رأی‌های معنادار
مفهوم انتخاب‌های مسی، رونالدو، دشان، صلاح و دیگران چه بود؟
مطابق پیش‌بینی، همه جوایز مراسم The Best فیفا که به بهترین‌های سال2022 اختصاص داشت، به آرژانتینی‌ها رسید. اینفانتینو، رئیس فیفا باز هم اعلام کرد که قطر بهترین جام‌جهانی تاریخ بود و از همین رو فدراسیون جهانی فوتبال برای آنکه ثابت کند بهترین جام‌جهانی را برگزار کرده، همه جوایز را به آرژانتینی‌ها داد؛ مسی (بهترین بازیکن)، اسکالونی (بهترین سرمربی) و امیلیانو مارتینس (بهترین دروازه‌بان). البته به‌طور طبیعی هم در سال جام‌جهانی توپ طلا و جوایز فیفا به نفرات تأثیرگذار جام‌جهانی اختصاص می‌یابد. این جوایز حاشیه‌هایی هم داشت که پس از انتشار آرای رأی‌دهنده‌ها به‌وجود آمد. خبرنگاران، سرمربیان تیم‌های ملی، کاپیتان‌های تیم‌های ملی و آرای مردمی، 4بخش تأثیرگذار در رأی‌گیری را تشکیل می‌دادند که نتایج هرکدام 25درصد ارزش داشت. لیونل مسی در بخش بهترین بازیکن در هر 4بخش رتبه اول را به‌خود اختصاص داد و نفرات دوم و سوم هر بخش نیز تکراری بودند.
اختلاف 8 امتیازی
لیونل مسی با 52 امتیاز به‌عنوان بهترین بازیکن سال2022 جهان انتخاب شد و تنها 8 امتیاز با نفر دوم یعنی امباپه اختلاف داشت. کیلیان امباپه با 44 امتیاز و کریم بنزما با 34 امتیاز نفرات دوم و سوم بودند. لوکا مودریچ، ارلینگ هالند، سادیو مانه، خولین آلوارس، اشرف حکیمی، نیمار، کوین دی‌بروینه، وینیسیوس جونیور، روبرت لواندوفسکی، جود بلینگام و محمد صلاح هم به‌ترتیب در رده‌های چهارم تا چهاردهم جای گرفتند.
امتیازات به تفکیک
رأی‌های معنادار
با نگاهی به فهرست رأی‌های منتشر‌شده می‌توان معانی خاصی را در آرا مشاهده کرد.
مانوئل نویر: او به مسی و امباپه بالاتر از لواندوفسکی، هم‌تیمی چند سال اخیرش رأی داد که چندان جای تعجب ندارد اما عجیب اینجاست که در بخش بهترین مربی نامی از ناگلزمان نیاورد و 2انتخاب اول او 2سرمربی سابق بایرن مونیخ یعنی گواردیولا و آنچلوتی و انتخاب سومش اسکالونی بود.
محمد صلاح: صلاح هم به مسی رأی نداد. او معتقد است که در سال‌های اخیر حداقل شایسته یک توپ طلا بوده و مسی یا رونالدو حقش را خورده‌اند. ستاره مصری لیورپول به وینیسیوس، کوین دی‌بروینه و اشرف حکیمی رأی داد. مطابق انتظار نامی از سادیو مانه هم در انتخاب‌هایش نبود. صلاح و مانه در بیشتر سال‌هایی که همبازی بودند به‌هم پاس نمی‌دادند و سانه در فینال جام ملت‌های آفریقا و پلی‌آف انتخابی جام‌جهانی صلاح و مصر را شکست داده بود.
لواندوفسکی: مهاجم لهستانی در این فصل با کریم بنزما در لالیگا برای آقای گلی رقابت دارد. او در 2سال قبل‌تر معتقد بود باید توپ طلا بگیرد که یک‌بار به‌دلیل کرونا حقش خورده شد و نوبت بعدی جایزه در میان تعجب همگان به مسی تعلق گرفت. توپ طلای امسال هم که در دستان کریم بنزما آرام گرفت. طبیعی بود لوا این‌بار بنزما را نادیده بگیرد و به مسی، امباپه و مودریچ رأی بدهد. لوا اگر به مسی رأی نمی‌داد، هواداران بارسلونا او را بیچاره می‌کردند و همان بلایی را سرش می‌آوردند که سر آلابا آمد.
دیدیه دشان: سرمربی تیم ملی فرانسه که با کریم بنزما لج است و با سوءاستفاده از مصدومیت خفیف این بازیکن نام او را با خوشحالی از فهرست جام‌جهانی خط زد، برای آنکه وانمود کند مشکلی با بنزما ندارد، نام او را پس از امباپه و بالاتر از مسی آورد.
