این فقط تلویزیون نیست

وقتی که اچ‌بی‌او 50سال پیش تاسیس شد، تلویزیون در مقایسه با سینما، فرم هنری پست‌تری به‌شمار می‌رفت. امروزه اما به‌نظر می‌رسید بیشتر پرستیژی که از این 2 فرم هنری دیده می‌شود، نه روی پرده سینما که در صفحه‌های تلویزیون ارائه می‌شود.
ستارگان سینمایی که روزگاری بازی در سریال‌ها را کسر‌شأن خود می‌دانستند، با هم رقابت می‌کنند تا در شوهای تلویزیون حاضر شوند و شانس خود را برای حضور در سریال‌های داستانی پرهزینه‌ای که ساخت آنها برای پرده نقره‌ای شدنی نیست، بالا ببرند.
این شرایط جدید، تغییر بزرگی در بازار به‌شمار می‌رود و ممکن نیست وقتی برنامه‌هایی را که مسئول تغییر رویکرد و روش بوده‌اند بررسی می‌کنید، ‌نام اچ‌بی‌او به گوش‌تان نخورد. تقریبا تمام نام‌های بزرگ تلویزیون، یکی از محصولات اچ‌بی‌او هستند. سوپرانوها، شنود (وایر)‌، بازی تاج و تخت، و جانشینی، فقط بخشی از کارهای عظیم این شبکه هستند. اما نخستین شبکه اشتراکی آمریکا چطور بازی را تغییر داد؟

شروع ورزشی
در هشتم نوامبر1972، اچ‌بی‌او در سراسر آمریکا کارش را با فقط 365مشتری که برای این شبکه پول می‌دادند شروع کرد. نخستین پخش سراسری آن یک بازی از لیگ هاکی روی یخ آمریکا، بین تیم‌هایی از نیویورک و ونکوور بود که در ورزشگاه معروف مدیسون اسکوئر گاردن برابر هم به میدان رفته بودند.
در آن زمان، اچ‌بی‌او هیچ برنامه مخصوصی نداشت اما در کنار ورزش، این شبکه فیلم هم نشان می‌داد. بعد از این بازی هاکی، فیلمی از پل نیومن که در سال1971 ساخته شده بود، «گاهی پنداری بزگ»، پخش شد. حق اشتراک این شبکه در آن زمان، ماهانه 6دلار بود و البته شبکه به سختی می‌توانست مردم را متقاعد کند که برای خرید اشتراکش، هزینه کنند.
اما شرایط خیلی زود تغییر کرد. به‌عنوان یکی از نخستین تلویزیون‌های پولی، اچ‌بی‌او ققط باید صبر می‌کرد تا قوانین حمایتی و فشار دیگر شرکت‌های مشابه، نفوذ شبکه‌های کابلی را در آمریکا بیشتر کند. استفاده‌کنندگان از تلویزیون‌ها کابلی، از 50هزار در سال1974 میلادی، در سال1978 به 1.5میلیون نفر رسید. تا سال1977، اچ‌بی‌او دیگر حسابی به سود رسیده بود و آینده شرکت هم مطمئن به‌نظر می‌رسید.
در سال1975، اچ‌بی‌او نخستین برنامه مخصوص کمدی خود به نام «یک شب با رابرت کلاین» را بخش کرد. این برنامه مخصوص، در کنار یک جنگ کمدی به نام «در موقعیت»، زمینه را برای تبدیل شدن اچ‌بی‌او به یکی از کمدی‌سازان مطرح آمریکا مهیا کرد.
اچ‌بی‌او همچنان بزرگ و بزرگ‌تر شد و در سال1983، تصمیم گرفته شد که این شبکه، برنامه‌های خودش را تولید کند. کار ساخت فیلم‌های اورجینال ساخته شده برای این شبکه کابلی، ‌و همینطور مینی‌سریال‌هایی که هزینه ساخت آنها بسیار فراتر از سریال‌های تلویزیون آن زمان بود، شروع شد.
پخش «نه ضرورتا خبر» که یک شوی خبری طنز بود در سال1983 شروع شد؛ این برنامه، در واقع از نظر ساختار و فرم، پدربزرگ برنامه پرطرفدار «هفته پیش همین شب با جان الیور» به‌شمار می‌رود.
اولین فیلمی که خود شبکه تنها تهیه‌کننده آن بود، «داستان فاکس روباه» بود. فیلم در همان سال1983 پخش شد. این فیلم نخستین فیلم تاریخ بود که فقط برای شبکه‌های کابلی تولید می‌شد. همه‌‌چیز برای اینکه اچ‌بی‌او به یکی از غول‌های اثرگذار تاریخ نمایش تبدیل شود مهیا بود.

