طلسم 13

شانس رسیدن به سیزدهمین قهرمانی آسیا برای فوتسال ایران، به شکل ناباورانه‌ای از دست رفت. تیمی که در مراحل قبلی همه رقبا را تار و مار کرده بود و در قاره بی‌رقیب به نظر می‌رسید، در دیدار فینال اصلا نمایش خوبی نداشت. پسران شمسایی در این مسابقه، تنها سایه‌ای از قدرت فوتسال ایران را نمایش دادند و کاملا اسیر استراتژی حریف شدند. قبل از شروع این مسابقه، به نظر می‌رسید تیم ملی کار ساده‌ای برای شکست دادن ژاپن دارد. ژاپنی‌ها در همین جام به عربستان باختند و روبه‌روی تیمی مثل اندونزی به دردسر افتادند. این تیم چند‌بار در یک قدمی حذف از جام قرار گرفت و هر بار به سختی به تورنمنت برگشت. آنها مرموزترین تیم جام بودند و در فینال، کاملا هوشمندانه بازی کردند. همه نفرات این تیم شناخت بسیار خوبی از ستاره‌های ایران داشتند و جلوی حرکات فردی بازیکنان تیم ملی در زمین را گرفتند.
نقشه مهم ژاپنی‌ها برای ایستادن روبه‌روی تیم ملی ایران، دفاع منطقه‌ای بود. آنها به شکل فشرده‌ای دفاع می‌کردند اما حتی در آن دقایق نیز صاحب تک موقعیت‌هایی شدند. احمد عباسی بالاخره به طلسم دروازه سامورایی‌ها پایان داد و گل اول بازی را به زیبایی به ثمر رساند اما یک‌اشتباه مهلک دفاعی کافی بود تا تیم ملی با تساوی به رختکن برود. در شروع نیمه دوم، ایران صاحب توپ و میدان شد اما درخشش جالب توجه گلر حریف، اجازه عبور هیچ توپی از خط دروازه را نداد. بازی با تساوی دنبال می‌شد که اولیویرا ستاره برزیلی‌الاصل تیم ملی ژاپن، با یک‌ضربه آزاد دروازه تیم ملی را باز کرد. این یک خطای محاسباتی بسیار بزرگ از سوی دروازه‌بان تیم ملی بود. ایران تلاش زیادی کرد تا گل تساوی را به ثمر برساند اما در ثانیه‌های پایانی و در حالی که تیم بدون دروازه‌بان به بازی ادامه می‌داد، یک پاس رو به عقب بسیار بد، تبدیل به گل سوم ژاپن شد و تیم ملی حتی بعد از گل‌زنی جوان در ثانیه پایانی، نتوانست از شکست فرار کند.
این اولین برد فوتسال ژاپن روبه‌روی ایران در وقت‌های قانونی فینال آسیا بود. یک نتیجه نگران‌کننده برای فوتسال ایران که نشان داد شمسایی هنوز فاصله زیادی با تبدیل شدن به یک‌مربی پخته در دنیای فوتسال دارد.