یک اتفاق معمولی؛ سندروم سال هفتم

لیورپول این هفته مقابل ولوز شکست خورد تا مشخص شود کماکان حال‌و‌روز خوشی ندارد. یورگن کلوپ در هفتمین سال حضورش روی نیمکت لیورپول هیچ راه‌حلی برای برون‌رفت از بحران پیدا نکرده است. تیم او به زنگ تفریح لیگ برتر تبدیل شده است. او برای اولین‌بار 3‌بازی پیاپی خارج از خانه را باخته و برای اولین‌بار بازی‌های پیاپی را ساعت15به وقت محلی واگذار کرده است. لیورپول در وضعیت دفاعی، حمله، هافبک و حتی دروازه مشکلات اساسی دارد. خط حمله که با وجود داروین نونیس، خاکپوی گل‌نزن و محمد صلاح که همه ضربه‌ها را شانسی می‌زند، تعطیل است. هافبک‌ها خلاقیتی ندارند؛ تنها هنر جردن هندرسون دادن پاس‌های غیرریسکی است و تیاگو آلکانتارا بیشتر ژست است و ادای بازیکن خلاق را درمی‌آورد. نبی کیتا کارهایی می‌کند که در فوتبال تعریف‌ نشده است، ضربه‌هایی که بازیکن مبتدی هم نمی‌زند. ویرجیل هم مدتی است مصدوم است اما با حضور او هم وضع دفاع خوب نبود. فان‌دایک خیلی وقت است برای آنکه دریبل نخورد، دنده عقب می‌رود و به مهاجمان حریف فرصت گلزنی می‌دهد. آرنولد در کارهای دفاعی ضعیف است و فقط رابرتسون در خط دفاع و حمله هنوز مثل قبل جواب می‌دهد. آلیسون درون دروازه در تک‌به‌تک‌ها خوب است اما بازی با پا ندارد تا حدی که انگار تا به‌حال از پاهایش برای ضربه به توپ استفاده نکرده است.
آیا همه اینها را مربی باید درست کند؟ بله. این مربی است که تصمیم می‌گیرد چه بازیکنی خریداری شود - حداقل در انگلیس اینگونه است- یا در ترکیب قرار بگیرد. مربی در پیشرفت بازیکنان مؤثر و در پسرفت‌شان مقصر است. تعداد بالای آسیب‌دیدگی‌ها تقصیر نوع تمرینات و بدنسازی و به‌عهده کادر فنی است. همین یورگن کلوپ بود که تیم متوسط لیورپول را تحویل گرفت و از هر جام ممکن یکی برای باشگاه به ارمغان آورد. پیش از آمدنش همه می‌گفتند از ترکیب لیورپول 90 درصدشان باید به دریا ریخته شوند. این او بود که از بازیکنانی مثل آرنولد، رابرتسون و دیگران ستاره ساخت و از چوب خشک، بازیکن حرفه‌ای درآورد. گویا دیگر کلوپ نسخه‌ای برای بهبود بیماری تیم ندارد.
تیم‌های حریف در این فصل حریص‌تر و جسورتر شده‌اند. سال گذشته همین موقع شوت‌های دریافتی از پشت محوطه جریمه 2.37شوت در هر بازی بود که الان شده 2.53شوت که تغییر محسوسی نداشته اما شوت‌های دریافتی از داخل محوطه جریمه افزایش چشمگیری داشته. لیورپولی‌ها فصل پیش در هر بازی 5.95شوت یعنی تقریبا 6شوت از داخل محوطه جریمه دریافت می‌کردند و حالا در هر بازی میانگین 7.89یا تقریبا 8شوت. یعنی هافبک‌ها اجازه می‌دهند مهاجمان حریف به دروازه خودی نزدیک‌تر باشند. یعنی گگن‌پرسینگ دیگر جواب نمی‌دهد و مهاجمان از پرس کردن مدافعان حریف در هنگام از دست دادن توپ منصرف شده‌اند و دیگر نیازی نمی‌بینند در عرض چند ثانیه فشار بیاورند و توپ را بازپس بگیرند. گل‌های دریافتی مورد انتظار در فصل پیش 1.07در هر بازی بود و حالا به 1.45گل افزایش یافته، یعنی 50درصد بیش از فصل پیش احتمال دارد تیم گل بخورد. لیورپولی‌ها فصل پیش تا هفته نوزدهم 0.84گل در هر مسابقه می‌خوردند و حالا 1.32گل در هر بازی. در خط حمله هم اوضاع وخیم است. محمد صلاح از وقتی قراردادش را تمدید و دستمزدش را دو برابر کرده، مثل قدیم بازی نمی‌کند. ژوتا مدتی طولانی مصدوم است و لوییس دیاس و فیرمینو هم هنوز از مصدومیت برنگشته‌اند.
تیمی که سال گذشته در آستانه فتح چهارگانه بود، حالا اصلا قابل تشخیص نیست. خط دفاعی آنها تا به حال 25‌گل دریافت کرده که بیشتر از تعداد کل گل‌های دریافتی این تیم در فصل 19-2018و فقط یک گل کمتر از فصل گذشته است. نگاهی دقیق به آمارهای فاجعه‌بار این تیم نشان می‌دهد که نرخ تبدیل موقعیت به گل آنها در هر بازی در کمترین نسبتش از فصل 16-2015تا به امسال است. خستگی فیزیکی و ذهنی تأثیرش را گذاشته اما تعداد مصدومان هم بسیار هشداردهنده است. شاید رفتن سادیو مانه هم تأثیر داشته. این بازیکن 30‌ساله سنگالی در طول 6‌سال حضورش در لیورپول موفق شده بود 120‌گل و 49‌پاس‌گل در 269‌بازی به ثبت برساند. تیمی که فصل پیش 63بازی انجام داد و تا روز آخر در همه جام‌ها حاضر بود، حالا یک تیم معمولی است.
با همه اینها چیزی که روشن است این است که مالکان آمریکایی هرگز یورگن کلوپ را اخراج نخواهند کرد اما اگر خود مربی فکر می‌کند که بازگرداندن این شرایط برایش غیرممکن است، می‌تواند استعفا دهد. کلوپ در کنفرانس مطبوعاتی پس از شکست 3بر صفر مقابل ولوز با اطمینان گفت که می‌تواند تیمش را درست کند. تیم او دوشنبه هفته آینده باید در شهرآورد لیورپول (داربی مرسی‌ساید) با اورتون بازی کند و سپس با نیوکاسل بالانشین و اواسط 2 هفته آینده باید با رئال‌مادرید روبه‌رو شود. اورتون با‌ شون دایچ متحول شده و آرسنال را در یک بازی کاملا برتر برده است.

