به وقت مغرب

صدرنشین یکی از سخت‌ترین گروه‌های جام‌جهانی، رو‌به‌روی خالق یک‌طرفه‌ترین برد این جام قرار گرفت. مسابقه اسپانیا و مراکش، جذابیت‌های زیادی داشت. نکته جالب در مورد ترکیب اسپانیا، غیبت دوباره بهترین گلزن این تیم آلوارو موراتا و حضور آسنسیو در نوک خط حمله بود. در مراکش نیز زیاش و حکیمی سمت راست را به تسخیر درآورده بودند. اسپانیا مطابق انتظار با پاس‌های متوالی مالکیت بازی را به دست گرفت و تلاش کرد نبض بازی را در میانه زمین از دست ندهد. 25 دقیقه اول بازی، موقعیت چندانی نداشت اما از این دقیقه به بعد 2‌تیم مدام مشغول ریختن توپ روی دروازه هم بودند. اولین فرصت جدی بازی را اسپانیایی‌ها در موقعیت تک‌به‌تک از دست دادند. دقایقی بعد مراکشی‌ها نیز صاحب یک موقعیت جدی شدند اما سیمون اجازه نداد توپ وارد دروازه شود. در ادامه هر دو تیم یک موقعیت بسیار جدی دیگر به وجود آوردند اما در نهایت این نیمه جذاب با تساوی بدون گل به پایان رسید. این نیمه 2چهره ویژه داشت. اول سوفیان بوفال که ۵‌دریبل موفق را به نمایش گذاشت، آن هم در شرایطی که همه بازیکنان دیگر درون زمین مجموعا ۳‌دریبل موفق داشتند. دومین چهره ویژه این نیمه نیز گاوی بود. بازیکنی که تبدیل به جوان‌ترین بازیکن مراحل حذفی جام جهانی پس از پله در جام جهانی ۱۹۵۴ شد. بر خلاف نیمه اول، نیمه دوم بازی چندان جذاب نبود. بازی صبورانه اسپانیا روبه‌روی بازی محتاطانه مراکش، کاری کرد که بازی در 90‌دقیقه تمام نشود. این دومین بازی جام بود که سرنوشت‌اش به وقت‌های اضافه کشیده شد و در 90دقیقه برنده نداشت. بازی در وقت‌های اضافه به شدت کسل‌کننده شد. اسپانیا بیش از حد پاس می‌داد و مراکش نیز به هیچ وجه جلو نمی‌آمد. البته مراکشی‌ها خوش‌شانس بودند که توپ در آخرین ثانیه‌های وقت‌های اضافه به تیر دروازه‌شان برخورد کرد تا بازی به ضربات پنالتی کشیده شود. در پنالتی‌ها، اسپانیا به معنی واقعی کلمه افتضاح بود. آنها حتی یک‌ضربه پنالتی را هم به گل تبدیل نکردند تا شگفتی‌های جام‌جهانی تکمیل شود. حالا مراکش برای اولین‌بار، یکی از 8‌تیم برتر جام جهانی است و اسپانیا درست مثل دوره گذشته، باید خیلی زود به خانه برگردد.