شیبانی، ساده‌زیستی بی‌مانند بود

مهدی چمران-رئیس شورای شهر تهران

 خاطره‌ای از آقای شیبانی دارم که مربوط به انتخابات مجلس در دوره آقای امینی است. آن زمان، آزادی بیشتر شد. در خانه آقای لباسچی در چهارراه گلوبندک، جلسه جبهه ملی بود. در حیاط خانه صندلی چیده شد و آقای شیبانی سخنرانی کرد. شما ببینید همه تظاهرات نیرو‌های ملی و مردمی تنها در حیاط خانه‌ای صورت گرفت. وقتی شیبانی صحبت کرد، من آنقدر دست زدم که ساعت کوکی‌ام از کار افتاد. شما ببینید شرایط، فضا و جو اینگونه بود که امام راحل گفتند بروید در منابر سخنرانی کنید تا فضا شکسته شود.
مرحوم شیبانی برای حضور در شورا حق‌الجلسه نمی‌گرفت. می‌گفت حقوق بازنشستگی‌ام کافی است. خرجی ندارم و خانم هم قانع است و بنابراین نیازی ندارم. هرچند که دستمزد آن روز شورا تنها ۳۰۰هزار تومان بود اما شیبانی از قبول این مبلغ خودداری ‌کرد و گفت که حقوق بازنشستگی دانشگاه تهران کفایت می‌کند اما بعد از سال‌ها زمانی که دکترشیبانی تقاضای خود را از اعضای شورا برای کمک به ساخت بیمارستانی مطرح کرد، اعضای شورا پیشنهاد دادند که حقوق این سال‌ها پرداخت شود و دکترشیبانی نیز همان‌جا این چک را برای ساخت بیمارستان اهدا کرد.
شیبانی برکت شورا بود. خلوص و صفای واقعی داشت نه ظاهری. او هیچ‌وقت مصلحت‌طلبی نمی‌کرد و همیشه راست می‌گفت. بسیار منظم بود و در شورا به کسانی‌ که دیر می‌آمدند، اعتراض می‌کرد. حتی یادم است آقای خادم ۶صبح جلسه شورا می‌گذاشت، اما به او به‌خاطر حالش چیزی نمی‌گفت، اما ایشان خودش رأس ۶صبح آنجا بود. مسئول‌دفتر ایشان می‌گفت او هر روز بین 6:30 تا ۷ در دفتر حضور داشت و مردم برای حل مشکلات‌شان پیش او می‌آمدند. شورای آن موقع مثل شورای کنونی نبود که ۹ شروع کنند و ۱۰ تمام شود. شیبانی احساس مسئولیت داشت و وقت اذان به من اشاره می‌کرد که شورا را تعطیل کنم. به جرأت می‌توانم بگویم در بین مسئولان هیچ‌کس ساده‌زیست‌تر از ایشان ندیدم. او لباسی را سال‌ها استفاده می‌کرد.