رأی ایرانی‌ها
از ایران نام میرشاد ماجدی که پیش از تاج عنوان رئیس فدراسیون فوتبال را در دست داشت، برای رأی‌دادن رد شده بود؛ البته نه به‌عنوان رئیس فدراسیون بلکه به‌عنوان تکنیکال دایرکتر فوتبال ایران به‌جای سرمربی تیم ملی یعنی کارلوس کی‌روش. احسان حاج‌صفی هم به‌عنوان کاپیتان تیم ملی رأی داد. جالب اینکه هر دو به مسی رأی دادند حتی حاج‌صفی که به‌خاطر کی‌روش رئالی بود! همچنین در بخش انتخاب بهترین‌های بخش زنان نیز زهرا قنبری به‌عنوان کاپیتان تیم ملی و مریم آزمون به‌عنوان مربی در نظرسنجی فیفا شرکت کردند. زهرا قنبری در بخش بهترین بازیکن زن به آدا هگربرگ، الکس مورگان و سم کر رأی داد و مریم آزمون به وندی رنارد، جسی فلمینگ و الکس مورگان. در این مراسم الکسیا پوتیاس برای دومین سال متوالی جایزه برترین فوتبالیست زن جهان را از آن خود کرد؛ بازیکنی که نامش در میان 6انتخاب کاپیتان و سرمربی تیم ملی فوتبال زنان ایران دیده نمی‌شد!
سایر جوایز
مری ارپس، گلر زنان یونایتد و تیم ملی انگلیس، بهترین دروازه‌بان زن سال.
امیلیانو مارتینس، گلر استون ویلا و تیم ملی آرژانتین بهترین دروازه‌بان سال.
مارسین اولسکی از تیم معلولان لهستان، برنده جایزه پوشکاش (بهترین گل سال).
سارینا ویگمن، سرمربی تیم ملی بانوان انگلیس، بهترین سرمربی سال زنان.
لیونل اسکالونی، سرمربی تیم ملی آرژانتین، بهترین سرمربی سال.
جایزه بازی جوانمردانه سال به لوکا لوکوشویلی اهدا شد.
جایزه بهترین هواداران سال به هواداران تیم ملی آرژانتین رسید.
جایزه ویژه فیفا به‌عنوان یادبود به همسر پله اهدا شد.
الکسیا پوتیاس، بازیکن زنان بارسلونا و تیم ملی اسپانیا به‌عنوان بهترین بازیکن زن سال فیفا انتخاب شد.
کریم بنزما
کریم بنزما در سال2022 همه کار کرد؛ 68بازی، 56گل، 17پاس‌گل، بهترین گلزن لالیگا، بهترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا، قهرمان لالیگا، قهرمان لیگ قهرمانان، قهرمان سوپرکاپ اسپانیا، قهرمان سوپرکاپ اروپا، برنده توپ‌طلا و بهترین بازیکن اروپا اما از آنجایی که در جام‌جهانی غایب بود، پایین‌تر از مسی و امباپه‌ای قرار گرفت که هر دو با تیم‌های ملی‌شان تا فینال پیش رفتند. حضور کریم در جام‌جهانی می‌توانست او را صاحب جایزه برترین بازیکن سال فیفا کند اما سرمربی فرانسه این فرصت را از او گرفت. مسی در فهرست 30نفره توپ طلا هم حاضر نبود اما در طول یک ماه و در جام‌جهانی با زدن 7گل که 4تای آن از روی نقطه پنالتی بود، از رتبه50 به رتبه یک رسید؛ این است قدرت و اهمیت جام‌جهانی فوتبال.
داوید آلابا
داوید آلابا، کاپیتان تیم ملی اتریش یکی از افرادی بود که رأی‌هایش حاشیه‌هایی به‌دنبال داشت. انتخاب اول او مسی بود، بالاتر از هم‌تیمی‌اش کریم بنزما. پس از انتشار فهرست آرا، هواداران رئال‌مادرید به او حمله و حتی به او توهین نژادپرستانه کردند. هشتگ alabaout (آلابا را اخراج کنید) رمز این حملات بود. خود این بازیکن در واکنش یک استوری گذاشت و نوشت: «در مورد جایزه The Best تیم ملی اتریش به‌عنوان یک تیم به این جایزه رأی می‌دهد، نه من به‌تنهایی. همه اعضای تیم می‌توانند رأی دهند و اینطور تصمیم گرفته می‌شود. همه ازجمله خود کریم می‌دانند که من چقدر او را تحسین می‌کنم و بارها گفته‌ام که او برای من بهترین مهاجم جهان است و هنوز هم همینطور است؛ بدون هیچ شکی.» البته شاید در اتریش روال به این شکل باشد که کاپیتان به نمایندگی از اعضای تیم ملی رأی می‌دهد اما همه‌جا اینطور نیست. مثلا خود مسی که انتخاب اولش نیمار بوده، بعید است برای انتخاب دوست صمیمی‌اش رأی ملی‌پوشان آرژانتین را هم درنظر گرفته باشد.
کریستیانو رونالدو
او برای نخستین‌بار از سال2007 در تیم منتخب سال فیفا غایب بود. در میان 3نفری که او برای جایزه بهترین بازیکن انتخاب کرد، نامی از لیونل مسی، رقیب همیشگی‌اش دیده نمی‌شود. امباپه، مودریچ و بنزما، 3نفری بودند که کریستیانو انتخاب کرد. نکته اینجاست که انتخاب اول او بنزما نبود؛ مهاجمی که همیشه مورد تحسین رونالدو قرار داشت و همواره از او به‌عنوان بهترین مهاجم جهان یاد می‌کرد. رونالدو حتی پس از آنکه بنزما برنده توپ طلا شد، به او تبریک هم نگفت.
