عراقی‌هایی که از جنگ فرار می‌کردند

سیدرسول عمادی، متولد ۱۳۴۴ شهرضا در استان اصفهان است. او سال 1361برای نخستین بار داوطلبانه به جبهه اعزام شد و در عملیات رمضان شرکت کرد و برای بار دوم در عملیات محرم دوباره به جبهه رفت. عمادی، درباره لحظه اسارات و شکنجه شدن قبل از رفتن به اردوگاه موصل می‌گوید: «اواخر شهریور 1361بود که به دوکوهه اعزام‌ شدم. مقر اصلی ما آنجا بود. مرحله اول و دوم عملیات محرم را گذراندیم و در مرحله سوم به‌خاطر اینکه تعدادی از فرماندهان گروهان و گردان شهید شدند، درون حلقه محاصره دشمن افتادیم. قرار بود جاده العماره- بصره را بگیریم که آنجا در محاصره تانک‌های بعثی اسیر شدیم. بعد از آن، ما را به استخبارات بردند.
وقتی‌ بازجویی‌ها تمام شد، به اتاقی کوچک و سه گوش منتقل شدیم. در آنجا عده‌ای بودند که من فکر می‌کردم قبل از ما اسیرشده‌اند. رفتم کنار یکی از آنها نشستم و گفتم: «تو کی هستی و چگونه اسیر شدی؟» جواب داد: «عراقی، عراقی هستم.» گفتم: «شما اینجا برای چه هستید؟» گفت: «ما همه فراری از جنگ بودیم.» در بین آنها کردهای عراقی و شیعیان بودند. کسانی بودند که از جنگ فرار کرده بودند آنجا شکنجه می‌شدند؛ شکنجه‌های سختی می‌دادند. چنان می‌زدند که چندتایی از عراقی‌ها زیر شکنجه‌ جان می‌دادند و آنهایی که زنده مانده بودند را خون‌آلود می‌آوردند و در اتاق می‌انداختند. از لحظه اسارت تا رسیدن به استخبارات خیلی سختی کشیدیم. گرسنگی و تشنگی خیلی فشار آورده بود. بعد از 3روز بازجویی و شکنجه، گفتند می‌خواهیم انتقال‌تان بدهیم به موصل. اتوبوس آمد سوار شدیم و به سمت موصل حرکت کردیم.»