دوحه از مسیر تهران

سال‌های گذشته به دلایل متعدد شاهد گرایش شدید فوتبالیست‌های ایرانی به حضور در لیگ‌های خارجی بودیم. افزایش قیمت ارز یکی از این دلایل بود و البته انگیزه‌های دیگری هم وجود داشت. با این حال از حدود یک‌سال پیش نه‌تنها شمار بازیکنان خارج شده از لیگ برتر به‌شدت کاهش یافت، بلکه شاهد مهاجرت معکوس هم بودیم. دلیلش روشن است. در سال جام‌جهانی بازیکنان ریسک به خطر انداختن جایگاه‌شان را نپذیرفتند. آنها ترجیح دادند به جای تلاش برای تثبیت موقعیت در یک تیم خارجی، در لیگ برتر ایران توپ بزنند و از حداکثر شانس برای راهیابی به فهرست تیم ملی استفاده کنند. این رویکرد در مورد چند بازیکن جواب داد.

علیرضا بیرانوند
 دوران کابوس‌واری را در 2تیم بلژیکی و پرتغالی پشت سر گذاشت. او البته هرگز مشکلی برای اصل دعوت به اردوهای تیم ملی نداشت، اما نیمکت‌نشینی در فرنگ باعث به خطر افتادن جایگاه این دروازه‌بان در ترکیب اصلی شد. حتی در یک مقطع مهم از مسابقات مرحله انتخابی، دراگان اسکوچیچ عملا بیرو را کنار گذاشت و امیر عابدزاده را به ترکیب اصلی فرستاد. علیرضا هم احساس خطر کرد و به ایران بازگشت. تصمیم او جواب داد و بیرو حالا گلر اول و بی‌حرف و حدیث تیم ملی ایران در جام‌جهانی خواهد بود.

پیام نیازمند
در ترافیک وحشتناک موجود در دروازه تیم ملی، پیام نیازمند هم به این نتیجه رسید که نیمکت‌نشینی در پرتغال برایش معجزه نخواهد کرد. در نتیجه او اوایل فصل جاری پیشنهاد سپاهان را پذیرفت و با حضور دوباره در ایران به تیم ملی رسید. هرچند نیازمند در راه قرار گرفتن در فهرست نهایی تیم ملی برای مسابقات جام‌جهانی بیشتر از هر چیز دیگری مدیون تصمیم کی‌روش برای انتخاب 4دروازه‌بان بود.

مرتضی پورعلی‌گنجی
عملا می‌توان گفت سال‌های اخیر محو بود و انتخاب‌های باشگاهی بدش، حتی باعث شد خیلی از هواداران فوتبال این مدافع میانی را فراموش کنند. با این حال او از مدت‌ها قبل تصمیمش را برای ترک تیم چینی و حضور در پرسپولیس نهایی کرده بود. گنجی آنقدر مصمم بود که ماه‌ها پیش از عقد قرارداد با سرخپوشان، در این تیم مشغول تمرین شد. با آغاز فصل هم گنجی در ترکیب اصلی پرسپولیس به میدان رفت و حالا همراه تیم ملی در قطر به سر می‌برد.

رامین رضاییان
او از نخستین بازیکنانی بود که احساس کرد برای بازگشت به تیم ملی و برخورداری از شانس بازی در جام‌جهانی باید به ایران برگردد. در نتیجه به سیر نزولی حضورش در لیگ قطر پایان داد و از بین 2‌نیم‌فصل لیگ بیست‌ویکم به پرسپولیس برگشت. اگرچه دوران حضور او در این تیم طولانی نشد و رامین ابتدای فصل جاری به سپاهان رفت، اما به هر حال شاهد بازگشت این مدافع راست به تیم ملی بودیم؛ اتفاقی که صد‌البته حضور دوباره کارلوس کی‌روش هم در وقوع آن بی‌تأثیر نبوده است.

روزبه چشمی
این بازیکن هم سال‌های گذشته به‌طور کامل از تیم ملی دور شده بود. او اما با ترک لیگ قطر و بازگشت به استقلال در پاییز گذشته، دوباره خودش را در میدان دید قرار داد. چشمی این اواخر به اردوهای تیم ملی دعوت شد و سرانجام به جام‌جهانی هم رسید.

مثال معکوس؟ امیرحسین حسین‌زاده
عکس همه آنچه در مورد بالایی‌ها گفتیم، راجع‌به امیرحسین حسین‌زاده صدق می‌کند. در شرایطی که کمتر بازیکنی ریسک به چالش کشیدن خودش در لیگ‌های اروپایی را داشت، حسین‌زاده قید جایگاه تثبیت‌شده‌اش در استقلال و نیز حضورهای مداومش در تیم ملی را زد و با اصراری عجیب راهی شارلروا در لیگ بلژیک شد. نتیجه؟ هیچ، مگر اینکه او مدت‌هاست به تیم ملی دعوت نمی‌شود و هیچ شانسی برای حضور در جام‌جهانی قطر ندارد.