انتخاب نیمار به‌عنوان گزینه اول مسی هم بحث‌برانگیز بود. رأی او به امباپه و بنزما معنای خاص دیگری داشت. او با رأی‌دادن به امباپه نشان داد از فینال جام‌جهانی کینه‌ای میان آنها نیست. انتخاب بنزما هم که دیگر رقیب مستقیمش برای تصاحب این جایزه بود، یک هوشمندی دیگر از سوی او محسوب می‌شود. مسی هنگام دریافت جایزه اعلام کرد افتخار می‌کند در کنار امباپه و بنزما قرار گرفته است. او تواضع خود را به این شکل
نشان داد.
«بهترین» با چشم‌های باز!
مراسم بهترین‌های فیفا انگار ادامه‌ای بر فینال جام‌جهانی بود؛ جایی که آرژانتینی‌ها دوباره دور هم جمع شدند، جوایز مهم را از آن خودشان کردند و البته باز هم شاهد ایستادن لیونل مسی روی صحنه بودند. لئو در 35سالگی هم هنوز از «بردن» دست برنمی‌دارد؛ ستاره‌ای که هر روز گنجینه افتخاراتش را بزرگ‌تر می‌کند. لئو به تنهایی از خیلی از باشگاه‌های دنیای فوتبال هم پرافتخارتر است. چه چیزی او را در 35سالگی هم در این فرم رؤیایی نگه می‌دارد؟ مسی همچنان به درخشش در زمین ادامه می‌دهد، بدون آنکه بدنی با عضلات حیرت‌انگیز ساخته باشد، بدون آنکه مصاحبه‌هایی با جملات سرشار از اعتماد به نفس انجام داده باشد. او سیمایی نامیرا از خودش ترسیم کرده است، بدون آنکه 90دقیقه مشغول دویدن در زمین باشد؛ این کار را که همه می‌توانند انجام بدهند اما این مسی است که وقتی همه ایستاده‌اند، با یک پاس جریان بازی را عوض می‌کند، این مسی است که با یک ضربه ایستگاهی در دقیقه 95، پیروزی را به تیمش هدیه می‌دهد. بیشتر جایزه‌های فردی دوران فوتبال مسی مدیون سال‌های طلایی حضورش در بارسا بودند. او در باشگاهش می‌درخشید و جایزه می‌گرفت و در رده ملی، همیشه با سؤال‌های زیادی روبه‌رو می‌شد. این جایزه اما محصول سال‌ها بازی برای آلبی‌سلسته است، این جایزه یادآور دورانی است که لئو در آن، رهبر بی‌چون و چرای تیم ملی شد و همه مردم کشورش را به یک آرزوی قدیمی رساند؛ وقتی که او از همیشه به مارادونا شبیه‌تر شود. لئو که آن اوایل جایزه «د بست» را در رقابت با رونالدو از دست می‌داد، حالا برای دومین بار برنده این جایزه شده است. شاید یک سال بعد، او تبدیل به نخستین فوتبالیست تاریخ شود که 3بار این جایزه را برده است. برای لئو، هیچ‌چیز به اسم غیرممکن وجود ندارد.
خیلی‌ها تصور می‌کردند آخرین خاطره فوتبال از مسی، اشک‌هایش پس از ترک اجباری بارسلونا باشد، لئو اما این غم بزرگ را به یک کار بزرگ گره زد و به همه نشان داد که چقدر در اشتباه بودند. بارسا پس از این ستاره، غرق شد؛ تیمی که دیگر حتی جایی در مراحل حذفی لیگ قهرمانان اروپا هم ندارد. مسی بعد از بارسا اما، به مهم‌ترین موفقیت ممکن با تیم ملی رسید. او با قهرمانی‌اش در جهان، به همه یادآوری کرد که چه‌کسی بهترین بازیکن این نسل بوده است. همه آنهایی که در این رأی‌گیری به لئو رأی دادند نیز چشم‌های بازی برای تماشای بهترین بازیکن این سال داشتند. ستاره‌ای که برای خلق آثار هنری در زمین فوتبال، نیازی به سرعت دیوانه‌وار و نیروی جوانی ندارد که در همین دایره کوچک تحرکش در زمین، به راحتی نتیجه بازی را تعیین می‌کند. او نابغه‌ای است که متوقف نمی‌شود. هیچ‌کس نمی‌داند دوران فوتبال مسی چطور تمام خواهد شد اما همه هواداران بارسا، تصویری از خوش و بش او با لاپورتا در مراسم بهترین‌های فیفا را دیده‌اند. آنها امیدوارند همین قاب ساده، مقدمه‌ای برای بازگشت این ستاره به خانه باشد؛ بازیکنی که هر وقت تصور می‌شود دیگر کار بزرگی برای انجام دادن ندارد، بیشتر می‌درخشد و همه چشم‌ها را خیره می‌کند.
در همینه زمینه :
