آمریکا
ترامپ-کیم؛ شاید وقتی دیگر
رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد که احتمال دارد دیدارش با رهبر کره‌شمالی به تعویق بیفتد
فضای مثبت و امیدوارکننده‌ای که برای دیدار تاریخی رهبران کره‌شمالی و آمریکا ایجاد شده بود، به سرعت در حال تبدیل شدن به بدبینی و ناامیدی شده است و صحبت‌های دونالد ترامپ درباره احتمال تعویق این نشست، بدگمانی‌ها را حتی بیشتر هم کرد.
به گزارش گاردین، ترامپ که میزبان مون جائه رئیس‌جمهور کره‌جنوبی بود، اعلام کرد احتمال زیادی وجود دارد که نشست او با کیم جونگ اون در تاریخ 12ژوئن(22خرداد)، به تعویق بیفتد.
او به خبرنگاران گفت: «باید ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد. شرایط خاصی هستند که ما تمایل داریم مهیا باشند. فکر کنم این شرایط مهیا خواهند شد. اما اگر مهیا نشوند، نشست نخواهیم داشت.»
او همچنین گفت: «شانس اینکه این دیدار برگزار نشود کم نیست. البته مشکلی نیست. این به این معنی نیست که نشست اصلا برگزار نمی‌شود، بلکه به این معناست که شاید 12ژوئن برگزار نشود. البته همچنان این احتمال هست که نشست برگزار شود.»
صحبت از تعویق یکی از تاریخی‌ترین دیدارها در هزاره جدید، هرچند شوکه‌کننده است، اما چندان هم غافلگیرکننده نیست. بعد از فضای گرمی که بین آمریکا و کره‌شمالی ایجاد شد، به‌خصوص بعد از دیدار گرم رهبران 2کره، به یکباره ورق برگشت و در 2هفته اخیر، خبرهای مربوط به کره‌شمالی و آمریکا، عمدتا ناامیدکننده بوده‌اند.
اولین نگرانی‌ها، وقتی مطرح شد که کره‌شمالی نسبت به مانور نظامی مشترک آمریکا و کره‌جنوبی واکنش تندی نشان داد و در پی آن، دیدار مقامات ارشد نظامی کشورش با کره‌جنوبی را لغو کرد. پس از آن، صحبت‌های جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا درباره استفاده از مدل لیبی برای کره‌شمالی، پیونگ یانگ را به‌شدت عصبانی کرد. بعد از آن، ترامپ سعی کرد به نوعی صحبت‌های مشاور امنیت ملی خود را تعدیل کند و در کنار مدل لیبی، شکوفایی اقتصادی و حمایت از رژیم کره‌شمالی را هم مطرح کرد.
در آستانه دیدار مون جائه این و ترامپ و همینطور اقدام داوطلبانه کره‌شمالی برای از بین بردن سایت آزمایش هسته‌ای خود، این بار نوبت مایک پنس معاون ترامپ بود تا یک‌بار دیگر موضوع لیبی را پیش بکشد و به کره‌شمالی هشدار بدهد که ترامپ را بازی ندهد.
در چنین فضایی، صحبت‌های ترامپ درباره تعویق نشست با کیم، چندان هم غیرمعقول و عجیب به‌نظر نمی‌رسد.
به گزارش سی‌ان‌ان، یک دلیل سرد شدن روابط آمریکا و کره‌شمالی، احتمالا این است که بعد از آن شور و شوق اولیه درباره ملاقات ترامپ و کیم، هم کره‌شمالی و هم آمریکا، یاد تفاوت‌های بنیادی خودشان با هم افتاده‌اند. هدف اصلی آمریکا از مذاکرات، یعنی این ایده که کره‌شمالی، تمام زرادخانه هسته‌ای خود را تعطیل کند و تحویل بدهد (مثل مدل لیبی)، هواداران و مشتاقان زیادی دارد اما آیا واقعا کیم حاضر است دستاوردی که دهه‌ها برای آن تلاش شده و ضامن عملی رژیمش است را به آن آسانی از دست بدهد؟ این سؤال هم در واشنگتن به فضای بدگمانی‌ها دامن زده است.
علاوه بر آن، این واقعیت که تازه بعد از نشست ترامپ و کیم، سال‌ها مذاکره کشنده و طاقت‌فرسا بین دوطرف وجود خواهد داشت تا به هدفشان نزدیک شوند، باعث افزایش دلسردی و بدگمانی در واشنگتن شده است. با همه این‌ها، هنوز افرادی هستند که امیدوارند راهی که با شور و شوق فراوان شروع شد، به پایان خوشی برسد. یکی از آنها، مون جائه این است که عملا تمام حیثیت سیاسی خود را پای حل بحران کره گذاشته است. او در ملاقات با ترامپ تلاش زیادی کرد تا نشست را همچنان زنده نگه دارد. برخی رسانه‌ها در آمریکا نوشته‌اند که مون جائه، روش متقاعد کردن ترامپ را یاد گرفته و با تعریف کردن‌های اغراق‌شده و تمجید‌های تملق‌گونه، رگ خواب ترامپ را به‌دست گرفته است. با وجود این، به‌نظر می‌رسد شرایط بین کره‌شمالی و آمریکا، بحرانی‌تر از آن است که مون جائه این با نوآوری در تمجیدهایش، ورق را به‌نفع امیدوارها برگرداند. او قطعا به چیزی بیشتر از پیشنهاد جایزه نوبل برای ترامپ نیاز دارد تا نشست بین رهبران کره‌شمالی و آمریکا را زنده نگه دارد.
