتر از این تغییر کرده است.
دوم اینکه دینداری‌ها به غیرجمعی، اجتماعی شده است. دینی که تنها سرسجاده بود، امروز به منصه بروز و ظهور اجتماعی رسیده است. اهل دینداری اهل دستگیری‌اند و مواسات. اهل ایثار و فداکاری؛ آن‌هم با گرایش‌ها و ظواهر مختلف.
اما باز هم فراتر است.
سوم اینکه دینداری امروز عمق یافته است. یک مثال روشن همین راهپیمایی روز قدس است.
ظلم‌ستیزی در فطرت مردم ماست. قبل از انقلاب هم مردم ظلم‌ستیز بودند، اما سطح ظلم‌ستیزی چه بود؟ مقابله با اوباش محله. برای همین قصه‌ها داریم از لوتی‌های شهر که مقابل لات‌ها و مزاحمین نوامیس مردم می‌ایستادند. اما با انقلاب مقابله با ظلم عمق یافته است. امروز ایستادگی نه‌تنها مقابل اوباش محله که مقابل اوباش عالم است؛ یک نمونه‌اش روز قدس.
و چهارم اینکه باز هم تغییرات فراتر است. امروز دینداری جهت یافته است. اصل و اساس دینداری در حب و بغض نسبت به حق است و امروز سمت و سوی دینداری‌ها مبارزه با دشمن حق است؛ یک نمونه‌اش حجاب.
گذشت روزگاری که حجاب تنها مصونیت بود. تنها نشانه حجب و حیا بود. امروز بسیار فراتر است؛ حجاب ابزار مبارزه و نماد تقابل با دشمنی‌هاست. امروز حجاب نماد وطن‌پرستی و دفاع از کشور است. جالب نیست؟
همه اینها به کنار. اما پنجم مهم‌تر است. مردم امروز برای دینداری هزینه می‌دهند؛ هزینه مقاومت. مردم برای نگه‌داشتن دینشان مقابل خناسان و شیادان داخلی و خارجی ایستادگی می‌کنند. سال‌هاست تحت توفان و بمباران هجمه‌های ترکیبی‌اند و البته تاب می‌آورند. طبیعی است که ایمانی که در دل مقاومت به‌دست بیاید، قابل مقایسه با ایمان از سر عافیت نیست.
مردم ما سال‌هاست دیندارند، اما با انقلاب دین‌شان جمعی و اجتماعی و عمیق و راهبردی شد و در این 4دهه با مقاومت و ایستادگی ایمان‌شان آب‌دیده شده است و مستحکم.
و البته این‌همه از صدقه سر آن پیر روشن‌ضمیر است که همه را پای سفره انقلاب نشاند؛ خمینی عزیز. روحش شاد.