نمایش‌دهنده منحصربه‌فرد
اچ‌بی‌او به لطف مدل اشتراکش، هرگز لازم نمی‌دید که در مقابل نیازهای تبلیغ‌دهندگانش گردن خم کند. به جای آن، همیشه فقط روی پخش برنامه‌ها و فیلم‌های باکیفیتی که مخاطبان با آنها ارتباط برقرار می‌کردند متمرکز می‌شد. در واقع فرمول واضح و صریح بود: چیزی که مخاطبان می‌خواهند را بساز و آنها خودشان می‌آیند. اما رویکرد و روش کار اچ‌بی‌او همیشه کمی متفاوت بوده است.
اچ‌بی‌او، دهه‌ها قبل از آنکه پلتفرم‌های نمایش مستقلا برای تهیه برنامه‌هایشان اقدام کنند، متوجه شد که مخاطبان، شوهای باابهت و با بودجه‌ بالا می‌خواهند تا ترغیب شوند و حق اشتراک شبکه را بپردازند.
نبوغ اچ‌بی‌او در تولید محتوای دراماتیک و کمدی- که در آن سال‌ها دیگر شبکه‌های کابلی چندان روی خوشی به آن نشان نمی‌دادند و از آن رویگردان بودند- بعدها در دهه90، به جریان اصلی تولید همین شبکه‌ها تبدیل شد. اوز‌ و سوپرانوها، همگی بلافاصله بعد از پخش، توجه‌ها را به‌خود جلب کردند. دستمایه اصلی داستان این سریال‌ها، چیزی بود که بسیاری از شبکه‌ها در آن زمان و حتی بعضی از آنها هنوز، جرأت رفتن سراغ آنها را ندارند. از آن زمان، ‌اچ‌بی‌او به‌عنوان شبکه‌ای که به‌جای تمرکز بر کمیت، همچنان به‌صورت مداوم بر کیفیت تمرکز می‌کند، شناخته می‌شود.
شبکه‌ها و پلتفرم‌های دیگر، تازه بعد از چند دهه، متد اچ‌بی‌او برای تولید مستقل محصولات را در پیش گرفته‌اند. اما تعداد زیاد این نمایش‌ها که شبکه‌ها و پلتفرم‌های دیگر ساخته می‌شود، نشان‌دهنده این است که آنها همچون اچ‌بی‌او به کیفیت کار توجه نشان نمی‌دهند.
این را می‌توان از حضور پرسابقه و معنادار اچ‌بی‌او در مراسم اهدای جوایز امی متوجه شد. از دهه90، اچ‌‌بی‌او بر مراسم جوایز امی چیره شده است. اما در سال2001 بود که برای نخستین‌بار، اچ‌بی‌او بیشتر از دیگر شبکه‌ها، در بخش‌های اصلی نامزد شد. در پنجاه‌وسومین مراسم امی، اچ‌بی‌او در 44بخش اصلی نامزد شد که 14نامزدی آنها به‌خاطر سوپرانوها بود. در پایان، ‌اچ‌بی‌او با 8 جایزه از مراسم بیرون آمد که سه‌تای آنها برای سوپرانوها بود.
لیست برنامه‌های خارق‌العاده‌ای که اچ‌بی‌او از دهه90 تولید کرده، هوش از سر آدم می‌برد. از سریال حماسی-تخیلی «خاندان اژدها» گرفته تا درام خانوادگی «جانشینی» و کمدی «نیلوفر سفید»، اچ‌بی‌او نشان داده است که همچنان به ساخت محصولات باکیفیت وفادار است. 
در مراسم امسال امی، اچ‌بی‌او و اچ‌بی‌او مکس، در 50بخش اصلی و درمجموع در 140بخش نامزد شده بودند که درنهایت، 38جایزه گرفتند. رسیدن به اینجا، برای شبکه‌ای که کارش را با پخش مسابقه هاکی شروع کرد و فقط 400مشترک داشت، دستاورد خارق‌العاده‌ای به‌شمار می‌رود. بی‌دلیل نیست که شعار شبکه این است: «چیزی که می‌بینید تلویزیون نیست، اچ‌بی‌او است.»‌