شورش بی‌دلیل

بدون تردید بخشی از زشت‌ترین تصاویر به جا مانده از مسابقات هفته گذشته لیگ برتر، مربوط می‌شد به طغیان غیرمنتظره و ناموجه مازیار زارع علیه داور بازی ملوان و پرسپولیس. مسابقه خوبی نبود و نهایتا سرخپوشان بازی را به لطف تنها گل یورگن لوکادیا به سود خود به پایان بردند. اگر دلیلی برای به یاد آوردن این بازی وجود داشته باشد، همین رفتارهای عجیب و غریب سرمربی ملوان است؛ آنچه باعث شکایت علی صفایی از مازیار زارع شد و برخی رسانه‌ها حتی از جنبه «کیفری» این شکایت خبر دادند. طبیعتا اتفاقات جالبی کنار زمین رخ نداد و چه بسا می‌شد آن را به خشم و هیجان آنی زارع نسبت داد، اما اینکه او با گذشت چند روز از بازی همچنان حرف‌های عجیب و غریب بزند قابل درک نیست. سرمربی قوها در تازه‌ترین اظهارنظرش گفته: «تشکر پرسپولیسی‌ها از داور مسابقه در پایان بازی عجیب و بی‌سابقه بود.» آنچه احتمالا دلالت بر برخورداری سرخپوشان از اشتباهات صفایی در این بازی می‌کرد، اما آیا واقعا چنین بود؟
بررسی کارشناسان داوری نشان می‌دهد در این دیدار اشتباه بزرگی رخ نداده است. ملتهب‌ترین صحنه بازی، سقوط مهاجم ملوان پس از نزدیک شدن به علیرضا بیرانوند بود که تقریبا تمام کارشناسان از پنالتی نبودن این صحنه سخن گفتند. چیزی هم که آتش خشم زارع را برافروخت، کارت زرد داور به او به‌خاطر فریاد زدنش بر سر بازیکن خودی بود؛ آنچه حتی اگر به اشتباه هم رخ داده باشد، سودی نصیب پرسپولیس نکرده. بنابراین دیگر چه اهمیتی دارد که مسئولان این تیم بعد از پایان مسابقه از صفایی تشکر کرده باشند یا نه؟ اصلا شما فرض کنید آنها بعد از پایان دیدار راهی خانه داور بازی شده‌اند و شام را با هم خورده‌اند. بالاتر از این؟ مصداق ادعای مازیار در زمین بازی و اتفاقات مسابقه چیست؟ زارع آدم محترمی است، خودش ملوان را بالا آورده و تیم بدی هم نساخته. همه می‌دانند ملوان به اندازه فوتبالی که بازی می‌کند نتیجه نگرفته، اما راهش این نیست که او رو به پرخاش و اعتراض‌های کور بیاورد و مشکلات ملوان را دوچندان کند. بی‌خیال مازیار جان؛ بدترش نکن!