دلتنگ تیم جمعه

تمام شد. تیم ملی فوتبال ایران در ششمین تلاشش برای عبور از مرحله گروهی جام‌جهانی نیز ناکام ماند و مثل 5دوره پیشین، پس از انجام 3بازی با این مسابقات وداع کرد. این اتفاق در شرایطی رخ داد که تیم ایران فقط با کسب یک تساوی مقابل آمریکا می‌توانست برای نخستین بار در طول تاریخ به مرحله حذفی برسد اما انتخاب استراتژی‌های اشتباه مانع از وقوع این مهم شد. سه‌شنبه‌شب یک سؤال بیش از هر چیز دیگری به ذهن مخاطب چنگ می‌انداخت؛ اینکه تیم بازی روز جمعه با ولز کجاست و چرا از آن مجموعه منسجم و تهاجمی، در برابر آمریکا هیچ خبری نبود.

  ترکیب با استراتژی فرق دارد
شاید روی کاغذ ترکیب ایران در 2بازی با ولز و آمریکا تفاوت خاصی با هم نداشت. فقط علیرضا بیرانوند پس از بهبودی جانشین حسین حسینی شده بود و 10بازیکن دیگر همان نفرات بازی جمعه بودند. با این حال در فوتبال سیستم و استراتژی لزوما مرتبط به ترکیب انتخاب‌شده نیست. به‌عنوان مثال در یک مقطع تیم ملی اسپانیا بدون مهاجم نوک، تهاجمی‌ترین فوتبال ممکن را بازی می‌کرد و گل‌های فراوانی به ثمر می‌رساند. این ماجرا در مورد منچسترسیتی هم صدق می‌کرد، اما در عین حال شما می‌توانید با حضور همزمان 3مهاجم، فوتبال دفاعی بازی کنید. ترکیب ایران در برابر آمریکا مشابه ارنج این تیم مقابل ولز بود، اما همان فوتبال را بازی نکرد، چون همان روحیه و استراتژی را نداشت. ایران می‌دانست که در بازی با ولز باید برنده باشد و بی‌محابا حمله می‌کرد، اما در برابر آمریکا به وضوح برای کسب نتیجه مساوی به میدان آمد و شکست خورد. شما رد پای این تفکر را در محو شدن نسبی مهدی طارمی و سردار آزمون از جریان مسابقه دیدید؛ جایی که به بهترین مهاجمان آسیا به ندرت توپ رسید و آنها نتوانستند موقعیت چندانی برای گلزنی پیدا کنند. کار در این زمینه چنان بود که سردار بین دو نیمه تعویض شد و سامان قدوس به زمین آمد که از قضا به تثبیت موقعیت ایران در میانه میدان کمک کرد. با این حال دیگر دیر شده بود.

  روحیه‌ای که فراموش شد
نقیصه مهم بازی ایران و آمریکا، فراموش شدن روحیه دیدار با ولز بود. تیم ملی در آن مسابقه فقط برای برد به زمین رفت و به خواسته‌اش رسید؛ ولو با چنگ و دندان، ولو در دقیقه صدم بازی. در دیدار با آمریکا اما خبری از این روحیه نبود. کارلوس کی‌روش به شاگردانش القا کرده بود که باید با احتیاط کامل برای کسب مساوی به میدان بروند و از فرصت‌های پراکنده برای گلزنی سود ببرند، اما این اتفاق رخ نداد و تیم ملی بازنده شد. نمایش شاگردان کی‌روش در نیمه اول این دیدار، شاید به اندازه بازی با انگلستان بد بود، اما تیم جوان آمریکا آنقدر تجربه نداشت که بتواند از فرصت‌هایش بیشتر و بهتر استفاده کند. تیم در نیمه دوم برای جبران مافات به زمین آمد و دقیقه به دقیقه عرصه را بر حریف تنگ‌تر کرد، اما آنچه نباید اتفاق می‌افتاد، حادث شد و تمام.


نصف آمار حریفان ولی سربلند
نگاهی آماری به عملکرد ایران در جام جهانی2022
تیم ایران برای سومین‌بار با کی‌روش به جام‌جهانی رفت و سومین برد در تاریخ جام‌جهانی و نخستین پیروزی بر یک حریف اروپایی را تجربه کرد و تا ثانیه‌های پایانی آخرین مسابقه مرحله گروهی شانس صعود داشت. با این‌حال، سبک تیم به سیاق 2دوره قبلی بود؛ توپ و مالکیت را به حریفان دادیم و موضع منفعلانه داشتیم.

255
از لحاظ تعداد پاس در این 3مسابقه تقریبا نصف تیم‌های حریف پاس دادیم. پاس‌های کلی بازیکنان ایران 767پاس در برابر 1594پاس 3تیم همگروه بود. از این تعداد 312پاس کوتاه دادیم، 331پاس نیمه‌بلند و 94پاس بلند با میانگین 255پاس در هر بازی. 128پاس اشتباه داشتیم و تیم‌های رقیب هم روی هم 153پاس اشتباه داشتند.

