8 راز

بهروز رسایلی

  2 نتیجه متفاوت مقابل 2 رقیب اصفهانی، فاصله بین پرسپولیس و استقلال را در جدول رده‌بندی به 8امتیاز رساند. سرخپوشان با پیروزی در برابر ذوب‌آهن، 35امتیازی شدند و استقلال با قبول شکست مقابل سپاهان در امتیاز 27ماند. شکل‌گیری چنین فاصله قابل توجهی بلافاصله بعد از آغاز نیم‌فصل دوم، دلایل زیادی دارد که می‌توان برخی از آنها را مرور کرد.

1
بی‌گمان یکی از مهم‌ترین عوامل برتری پرسپولیس نسبت به استقلال، عملکرد بهتر قرمزها در بخش دفاعی بوده است. بارها و بارها ثابت شده لیگ ایران لیگ مدافعان است. اینجا نه بیشتر گل زدن، که معمولا کمتر گل خوردن می‌تواند تضمین موفقیت باشد. در لیگی چنین کم‌گل که سرنوشت خیلی از مسابقات تنها با یک گل تعیین می‌شود، هر کلین‌شیت ارزش حیاتی پیدا می‌کند. به این ترتیب روشن است که پرسپولیس با 6گل خورده در 16هفته، از وضعی مطلوب‌تر نسبت به استقلال برخوردار خواهد بود؛ تیمی که دوبرابر بیشتر گل خورده و 12بار دروازه‌اش به روی رقبا باز شده است.

2
به‌نظر می‌رسد شور و عطشی که پارسال در استقلال برای شکستن طلسم قهرمانی وجود داشت، امسال به چشم نمی‌خورد. فصل گذشته جاه‌طلبی فرهاد مجیدی هم این حرارت را افزایش می‌داد، اما انگار لمس جام، از انگیزه‌های آبی‌پوشان کاسته است.

3
در
نهایت اینکه وزن بازیکنان مؤثر پرسپولیس در این فصل بیشتر بوده است. علیرضا بیرانوند با 10کلین‌شیت، 2گام از حسین حسینی جلوتر است. یورگن لوکادیا با وجود ترک ایران، همچنان به‌خاطر گل‌های مؤثری که در یک بازه زمانی از فصل زده، آقای گل لیگ به شمار می‌آید. مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فرد هم 5و 4پاس گل داده‌اند، درحالی‌که بهترین پاسور استقلال کوین یامگا با 2پاس گل است.

4
اگرچه نه به شکل مطلق و با کیفیت ایده‌آل، اما حقیقت آن است که پرسپولیس نسبت به استقلال بهتر فوتبال بازی می‌کند و موقعیت‌های بیشتری هم می‌سازد. سرخپوشان پیش از وقفه جام‌جهانی یک پیک آمادگی داشتند که به‌نظر می‌رسد حالا در حال نزدیک شدن به همان سطح هستند. استقلال اما در 5بازی اخیر فقط یک گل در جریان بازی زده که چنین آماری برای یک مدعی نامدار به هیچ‌وجه قابل‌قبول نیست.

5
برخلاف ریکاردو ساپینتو، یحیی گل‌محمدی چند فصل بعد از حضور در پرسپولیس به‌خوبی با تیمش آشنا بود. تغییرات او در ترکیب، چندان چشمگیر نیست. می‌داند چه می‌خواهد و از ابزار مناسبی که در اختیار دارد، لااقل به اندازه موفقیت در لیگ ضعیف ایران بهره می‌گیرد. ساپینتو اما از ابتدای فصل گرفتار ناآشنایی با تیمش بود و انگار این کاستی، هنوز برطرف نشده است. طعنه‌آمیز است که گلزن او در اصفهان، ارسلان مطهری بود؛ بازیکنی که ساپینتو مدت‌ها اصرار بر نخواستنش داشت!

6
مسئله مدیریتی را هم نباید از نظر دور داشت. به هر حال استقلال برخلاف پرسپولیس متحمل تغییر مدیرعامل شد و نکته اینجاست که از همان روز اول به‌نظر می‌رسید علی فتح‌الله‌زاده رابطه چندان جالبی با ساپینتو ندارد. طی هفته‌های اخیر به شکلی باورنکردنی روزنامه ورزشی مدیرعامل استقلال در صف مقدم حمله به سرمربی این تیم بوده
 است.

7
یحیی گل‌محمدی امسال خویشتن‌دارتر از پارسال شده است. اگر بهانه‌جویی او در فصول گذشته از عوامل تنش‌زا در پرسپولیس محسوب می‌شد، این مربی حالا به جایی رسیده که حتی جدایی یورگن لوکادیا یعنی بهترین بازیکن خود را آن هم در آستانه دربی پایتخت تاب می‌آورد و به‌طور کامل هضم می‌کند. شما این سعه‌صدر را هرگز در ساپینتو نمی‌بینید؛ مردی که یا از حضور روی نیمکت محروم است یا دارد از داوران کارت زرد
می‌گیرد.

8
استقلال امسال از حضور جوانان جاه‌طلب و ماجراجو هم بی‌بهره بوده است. آنها فصل گذشته امیرحسین حسین‌زاده را داشتند، اما امسال پدیده جوانی رو نکرده‌اند. در پرسپولیس اما محمد عمری همان کارهای پارسال حسین‌زاده را می‌کند؛ جوانی با ردی از شور زندگی و طراوت.