درباره سرمربی آلمانی ملقب به آقای معمولی گفته می‌شود که معمولا دچار سندروم طلسم سال هفتم می‌شود. کلوپ در دورتموند 2‌قهرمانی بوندس‌لیگا به‌دست آورده بود و تا قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا تنها یک قدم فاصله داشت اما در نهایت با پایانی تلخ، وستفالن را ترک کرد. او در ماینتس تجربه مشابهی داشت. آنها با کلوپ برای اولین‌بار به بوندس‌لیگا رسیده بودند اما در فصل هفتم، دوباره به بوندس‌لیگا2 بازگشتند و در نهایت کلوپ سکان هدایت این تیم را واگذار کرد. حالا هفتمین فصل حضورش روی نیمکت لیورپول است و طلسم سال هفتم برای بار سوم گریبانش را گرفته است.

   لیورپول در این فصل از مجموع فصول 19-2018، 20-2019و 22-2021، بیشتر متحمل شکست در لیگ برتر شده است (٧ شکست).
    لیورپول برای نخستین بار تحت هدایت کلوپ، ۳‌بازی خارج از خانه پشت هم را در پریمیرلیگ با شکست پشت سر گذاشت.
    قرمزها اکنون به اندازه اورتون رده هجدهمی در لیگ گل دریافت کرده‌اند.
   لیورپول همچنان در حسرت برد در سال ۲۰۲۳ است؛ عملکرد لیورپول در سال ۲۰۲۳ در لیگ؛ ۳‌باخت، یک‌تساوی، ۹‌گل خورده و یک‌گل زده.
   ولوز در 6بازی خود در لیگ برتر زیرنظر لوپتگی اسپانیایی 3‌برد به‌دست آورده که بیش از تعداد بردهای این تیم در 15بازی نخست این فصل بوده. این اولین‌بار از مارس2022بود که ولورهمپتون یک بازی را با تعداد گل بیش از یکی می‌برد. آنها آخرین‌بار واتفورد را 4بر صفر شکست داده بودند.