تاریخنگاری محلی ایران در دوره اسلامی
کتاب«تاریخنگاری محلی ایران در دوره اسلامی؛ از سقوط عباسیان تا پایان صفویان (656- 1135ق)» به قلم بهمن زینلی از سوی انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه چاپ و منتشر شده است. تاریخنگاری محلی یکی از شاخههای مهم و تأثیرگذار در حوزه کلان تاریخنگاری ایران در دوره اسلامی است. سنت تاریخنگاری ایرانی دارای میراث فراوان و تجربه ارزشمندی از آثار پدیدآمده در حوزه تاریخهای محلی است که توسعه و تداوم تدوین این آثار در طول تاریخ پس از اسلام کارنامه درخوری از خود نشان داده و هرچه به سمت تاریخ معاصر پیش میرود، عرصهها و مضمونهای جدیدی را دربرمیگیرد. مضمونهایی که با توجه به توسعه نظامهای اداری و رونق امور ثبتی، سجلی، اسنادی و آماری، زمینه بهکارگیری عناصر جدیدی مشتمل بر آمار و اسناد در تدوین تاریخنگاری محلی را فراهم میکند. وجود گنجینه ارزشمندی از متون تاریخهای محلی، شکلگیری نظامهای اداری، اجتماعی و اقتصادی جدید و گسترش شهرنشینی نوین باعث توجه ویژه محققان و این کتاب به این حوزه شده است. کتاب «تاریخنگاری محلی ایران در دوره اسلامی» در راستای همین ضرورت، به نقد و بررسی تاریخنگاری محلی ایران در دوره اسلامی در میانه سالهای 656تا 1135قمری میپردازد. تدوین تاریخ جامع و دقیق این دوره از تاریخ ایران، نیازمند آگاهی کامل از محتوای همه منابع تاریخی ازجمله تاریخهای محلی نوشتهشده در این زمان است. در این پژوهش کوشش شده تا افزون بر معرفی تاریخهای محلی ایران که در این بازه زمانی تدوین شدهاند، به انواع تاریخهای محلی در این دوره هم پرداخته شود.