رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر جمعی از نخبگان و استعدادهای برتر علمی با ایشان با اشاره به تبلیغات مستمر غربی‌ها از ابتدای پیروزی انقلاب تا به امروز، به ۲نامه در سال‌های۶۹ و۸۲ اشاره کردند که نویسندگان آن قصد داشتند نظام را به سمت تسلیم‌شدن ببرند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به تبلیغات مستمر غربی‌ها از ابتدای پیروزی انقلاب تا به امروز مبنی بر روبه‌زوال بودن جمهوری اسلامی، فرمودند: «بعد از رحلت امام(ره) در سال69 یک اعلامیه‌ای دادند بعضی از موجهین، آدم‌های موجهی بین آنها بودند، چهره‌های معروف نظام و موجه، سابقه کاری هم در نظام داشتند، اعلامیه دادند که نظام در لبه پرتگاه است. کی؟ سال69. یعنی همین روزها است که خلاصه تمام بشود.»
ایشان به نامه دیگری نیز با این مضمون در سال82 اشاره کردند و فرمودند: «یک عده از نمایندگان مجلس نامه نوشتند به بنده، یک نامه واقعا غیرمنصفانه‌ای بود، خیلی غیرمنصفانه بود. یک چیزهایی را گفتند، یک سؤال‌هایی از ما کردند که جوابش را خودشان باید می‌دادند، چون هم مجلس دست خودشان بود، هم دولت دست خودشان بود، باید آنها جواب می‌دادند، از من سؤال کرده بودند. آن وقت آن نامه مضمونش این بود که خلاصه باید تسلیم بشوید والا کارتان تمام است. مال سال82 است. تسلیم نشدیم، ایستادیم و ان‌شاءالله باز هم خواهیم ایستاد.» اشاره تاریخی رهبر انقلاب در این سخنرانی، به 2نامه‌ای است که در زمان انتشار خود در مطبوعات آن زمان پخش شد و حتی در خارج کشور نیز بازتاب داشت. اما این نامه‌ها را چه کسانی نوشته بودند. برای بررسی محتوای آن باید به گذشته رجوع کرد.
نامه 90 امضایی نهضت آزادی
ملک و ملت به لبه پرتگاه رسیده است!
نامه اولی که رهبر انقلاب به آن اشاره کردند، نامه 90امضایی است که در اردیبهشت سال69 از سوی برخی فعالان نهضت آزادی و چهره‌های اپوزیسیون به نام جمعیت دفاع از آزادی و حاکمیت ملت ایران، نوشته شد. این نامه تفصیلی در 4بند «اقتصادی و اجتماعی و زندگی»، «آزادی، امنیت و از نظر معنوی و مدیریت»، «استقلال، بقا و بازنگری کشور» و «روابط جهانی و سیاست‌خارجی» منتشر شد تا اوضاع کشور را به چالش و نقد بکشند. در این نامه خطاب به هاشمی رفسنجانی رئیس‌جمهور وقت، در هر 4بند ضمن سیاه‌نمایی نوشته شده بود: «اکنون کشور عزیز ما در بن‌بست و بحرانی از سختی و ناخشنودی و نابسامانی دست و پا می‌زند. با وجود وعده‌هایی به مستضعفین و شعارهای پرطنین، طبقات محروم جامعه محروم‌تر و زیادتر شده‌اند. در چنگال گرانی و گره‌های زندگی گرفتارتر و از آینده خود مأیوس‌تر، ملک و ملت به لبه پرتگاه وحشتناک ویرانی و نابودی رسیده است.» برخی امضاکنندگان این نامه همچون مهدی بازرگان، یدالله سحابی، ابراهیم یزدی و علی‌اکبر معین‌فر، ابتدای انقلاب مسئولیت داشتند و عضو دولت موقت بودند.
نامه 127 امضایی
جام زهر باید نوشید!
یکی دیگر از این برهه‌های نامه‌نگاری به نفع دشمن به سال82 برمی‌گردد که 127نماینده مجلس اصلاح‌طلب ششم با نگارش نامه‌ای خطاب به رهبر معظم انقلاب خواستار این شدند که «اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهم‌تر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود.»
منظور آنها از جام زهر مذاکره با آمریکا بود و در ادامه نامه چنین می‌نویسند: «شاید دوره کنونی از این لحاظ بی‌مانند باشد که شکاف‌های سیاسی و اجتماعی با تهدید خارجی و برنامه آشکار دولت ایالات متحده آمریکا (به‌عنوان قدرتی که در برابر خود مانعی نمی‌بیند) برای تغییر نقشه ژئوپلیتیک منطقه همزمان شده و نظام ناچار به کنش و واکنش در برابر این برنامه است.» هرچند انتظار این بود نامه محرمانه به‌دست رهبر انقلاب برسد اما ساعتی بعد از نگارش آن، سر از رادیوهای بیگانه درآورد و بی‌بی‌سی و صدای آمریکا به تفصیل به آن پرداختند. نامه 127نماینده مجلس از سوی رهبر انقلاب بی‌جواب نماند و مقام معظم رهبری در دیدار 7/3/1382 فرمودند: «دشمن نیز می‌داند که سلاح و تجهیزات در برابر اراده و پایداری ملت ایران کارایی ندارد، بنابراین درصدد است از درون با مردم ایران برخورد کند و با سست کردن اراده ملت که در اراده مسئولان متجلی می‌شود، به اهداف خود دست‌یابد، اما مردم و مسئولان ایران با تحمل لوازم مقابله با دشمن، هویت و استقلال خود را حفظ می‌کنند... باید مراقب بود که بحث‌ها و اختلاف‌نظرها به مقابله و تخاصم تبدیل نشود و تصویر مورد نظر دشمن از اوضاع داخلی ایران در افکارعمومی ترسیم نگردد.»
برخی از نویسندگان این نامه ازجمله فاطمه حقیقت‌جو، موسوی‌خویی و رجبعلی مزروعی به خارج کشور پناهنده و برخی دیگر از آنها نیز در ماجرای فتنه88 محکوم شدند.
برخلاف آنچه نمایندگان مجلس ششم تصور می‌کردند نه‌تنها جام زهری نوشیده نشد، بلکه برنامه آمریکا برای تغییر نقشه ژئوپلیتیک منطقه به نفع ایران تمام شد و عملا بعد از حمله به عراق، آمریکا در باتلاقی گیر کرد که دیگر نتوانست به کشوری حمله کند. در انتخابات بعدی مجلس نیز صلاحیت امضاکنندگان نامه تایید نشد و در اواخر دولت خاتمی، برنامه هسته‌ای ایران که به بهانه جلوگیری از جنگ تعطیل شده بود، با دستور رهبر انقلاب ادامه پیدا کرد.
2روایت تاریخی از 2نامه زهرآگین
در همینه زمینه :