خسروی‌وفا: در ورزش قوی شده‌ایم

محمود خسروی‌وفا، رئیس کمیته ملی المپیک شرایط ورزش ایران را با روزهای قبل از انقلاب و امروز مقایسه کرده است. او از کوهنوردی شروع کرده؛ از روزهایی که کوهنوردان ایرانی افتخاری در این رشته نداشتند؛ «من آرزو داشتم روزی ایرانی‌ها به اورست صعود کنند. ارتش قبل از انقلاب یک تیم را فرستاد ولی نتوانستند کاری بکنند. از مسیرهای ساده اطراف تبت هم رفتند؛ یعنی از یک مسیر دیگری غیر از مسیر اصلی که کاتماندو است. ارتش هم پشتیبانی‌شان کرد. ضمن احترام به آنها عرض می‌کنم که از راه ساده‌ای رفته بودند. الان زنان ایرانی قله‌های بزرگ دنیا را فتح می‌کنند. به قله‌های سخت هیمالیا صعود می‌کنند. اینها چیزهای نشدنی‌ بود. گروه خانم‌های ما به قله اورست رفتند و آنجا پرچم یا فاطمه الزهرا سلام‌الله‌علیها را به اهتزاز درآوردند. روی قله، خاک تربت حضرت اباعبدالله علیه‌‌السلام را گذاشتند. ما روزی آرزو داشتیم یک ایرانی به این قله صعود کند. الان قله‌های زیادی زیر پای ایرانی‌هاست. ما فیلم‌های رزمی را قبل از انقلاب نگاه می‌کردیم، فکر می‌کردیم هیچ‌موقع غیر از چشم‌بادامی‌ها، کسی نمی‌تواند در رزم وارد شود. الان مربیان آنها ایرانی‌اند، مدال‌هایشان در دامن ایرانی‌هاست؛ ایران قوی.»
خسروی‌وفا از افتخارات دیگری هم صحبت کرده است: «واقعا ما والیبال داشتیم؟ تا مدتی بعد از انقلاب هم نداشتیم. یادم نمی‌رود، زمانی در دهه‌۷۰ رهبر انقلاب در دیداری گفتند اعتقادشان این است که ایران در میدان‌های بین‌المللی ورزشی باید یکی از 3کشور اول در جهان باشد. من در دلم گفتم ایشان چطور می‌گوید ما اول جهان بشویم؟ اما شدیم! باور نداشتیم که می‌توانیم. بچه‌های شهید در جامعه این باور را به‌وجود آوردند که می‌شود روی پایمان بایستیم. مثلا در فوتبال لژیونرهای با‌ارزشی داریم. باشگاه‌های خارجی از ایران بازیکن جذب می‌کنند. فوتبال ما رشد کرده است، فوتبالیست‌های ما در سطح اول اروپا بازی می‌‌کنند. پشت‌سرهم سهمیه بازی‌های جام‌جهانی را کسب می‌کنیم. در آسیا حرف برای گفتن داریم. در ورزش‌های رزمی بلااستثنا‌ حرف برای گفتن داریم. در ورزش‌های قدرتی مثل وزنه‌برداری، همیشه می‌گفتیم الکسیف روسی هست و هیچ‌وقت بهتر از او نخواهد آمد. حسین رضازاده آمد و این انحصار را شکست، بهداد سلیمی همینطور. واقعا قبل از انقلاب کدام کشوری می‌توانست ادعا داشته باشد که در سنگین‌وزن مدال کسب کند؟ تمام مدال‌های این رشته برای شوروی(روسیه) بود. الان در اختیار ایران است. همینطور رشته‌های دیگر، هیچ فرقی نمی‌‌کند. تحولاتی رخ‌داد که در ورزش واقعا قوی شدیم.»  او معتقد است که ایران شرایط بهتر‌شدن را هم دارد: «ظرفیت ورزش کشور ما بیش از اینها‌ست؛ یعنی با نقطه مطلوب هنوز خیلی فاصله داریم. الحمدلله پایه‌اش را داریم. شالوده‌اش خوب ریخته شده است. حالا باید بتوانیم روی این پایه، بنای خوبی بسازیم. اگر خوب بنا نکردیم، نباید فکر کنیم که دستمان خالی است. اشکال به سازه وارد است، نه به پایه. بعد از انقلاب، پایه‌ محکمی ایجاد شد. جوان‌های ایرانی خودشان را پیدا کردند، چه زن و چه مرد؛ لذا من فکر می‌کنم که ما در این زمینه، اگرچه با ایران قوی خیلی فاصله داریم، اما همین الان به شما می‌گویم که ظرفیت‌های بین‌المللی ما، در زمینه داورها، مربی‌ها، ورزشکارها، مدال‌ها، اصلا با دوره قبل از انقلاب قابل مقایسه نیست.»
خسروی‌وفا از تختی هم یادی کرده است: «بعد از انقلاب تحولات زیادی در ورزش به‌وجود آمد. چند سال قبل در یک مصاحبه‌ای در جوار مزار آقای تختی، نام آقای طوقانی را بردم که یکی از شهدای ورزشکارمان هستند. گفتم اگر شهید طوقانی در زمان تختی بود، قطعا مثل تختی می‌شد و اگر آقای تختی فوت نکرده بود، امروز جزو شهدای ورزشکار ما بود. این تفکر، سالم بوده است. این تفکر سالم همه‌‌جای دنیا جواب می‌دهد؛ پس حتما با شرافتند. اگر امروز اتفاقی بیفتد، شما فکر می‌کنید ورزشکارها شهید نمی‌شوند؟ من می‌گویم شهید می‌شوند. چرا؟ نگاه کنید ببینید همین الان در بین شهدای مدافعین حرم ورزشکاران هستند. محافظ‌های شهید حاج‌قاسم سلیمانی تکواندوکار بودند. اینها آدم‌های با‌شرافتی‌اند و سالم و ساده زندگی کرده‌اند.»