انسان 2 دهان دارد؛ یکی گوش که دهان روح اوست و دیگر دهان که دهان تن اوست. این 2 دهان خیلی محترماند. انسان باید خیلی مواظب آنها باشد، یعنی باید صادرات و واردات این دهنها را خیلی مراقب باشد؛ آنهایی که هرزهخوراک میشوند، هرزه کار میگردند. کسانیکه هرزهشنو میشوند، هرزهگو میگردند. وقتی واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف میشود.
یعنی قلم او هرزه و نوشتههایش زهرآگین خواهد شد. حضرت وصی، امیرالمومنین(علیه السلام) فرمودند: عمل نبات (گیاه) است و هیچ نباتی از آب بینیاز نیست و آبها گوناگوناند. هر آبی که پاک است، آن نبات هم پاک و میوهاش شیرین خواهد بود؛ و هر آبی که پلید است، آن نبات هم پلید و میوه او تلخ است. خود عمل، حاکی است که از چه آبی روئیده شده است.
حضرت امیر (ع) همچنین میفرمایند: زبان گزنده، درندهای است که اگر به حال خود گذاشته شود، میدرد.
نهج البلاغه، حکمت 57
مراقب وجودت باش
در همینه زمینه :
روشنا