گزارش
آقای کارگردان از توان‌یابان هنرپیشه می‌سازد
سعید عارفی‌پور انگیزه آموزش‌دادن به بچه‌های توان‌یاب و دارای محدودیت را عشق و علاقه می داند و آن را مایه برکت زندگی توصیف می‌کند
زهرا بلندی- روزنامه‌نگار
تمرین را با نرمش شروع می‌کنند و بعد صداکشی، تکرار جملات طولانی پشت‌سرهم و... هم به آن اضافه می‌شود. سعید عارفی‌پور، استاد دانشگاه، کارگردان و مدرس بازیگری می‌گوید: «بچه‌های توان‌یاب برای بازی در نمایش و شرکت در جشنواره باید ابتدا مهارت‌های اولیه را یاد بگیرند. اشتیاق در جامعه بودن و بازی روی صحنه تئاتر را نه‌تنها در چهره یکایک بچه‌ها می‌توان دید بلکه مادرانی که روی صندلی تماشاچیان نشسته‌اند هم از دیدن فرزندانشان در چنین جایی خوشحالند.»
عارفی‌پور در کنار تمام مشغله‌هایش قدم در مسیر آموزش تئاتر به توان‌یابان گذاشته و از آن به‌عنوان عشق و علاقه و برکت زندگی یاد می‌کند: «سال۱۳۸۰ که در یک مدرسه استثنایی در محدوده کرج به‌عنوان معلم هنر مشغول کار بودم به من پیشنهاد شد یک گروه تئاتر با بچه‌های مدرسه تشکیل دهم. آن زمان خیلی احساس خاصی نداشتم و فقط به چشم انجام وظیفه به این کار نگاه می‌کردم اما هرچه از طول عمر آن کلاس گذشت بیشتر شیفته این کار شدم و برای ادامه‌دادنش مصمم‌تر.»
پنجشنبه‌های آموزشی برای بچه‌محل‌های توان‌یاب
از آن به بعد دنبال نخستین فرصت بود تا دوباره چنین تجربه‌ای را در زندگی‌اش تکرار کند. در گروه‌ها و نقاط مختلف شهر به این کار ادامه می‌داد تا اینکه سال ۱۳۹۰ به محله کودکی‌اش آمد. آموزش تئاتر به معلولان را در مراکز مرتبط و سراهای محله منطقه ۲۰ شروع کرد. حالا نزدیک به ۱۰ماه است که سرای محله دولت‌آباد منطقه۲۰ شده پاتوقش برای آموزش به توان‌یابان. اوایل سال ۱۴۰۱ دریافت تماسی تلفنی از سوی یکی از مادران دارای فرزند معلول او را به این جمع ملحق کرد و کارش در سرای محله دولت‌آباد آغاز شد: «خودم بزرگ‌شده شهرری هستم. با وجود اینکه الان ساکن شهرری نیستم، اما هنوز هم عرق خاصی به شهرری و اهالی‌اش دارم و از اینکه روزهای پنجشنبه‌ام برای آموزش به گروهی که متشکل از توان‌یابان این منطقه هستند می‌گذرد خیلی خوشحالم.»
تفاوت بین اعضا زیاد است
گروه ۲۳نفره‌ای تشکیل شده از افراد ۸تا ۳۰ساله که معلولیت‌شان هم با هم فرق دارد؛ از معلولان جسمی و حرکتی تا ذهنی، کم‌بینا، اوتیسم، بیش‌فعال و... در این کلاس حضور دارند. با این حال همه‌چیز سرجای خودش است. عارفی‌پور در تئاتر کمدی موزیکالی که در ژانر کودک و نوجوان تدارک دیده، بنا به ویژگی‌ها و خصوصیات هر فرد نقش و دیالوگ نوشته تا هماهنگی بین بچه‌ها کاملاً برقرار باشد؛ «قصه نمایش ما قصه یک جنگل و حیواناتش است. در این نمایش چند حیوان وحشی اتفاقات ناگواری برای جنگل و حیوانات اهلی پیش می‌آورند که با مشورت حکیم‌باشی این مشکل حل می‌شود. مثلاً یکی در نقش خرگوش، یکی گربه، دیگری روباه، بز، مرغ و خروس و... بازی می‌کند و بازی در هریک از این نقش‌ها به‌صورت ناخودآگاه در توانمندی بچه‌ها هم تأثیر می‌گذارد.»
بچه‌های دولت‌آباد محکوم به خانه‌نشینی نیستند
انوار خمسه، مادر احمد، ۲۳ساله دارای معلولیت ذهنی و جسمی که همه او را به‌عنوان سرپرست گروه می‌شناسند حالا بیشتر از همه خوشحال است: «در تمام این سال‌ها هرجایی متوجه شدم کلاسی برگزار می‌کنند احمد را نام‌نویسی کردم. او را به محل کار پدرش هم فرستادم تا کفاشی یاد بگیرد و حالا وردست پدرش کار می‌کند. اما احمد دوست داشت بازیگر شود.»
او در ادامه می‌گوید:«برای اینکه او را به خواسته‌اش برسانم دنبال یک مربی تئاتر بودم که یکی از دوستان، آقای عارفی‌پور را به من معرفی کرد و با محبت‌های ایشان و حمایت شهرداری منطقه و سرای محله دولت‌آباد ما در محله خودمان صاحب جایی برای تمرین و کلاس مختص تئاتر معلولان شدیم. در تهیه لباس‌های نمایش برای بچه‌ها، دکور، تصویربرداری و... دوست داریم حمایتمان کنند. حالا دیگر بچه‌های توان‌یاب دولت‌آباد محکوم به خانه‌نشینی نیستند.»
راحت‌تر با همسالانش معاشرت می‌کند
مادر سارینای ۲۸ساله دارای معلولیت ذهنی می‌گوید: «طی این چند‌ماه با حضور در چنین فضایی که فقط مختص روز پنجشنبه نیست و روزهای دیگر هفته هم به‌صورت مجازی با مشارکت بچه‌ها در گروه‌های مجازی و ارسال تمریناتشان دنبال می‌شود، هم فن‌بیان دخترم خیلی قوی‌تر شده و هم راحت‌تر با همسالانش معاشرت می‌کند.»
او با بیان اینکه کلاس‌ها برای بچه‌های دیگر هم تاثیرگذار بوده، ادامه می‌دهد:« این اتفاق مختص یک نفر و ۲نفر نیست. هریک از بچه‌ها به نوعی با حضور در این کلاس نتیجه مثبت گرفته‌اند مثلاً علی، پسری که دارای اختلال تکلم بود، الان خیلی روان‌تر صحبت می‌کند. طیبه یکی از بچه‌های دارای معلولیت جسمی و حرکتی است که با نرمش‌های تئاتر الان خیلی راحت‌تر راه می‌رود.»
مکث
اجرای ۱۲۲ تئاتر
عارفی‌پور در این سال‌ها، در کنار تجربه بازیگری در سریال و تلویزیون، فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی، در حوزه تدریس هم تجربه اندوخته است. استاد دانشگاه است و ضمن تدریس در آموزشگاه‌ها، بازیگری و فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی را هم دنبال می‌کند. در جشنواره‌های مختلف داخلی و خارج از کشور چه در حوزه فیلم چه تئاتر حضور داشته و حدود ۱۲۲ تئاتر را روی صحنه برده، در بیش از ۱۰ سریال بازی کرده و حدود ۱۰ فیلم کوتاه ساخته است.
