یاد شهیدان

چند نکته تربیتی
زینب اسلام‌دوست، مادر شهیدان «مجید و مهدی زین‌الدین» از روش‌های تربیتی فرزندانش چنین می‌گوید: زمان بارداری مهدی و مجید، در تهران زندگی می‌کردیم. دوران سخت خفقان شاهنشاهی بود. سعی من بر این بود ضمن رعایت طهارت و پاکی، تعالیم عالیه وحی را در زمان بارداری لحاظ کنم. تأمل و دقت بسیار در افکاری که از ذهن من به‌عنوان یک مادر می‌گذشت، داشتم و نسبت به تغذیه و خوردن غذای طیب و طاهر و حلال، در دوران بارداری بسیار دقت می‌کردم، چون معتقد بودم تأثیر زیادی روی جنین دارد.

ما خانوادگی، اهل روضه و جلسات مذهبی بودیم. از همان کودکی بچه‌ها را همراه خود به هیئت می‌بردیم و در مجالس روضه شرکت می‌کردیم. این عادتی شده بود برای آنها که همیشه در این مجالس شرکت کنند. علاقه‌مندی و عشق به ائمه اطهار(ع) در آقا مهدی خیلی نمود داشت. او همیشه نام مبارک ائمه(ع) را با احترام خاص و ذکر القاب مقدس به‌کار می‌برد، به‎ویژه وقتی نام حضرت زهرا(س) بر زبانش جاری می‌شد، اشک در چشمانش حلقه می‌زد. مهدی و مجید در شب‌های احیا همیشه حضوری فعال در مسجد داشتند. ما هم حتما اصرار داشتیم که بچه‌ها در میان مردم حضور پیدا کنند، به‌ویژه در مکان‌های مقدس چون حرم، نمازجمعه و...

در تحصیل خود جوش بودند. کسی به آنها تذکر نمی‌داد و به تشویق آنها نیازی نبود. خودشان بسیار جدیت داشتند. مهدی، زودتر از 7سالگی به مدرسه رفت و یک سال را جهشی خواند. مهدی با خواهرش تا صبح، مسابقه کتابخوانی می‌گذاشت البته نه کتاب‌های درسی بلکه کتاب‌های سرگذشت ائمه اطهار(ع)، نهج‌البلاغه، کتاب‌های اخلاقی و... مهدی با اینکه کوچک بود، در کودکی در کارهای بیرون خانه، همکار و یار پدر بود و در منزل هم، با من همکاری و مشارکت داشت.

 آقا مهدی و آقا مجید هر دو 5سال سابقه حضور در دوران دفاع‌مقدس را داشتند و در بخش‌های مختلف مانند اطلاعات عملیات و فرماندهی لشکر مسئولیت‌هایی برعهده آنها بود. در عملیات پایانی که منجر به شهادت هر دو شد آقا مجید و آقا مهدی باهم تصمیم گرفتند تا در عملیات شرکت کنند و دوستانشان را تنها نگذارند. از اینکه فرزندانم در راه اسلام، انقلاب و  امام خمینی(ره) شهید شدند خرسندم و افتخار می‌کنم که چنین فرزندانی داشتم که در جنگ فاتح نبرد شدند.