بیست‌ونهم بهمن۵۶ یک مقطع تعیین‌کننده تاریخی بود. نوزدهم دی‌ماه همان سال در قم آن قیام اتفاق افتاده بود و شکی نیست قمی‌ها کار بزرگی هم کردند، ابتکار عمل را به‌دست گرفتند، اما مثل نوزدهم دی قم در کشور بازهم اتفاق افتاده، اما فراموش شده بود، 15خرداد۴۲ با آن کشتار و با آن حرکت عظیمی که در تهران، قم و بعضی شهرهای دیگر انجام گرفت، ملت قیام کردند، جان دادند، خون دادند، تعداد هم خیلی زیاد بود، اما فراموش شد.
قیام مردم قم در تبریز «ملی» شد
تبریزی‌ها، قیام قم را به قیام ملی و یک حادثه عمومی تبدیل کردند؛ با اینکه سختگیری و شدت‌عمل در تبریز خیلی بیشتر بود.
فریاد تبریزی‌ها همه ایران را فرا گرفت
دستگاه آنقدر دستپاچه شد که تانک آورد در خیابان و مردم را کشتند، اما مردم تبریز عقب‌نشینی نکردند؛ جان دادند، خون دادند، ایستادگی کردند، شعار دادند، قضیه قیام را ملی کردند و صدای فداکاری آنها به همه کشور رسید. لذا همه‌گیر شد، چهلم تبریز در چندجا گرفته شد. این معنایش آن بود که فریاد تبریزی‌ها همه ایران را فرا گرفت. کمتر از یک‌سال بعد هم بساط حکومت استبدادی سلطنتی واژگون شد؛ تاریخ‌ساز یعنی این.
پرچم آزادی ایران در دست تبریزی‌ها
تبریز با «ایستادگی»، «مقاومت» و «شجاعت» نگذاشت تجربه‌های گذشته تکرار شود. پرچم آزادی ایران دست تبریزی‌هاست.
نقش تعیین‌کننده قیام مردم تبریز
رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم تبریز درخصوص قیام مردم این شهر نکات مهمی بیان فرمودند
در همینه زمینه :
