هنر سنتی جاروبافی

جارو یا سازه یا شاجه «به گویش مازنی»از گیاهی بومی به نام ارزن ساخته می‌شود. در بعضی از مناطق استان مازندران، این گیاه کشت و برداشت و پس از خشک شدن به‌صورت دستی بافته می‌شود. بافندگان جارو با دقت ساقه‌های گیاه ارزن را در کنار هم قرار می‌دهند و برای دسته جارو از سیم‌هایی باریک و ظریف استفاده می‌کنند، همچنین از نخ‌های پلاستیکی رنگارنگ در قسمت تاج، بهره می‌گیرند. به‌دلیل توسعه شالیزارها و باغ‌های مرکبات، کشت گیاه ارزن در مازندران کاهش پیدا کرده است. کم‌کم با تولید جاروهای برقی و رواج پیدا کردن آنها، استفاده از جاروهای دستی کاهش یافت. تنها منطقه استان مازندران که خرید و فروش جاروهای دستی در آن رواج دارد، امیرکلای بابل است. منبع: مهر/ حوا احمدی