43
در مجموع 43بار در نبردهای هوایی موفق و 49بار ناموفق بودیم. این نسبت برای تیم‌های حریف برعکس بود. پورعلی‌گنجی با 16شرکت در نبردهای هوایی بیشترین تلاش را در بازی هوایی داشت که 10بار آن موفق بود و 4بار شکست خورد. مجید حسینی دیگر مدافع میانی ما در بازی هوایی 11بار برای دفع توپ به هوا پرید و 6بار موفق و 5بار ناموفق بود.

36
در بازی با انگلیس، ولز و آمریکا به‌ترتیب 21، 38 و 49درصد مالکیت توپ داشتیم؛ در برابر 79درصد انگلیس، 62درصد ولز و 51درصد آمریکا. میانگین مالکیت توپ ما در 3بازی 36درصد در برابر 84درصد بود؛ تقریبا یک‌سوم مالکیت توپ حریفان.

53
بازیکنان ما چون بیشتر در معرض دفاع بودند، به‌ناچار بیشتر تکل زدند. ایران 53تکل در برابر 35تکل رقبا داشت؛ تقریبا 50درصد بیشتر.

10
بازیکنان ما 10بار بازیکن مستقیم خود را دریبل کردند. 29بار هم دریبل خوردند. علی قلی‌زاده با 3دریبل موفق از 7بار اقدام عملکرد بهتری داشت. طارمی 8بار اقدام به دریبل کرد و فقط یک‌بار موفق بود.


حسینی و بیرانوند سرجمع 7گل خوردند که 6گل سهم حسینی بود. 2دروازه‌بان ما 8مهار توپ داشتند و دروازه‌بان‌های 3تیم حریف در برابر ما روی‌هم 5سیو. 23.5درصد توپ‌‌هایی که به سمت دروازه ما زده شد، توسط دروازه‌بان یا مدافعان مهار شد در برابر 66.7درصد مدافعان و گلرهای حریفان. در این 3مسابقه پنالتی ندادیم و یک پنالتی هم از انگلیس گرفتیم که گل شد.


رامین رضاییان با ضربه چیپ دقیق دروازه ولز را فرو ریخت تا دومین مدافع راست تاریخ تیم ملی ایران باشد که در جام‌جهانی گل می‌زند. پیش از او مهدی مهدوی‌کیا سال1998 به آمریکا گل زده بود اما در آن مسابقه مدافع راست نبود. با این‌حال، وقتی از دقیقه77 جواد زرینچه از بازی بیرون رفت، مهدوی‌کیا به دفاع راست برگشت و دقیقه82 موفق به گلزنی شد.


ایران در رده‌بندی تیم‌هایی که بیشترین بازی را داشته‌اند ولی به مرحله حذفی صعود نکرده‌اند، در رده دوم قرار گرفت. بازی با آمریکا بازی شماره18ما در 6دوره جام‌جهانی بود؛ بدون صعود. تنها اسکاتلند با 23بازی بدون صعود رکورد بدتری نسبت به ما دارد. در 6دوره‌ای که در جام‌جهانی حاضر بوده‌ایم، معمولا در بازی‌های دوم موفق‌تر عمل کرده‌ایم. عملکرد ایران در ادوار جام‌جهانی، به تفکیک دورهای مرحله گروهی؛ بازی‌های اول: 4امتیاز، بازی‌های دوم: 7امتیاز، بازی‌های سوم: 2امتیاز.

44
در تعداد لمس توپ هم نصف رقبا موفق بودیم؛ 1425لمس توپ در برابر 2254لمس توپ دیگران که 44لمس توپ ایران در محوطه جریمه حریفان بود و 63تا آمار آنها در محوطه جریمه ما.

01
روزبه چشمی به نخستین بازیکن تاریخ فوتبال ایران تبدیل شد که از پشت محوطه جریمه در جام‌های جهانی به گل می‌رسد. او همچنین در پایان مسابقه جایزه بهترین بازیکن زمین را هم گرفت تا نخستین ایرانی‌ای شود که به این جایزه دست پیدا می‌کند.

03
آمریکا برای سومین‌بار پیاپی موفق به صعود از مرحله گروهی جام‌جهانی شد؛ سال2010 و 2014. آنها سال2018 به جام‌جهانی روسیه راه پیدا نکرده بودند.

8.5
این نخستین پیروزی تیم ملی آمریکا پس از 8.5سال در جام‌جهانی بود. آنها بعد از سال2014 که 2بر یک غنا را شکست دادند، دیگر به پیروزی نرسیده بودند. نخستین‌بار است که آمریکا در 3بازی پیاپی شکست نمی‌خورد؛ 2تساوی و یک برد.

0
حسینی مقابل ولز کلین‌شیت کرد؛ کلین‌شیتی که توانست او را بالاتر از دروازه‌بانی مثل ناصر حجازی قرار دهد و باعث شود تا حسینی به نخستین استقلالی در تاریخ جام‌جهانی تبدیل شود که توانسته کلین‌شیت کند.