سفر ارزان و پرطرفدار امامزاده داود

زهرا اردشیری|خبرنگار:

سفر به امامزاده داود(ع) در تهران قدیم یک سفر زیارتی، سیاحتی مهم به شمار می‌آمد. سفر به امامزاده تنها سفری بود که حتی قشر کم‌درآمد هم خیلی راحت توشه راه می‌بستند و راهی می‌شدند. این سفر برای مردم فقیر یکی دو ماه و برای دیگران یکی دو هفته طول می‌کشید. شروع سفر از چهارراه سرچشمه و دروازه شمیران بود. مردم آنجا با الاغ و یابوی کرایه به راه می‌افتادند. گروهی هم با پای پیاده همراه یک راهنما به سمت امامزاده داود(ع) حرکت می‌کردند.

مقصد اول باغ مستوفی در ده‌ونک بود. آنجا که باغ وقفی و رایگان برای زائران امامزاده بود. زائران مدتی را در آنجا می‌گذراندند و بعد به طرف فرحزاد که در چند کیلومتری آن قرار داشت روانه می‌شدند. مدتی هم در فرحزاد استراحت می‌کردند و بعد راهی امامزاده می‌شدند. روستای فرحزاد با آنکه مانند دیگر روستاهای اطراف شهر بود اما به واسطه همان‌‌‌ تردد مسافران امامزاده داود(ع) چنان گرمی و رونقی داشت که هر تازه‌وارد را مجذوب می‌کرد. 

یکی دیگر از اسباب جلب مسافر و زائر به این مکان وجود درخت‌های توت وقفی در مسیر و محل‌های اطراف آن بود که زوار آنها را کاشته و نذر امامزاده داود(ع) کرده بودند. از فرحزاد تا امامزاده داود(ع) تقریباً 4 فرسخ بود. تعداد زیادی از مردم این راه را پیاده طی می‌کردند. به همین دلیل چند نفر در مسیر بودند که شغلشان تعمیر گیوه‌ها بود و از همین راه درآمد کسب می‌کردند. آنها گیوه‌ها را تعمیر می‌کردند و نوار قیطان دورش می‌انداختند. یکی دیگر از دلایل پررونق شدن گردشگری در امامزاده داود(ع) ارزانی بود. به این صورت که اگر زائران از این صبح تا آن صبح شیر خالص گاو و گوسفند و کره و ماست و پنیر اعلاء و نان گندم خانگی و میوه سردرختی و از آن طرف غذاهایی از قبیل دیزی و چلوکباب و حاضری و غیره می‌خوردند شاید خرج ولخرج‌ترین افراد بیش از یک شاهی نمی‌شد.