تقویم سالمرگ
دال بزرگ
امروز 4سال از درگذشت احمدرضا دالوند ـ گرافیست، تصویرساز، نویسنده و منتقد هنری ـ می‌گذرد. دالوند از شاگردان مرتضی ممیز، صادق بریرانی و هانیبال الخاص و از تصویرگران و طراحان گرافیک شناخته‌شده کشورمان است و از قدیمی‌ترین تصویرسازان و منتقدان هنر تجسمی بعد از انقلاب نیز محسوب می‌شود.
دالوند سال۱۳۳۷ به دنیا آمد. او از نسل هنرمندان و روزنامه‌نویس‌هایی بود که جوانی‌شان مقارن با سال‌های پرالتهاب انقلاب اسلامی بود و نگاه و جهان‌بینی‌شان متاثر از این رویداد اجتماعی بزرگ شکل گرفت؛ نگاهی که کانون آن «گسترش آگاهی عمومی» بود. او در فاصله سال‌های دهه‌های50 تا 70 در فضا‌های مختلف رسانه‌ای به فعالیت پرداخت و به عنوان طراح گرافیک، مدیر هنری و نویسنده قلم زد اما دوران اوج شکوفایی فعالیت این روزنامه‌نگار و طراح گرافیک، همزمان با پیوستن به روزنامه «جامعه» به سردبیری ماشاءالله شمس‌الواعظین بود. شمس‌الواعظین لقب «دال بزرگ» را به این هنرمند عرصه گرافیک داده بود. البته او پیش از اینکه به دعوت شمس‌الواعظین به‌عنوان «مدیر هنری» به تحریریه روزنامه «جامعه» بپیوندد، با کارکردن در مجله «آدینه» به سردبیری سیروس علی‌نژاد، نام و آوازه‌ای در فضای مطبوعاتی به هم زده بود.
دالوند در سال۱۹۹۲ طراح برگزیده کتاب سال گرافیک اروپا، در سال۱۹۸۹ طراح ممتاز سمپوزیوم بین‌المللی طراحی ژاپن، در سال۱۹۹۰ طراح برگزیده روزنامه یومیوری شیمبون ژاپن و از سال۱۹۸۸ تا ۱۹۸۹ طراح مجله «ویتی ورلد» آمریکا بود. این هنرمند علاوه بر فعالیت‌هایی که در حوزه آموزش و برگزاری ورک‌شاپ‌های تخصصی چون اقتصاد هنر و بررسی‌های تخصصی در موضوعات متنوع هنر داشته، آرم‌های مؤسسه اعتباری توسعه، نشرثالث، نشر نکته، نشر برتر، نشر شهریار و لوگو‌های ماهنامه گلستانه، ماهنامه مدیریت ارتباطات، ماهنامه وب، روزنامه وقایع اتفاقیه (دوره نخست)، روزنامه حیات نو، روزنامه اقتصاد پویا، روزنامه شهروند، هفته‌نامه آتیه و هفته‌نامه جوان را نیز طراحی کرده است. علی‌اصغر قره‌باغی، نویسنده، مترجم و منتقد هنر در مورد او گفته: «دالوند یک جا طراح و نقاش است و جای دیگر گرافیست و تصویرساز؛ یک جا معمار صدا و گفتار است و جایی دیگر تصویرکننده بازتاب‌های فلسفی. اکثر طرح‌های دالوند به سبب ماهیت پرتوانی که دارند مستقل از ادبیات جلوه می‌کنند؛ در نهایت شکل قرائتی فردی از یک متن را دارند و آن‌قدر قائم‌به‌ذات هستند که بدون تاریخ مصرف، در یک نگارخانه به‌عنوان آثار هنری مستقل به تماشا گذاشته شوند.»
احمدرضا دالوند پس از یک دوره بیماری سخت، سحرگاه دوشنبه نوزدهم آذر‌ماه در 60سالگی در خانه‌اش درگذشت.
