جواد نصرتی | روزنامه‌نگار
چارلی و کارخانه فلافل‌سازی
زمانی که خبر برداشته‌شدن ممنوعیت نمایش عمومی فیلم در عربستان از سال آینده منتشر شد، خیلی‌ها از آن استقبال کردند و خیلی‌های دیگر، آنها را ژست اصلاح‌طلبانه دیگری از محمد بن‌سلمان ولیعهد جنجالی و خودنمای این کشور دانستند اما چیزی که همه دنیا، به اتفاق با آن موافق هستند، معرکه‌بودن واکنش کاربران عرب فضای مجازی به این خبر بوده است. خیلی زود بعد از انتشار آن خبر، هشتگی با نام #SaudiMovieTitles (نام فیلم‌های سعودی) در میان کاربران عرب راه افتاد و خیلی زود هم جهانی شد. در توییتر انگلیسی، این هشتگ با چنان استقبالی از سوی کاربران در سراسر دنیا مواجه شد که تا همین دیروز، بعد از نزدیک به یک هفته، همچنان توییت‌هایی با این هشتگ نوشته می‌شد. اساس کار بسیار آسان و البته بسیار بامزه است: نام فیلم‌های معروف سینما، عربستانی می‌شوند. اینها چند توییت هستند که با استقبال زیادی مواجه شده‌اند: چارلی و کارخانه فلافل‌سازی (چارلی و کارخانه شکلات‌سازی)، نجات برادر رایان (نجات سرجوخه رایان)، وقتی هری با سلفی ملاقات کرد (وقتی هری با سالی ملاقات کرد)، دیو و جن (دیو و دلبر)، ان‌شاءالله، جان سخت (جان سخت)، می‌دانم رمضان پیش چه خوردی (می‌دانم تابستان پیش چه کردی) و خوب، بد، حرام (خوب، بد، زشت)
هنگ‌کنگ؛ بنزین گران و حمل‌ونقل معرکه
حتی تصور حجم تراکم جمعیت در هنگ‌کنگ هم سخت است اما این شهر شلوغ و عمودی رشد کرده، بهترین سیستم حمل‌ونقل عمومی پایدار دنیا را در سال 2017 دارد. به گزارش ایسپا، دلیل انتخاب هنگ‌کنگ به‌عنوان رتبه یک دنیا در این زمینه این است که دسترسی عادلانه و ایمن برای همه نیازهای افراد مختلف جامعه را نسبتا به ارزانی فراهم کرده است. این ارزانی در بخش حمل‌ونقل عمومی است و افرادی که می‌خواهند در هنگ‌کنگ با خودروهای شخصی حمل‌ونقل کنند، باید یکی از گران‌ترین بنزین‌های دنیا را بخرند. البته با توجه به جا‌به‌جایی روزانه 6/12میلیون مسافر در روز، به‌خوبی می‌توان سیستم حمل‌ونقل عمومی را جایگزین خودروهای شخصی کرد. نکته جالب این است که تهران، در این رتبه‌بندی قرار ندارد. یکی از دلایل آن می‌تواند وقت‌کشی بسیار بالای شهروندان در سیستم حمل‌ونقل عمومی باشد. براساس یک تحقیق جهانی، متوسط زمان یک سفر برای رسیدن به محل کار یا تحصیل در تهران، از 55دقیقه هم گذشته است.
کوه‌های تهران را به‌خاطر بسپارید
یکی از نشانه‌های سنجش آلودگی یا پاکی هوا دست‌کم برای تهرانی‌ها، دیدن یا ندیدن رشته کوهی است که اگر بتوان از لابه‌لای ساختمان‌های سر به فلک کشیده از پنجره خانه یا شیشه خودرو، گوشه‌ای از آنها را دید، یعنی «هوا آلوده نیست». برای کارشناسان محیط‌زیست عدد و رقم است که میزان آلودگی را تعیین می‌کند. برای مردم اما دامنه دید کوه. چند روزیست که کوه‌های تهران از دیده‌ها پنهان شده‌اند. هر سال بر تعداد روزهای آلوده افزوده می‌شود و شاید دیدن کوه‌ها برای ساکنان تهران و دیگر کلانشهرها دست‌کم در فصل سرد و زمان وارونگی دما، دیگر به یک خاطره تبدیل شود.
