به گواه تاریخ
روزهای انقلاب به روایت دیوید بارنت، عکاس آمریکایی
انقلاب ایران را به آیندگان نشان دادم
دیوید بارنت، عکاس خبری مشهور آمریکایی که پرتره کلوزآپ وی از رهبر کبیر انقلاب اسلامی به عکس برگزیده نشریه تایمز در سال۱۹۷۹ بدل شد در خلال حوادث انقلاب بهمن ۱۳۵۷ به ایران سفر کرد. او عکس‌های خود از حوادث این دوران را بعد‌ها در مجموعه‌ای با عنوان «44روز: ایران و بازسازی دوباره جهان» منتشر کرد. بارنت در این کتاب شرح داده پلیس شاه او را بعد از عکاسی از خرابه‌های یکی از خانه‌هایی که ساواک از آن برای اتاق شکنجه استفاده می‌کرده، دستگیر کرده است. او در بحبوحه آن روز‌ها توانست به محل اقامت رهبر کبیر انقلاب در مدرسه رفاه نیز وارد شود و عکاسی کند. این عکاس در خاطرات خود درباره این لحظات تاریخی می‌نویسد: «به داخل که می‌روم یک روحانی را می‌بینم که با یک سینی برای برداشتن فنجان خالی چای آیت‌الله خمینی به سمت وی می‌رود. آیت‌الله درحالی‌که به دیوار تکیه داده است، روی زمین و در فاصله ۸ فوت از من نشسته است. از نزدیک که او را می‌بینم نخستین چیزی که به آن می‌اندیشم این است که چقدر شبیه همان چیزی است که تصور می‌کردم. آیت‌الله‌خمینی درست مانند تصاویرش بود. 2تا عکس می‌گیرم و سپس به گوشه دیگر اتاق می‌روم. آیت‌الله خونسرد و آرام است و با صدایی نرم با روحانیونی که در کنارش هستند، صحبت می‌کند.»
چندی بعد زمانی‌که روزنامه تایم امام‌خمینی (ره) را به‌عنوان شخصیت برگزیده سال ۱۹۷۹ انتخاب کرد، عکسی را روی جلد قرار داد که بارنت در ۴۴ روز عکاسی از وقایع انقلاب ایران برداشته بود. او در یک مصاحبه این عکس را به‌خاطر «نیرویی که در چهره امام(ره) بدون هیچ تلاشی» وجود داشت، مهم دانسته بود.
بارنت در مصاحبه‌ای که چند سال پیش با یک خبرنگار ایرانی داشته درباره عکاسی از روزهای انقلاب این چنین گفته بود: «من تصور می‌کنم تصاویری که من در آن زمان ثبت کردم از مهم‌ترین و خاص‌ترین تصاویری بود که در آن زمان ثبت شد. به‌عنوان یک عکاس من خود را تاریخ‌نگار می‌دانم؛ من با تصاویرم تلاش می‌کنم که به مردمی که در همان زمان زندگی می‌کنند یا مردمی که 37سال بعد یا از نسل بعد هستند آنچه را در آن زمان خاص اتفاق افتاده است نشان دهم. یکی از مسائلی که ما در عکس‌های خودمان نشان می‌دهیم تاریخی است که از طریق این عکس‌ها نشان داده می‌شود. به گفته او «امام‌خمینی(ره) شخصیت فوق‌العاده مهمی در جهان مدرن سیاسی و مذهبی بود. به‌عنوان یک تاریخ‌نگار و یک عکاس تلاش من بر این است که از طریق تصویر آشکار کنم که چه‌کسی مهم‌ترین و خاص‌ترین شخصیت را در جهان دارد. علاقه دارم که با دوربین خودم به درون این شخصیت‌ها نفوذ کنم و آنان را بشناسم و به مردم معرفی کنم و این چیزی است که من 50سال از عمر خودم را وقف آن کرده‌ام.»
