لویی فردینان سلین
چیزی که پدر و مادرم اصلا تحملش را نداشتند، هیچ وقت نمی‌توانستندآن را قبول کنند و حتی درکش هم نمی‌کردند، این بود که من از امیدواری و روحیه عالی چیزی کم بیارم. محال بود چنان اجازه‌ای به من بدهند. من یکی حق شکوه و آه و ناله نداشتم، هرگز! زار زدن و الم‌شنگه به‌پا کردن حق انحصاری پدر و مادرم بود. بچه‌ها چیزی نبودند جز یک‌دسته نمک نشناس‌تنبل...!
پنج شنبه 11 اسفند 1401
کد مطلب :
186975
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/X6MBA
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved