شکوه مغرب

سومین مسابقه مرحله یک‌چهارم نهایی جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر بین پرتغال و مراکش برگزار شد. نبردی بین بهترین خط حمله جام و بهترین خط دفاعی تورنمنت که مسابقه‌ای بسیار نزدیک و فیزیکی به نظر می‌رسید. مراکش برای شروع این مسابقه یک مشکل مهم داشت. مصدومیت نصیر مزروعی مدافع چپ این تیم، موجب شد مراکشی‌ها یکی از نفرات کلیدی این بازی را از دست بدهند؛ فوتبالیستی که در بوندس‌لیگا برای بایرن مونیخ بازی می‌کند و یکی از شاخص‌ترین چهره‌های تیم رکراکی به شمار می‌رود. پرتغال نیز همانند مسابقه گذشته از کریستیانو رونالدو روی نیمکت ذخیره‌ها استفاده کرد. رونالدو در بازی قبلی نیمکت‌‌نشین بود و پرتغال در آن بازی به راحتی برنده شد. جانشین او نیز توانست 3بار دروازه سوئیس را باز کند. این بار اما غیبت رونالدو شرایط نگران‌کننده‌ای برای پرتغال ساخت.
پرتغال در همان دقایق ابتدایی بازی، یک فرصت ایده‌آل برای گلزنی به دست آورد اما ضربه سر فیلیکس به گل تبدیل نشد. این بازیکن جوان در ادامه این نبرد نیز توانست موقعیت‌های خوبی به دست بیاورد اما باز هم گل نزد تا شانس به گل رسیدن پرتغال در نیمه اول نبرد از دست برود. مراکشی‌ها با استراتژی کاملا مشخصی روبه‌روی پرتغال قرار گرفته بودند. آنها با شیوه چهار-یک-چهار-یک بازی می‌کردند و سعی در قطع توپ پرتغالی‌ها داشتند.
 پرتغالی‌ها برای عبور از دفاع مراکش باید مدام پاس قطری می‌دادند اما این پاس‌ها معمولا به مقصد نمی‌رسید و به محض لو‌رفتن توپ نیز مراکشی‌ها شروع به خلق ضدحمله می‌کردند. مراکش روی یکی از همین ضدحمله‌ها به گل اول بازی نیز دست پیدا کرد. پرش فوق‌العاده و ضربه سر استثنایی یوسف النصیری، مراکش را در موقعیت برتری قرار داد. این تیم با زدن این گل روحیه بسیار خوبی گرفت. آنها بلافاصله یک صحنه مشکوک به پنالتی نیز درون محوطه جریمه مراکش داشتند.
تیم رکراری در شروع نیمه دوم تا یک قدمی زدن گل دوم نیز پیش رفت اما با بدشانسی، این اتفاق رخ نداد. پس از روبه‌رو شدن با این زنگ خطر بزرگ، سانتوس دست به کار شد و 2بازیکن کلیدی تیمش را وارد زمین کرد. رونالدو و کانسلو وارد زمین شدند تا شاید شرایط را به سود پرتغال تغییر بدهند. سانتوس که دیگر به سیم آخر زده بود، دقایقی بعد لیائو و ویتینیا را نیز به زمین وارد کرد تا حداکثر قدرت هجومی‌اش را در این بازی به کار بگیرد.
 بیرون آمدن فلیکس بعد از یک نمایش نه‌چندان خوب، امیدهای این بازیکن را برای جبران موقعیت‌های از دست رفته از بین برد. از حوالی دقیقه۶۰، جریان بازی کاملا به سود پرتغال بود. مراکش عقب کشید و پرتغال چپ و راست روی دروازه حریف توپ می‌ریخت. شاگردان سانتوس حتی وقتی از دفاع فشرده مراکش عبور می‌کردند، با درخشش ستاره‌ای به اسم یاسین بونو روی خط دروازه روبه‌رو می‌شدند. بلافاصله نیز ضدحمله‌های سریع و مرگبار مراکش از راه می‌رسید.
فشار حملات پرتغال همچنان ادامه داشت اما خط دفاعی مراکش نفودناپذیر نشان می‌داد. پرتغال مدام توپ‌ها را روی دروازه می‌فرستاد و از چپ و راست کرنر می‌زد. این تیم
چند‌بار در یک قدمی گل زدن قرار گرفت اما واکنش‌های عالی یاسین بونو نیز مانع رقم خوردن گل شد.
مراکش لحظه به لحظه به برد نزدیک‌تر می‌شد و فاصله‌ای با خلق یک شاهکار تاریخی نداشت. در دقایق پایانی این نبرد، مراکش حتی 10نفره نیز شد. چدیرا با دریافت کارت زرد دوم زمین را ترک کرد اما باز هم این شرایط موجب نشد این تیم زانو بزند. مراکش چند بخت فوق‌العاده نیز روی ضدحمله‌ها داشت اما تک‌تک این موقعیت‌ها را از دست داد تا اختلاف گلش با پرتغال بیشتر نشود. پرتغالی‌ها چند بخت استثنایی هم داشتند اما ضربه سر پپه نیز به گل تبدیل نشد و این تیم در اوج حسرت زمین مسابقه را ترک کرد.
چهره ویژه پایان این بازی هم کسی نبود جز کریس رونالدو که این جام‌جهانی برایش به بدترین شکل ممکن تمام شد، ستاره‌ای که در 2‌بازی آخر تیمش نیمکت‌نشین شد و در نهایت با اشک زمین مسابقه را ترک کرد. رونالدو که این فصل وضعیت بدی در تیم باشگاهی‌اش داشت، در رده ملی هم تجربه‌ای تلخ را در قطر پشت سر گذاشت تا شاید مشخص شود به پایان فوتبالش نزدیک و نزدیک‌تر شده است. حالا باید منتظر ماند و دید رونالدو در روزهای آینده چه تصمیمی برای آینده‌اش می‌گیرد.