نکته بازی/همه امتیازات را یکجا دارد

خدا را شکر انتخابات پیش روی فدراسیون فوتبال نامزدی دارد که همه امتیازات و محسنات دنیا، یکجا در او جمع شده است. از استاد مهدی تاج صحبت می‌کنیم؛ عزیزی که در دوران ریاست‌شان بر فدراسیون فوتبال منشأ خدمات پرشماری بودند و مخصوصا یک قرارداد درجه یک با مارک ویلموتس بستند که تا 7 نسل بعدی خاندان این مرد بلژیکی را هم سیر خواهد کرد! استاد تاج برای بازگشت به فدراسیون در انتخابات نام‌نویسی کرده و به‌دنبال آن عده‌ای مغرض در حال نقد او هستند، درحالی‌که از هر انگشت این نامزد انتخاباتی یک هنر می‌ریزد. حتی رد پای درخشان استاد در غائله فولاد مبارکه و ارقام و اطلاعات حیرت‌انگیز منتشر شده در آن هم به چشم می‌خورد. خب شما کجا می‌توانید چنین پدیده‌ای پیدا کنید؟ دیگر به چی اعتراض دارید؟

شوت‌هایت را از یاد نخواهیم برد
در آخرین روز مهلت قانونی نقل‌وانتقالات در لیگ برتر ایران، ضایعه‌ای تکان‌دهنده برای پرسپولیس رخ داد که عبارت بود از فسخ قرارداد شرزود تمیروف. مهاجم ازبکستانی سرخپوشان که نیم‌فصل درخشان را در این تیم پشت سر گذاشت و چشم‌ها را خیره کرد، در آغاز فصل جدید در لیست مازاد قرار گرفت و نهایتا قراردادش را فسخ کرد. این واقعا اتفاق دردناکی در تاریخ قرمزها بود. شما کجا دیگر می‌توانید مهاجمی با این کیفیت پیدا کنید؟ فورواردی که از هر نقطه زمین توپ به دستش می‌رسید، آن را به سمت دروازه حریف شوت می‌کرد. حالا درست است که ضربات او چند متر در عرض و چند متر هم در ارتفاع با دروازه فاصله داشتند، اما همین اعتمادبه‌نفس تمیروف یک دنیا می‌ارزید. بدرود شرزود؛ شوت‌هایت را تا ابد از یاد نخواهیم برد!

واقعا بس است دیگر...
این قصه تقابل مهدی هاشمی‌نسب با پرسپولیسی‌ها دیگر حسابی لوس و زننده شده است. اگرچه گروهی از هواداران هم مقصر هستند، اما بی‌گمان نقش اول این ماجرا خود هاشمی‌نسب است. او داستان را رها نمی‌کند و هی همینطور در مسیر دفاع از خودش حرف‌هایی می‌زند که مایه تعجب است. او به تازگی برای اینکه ثابت کند در گذشته چقدر پرسپولیسی بوده، گفته: «من بچه بودم، خواهرم استقلالی بود و من پرسپولیسی. در یکی از دربی‌ها با هم کری‌خوانی داشتیم. پرسپولیس به استقلال باخت و من از داغ دل، خواهرم را آنقد‌ر کتک زدم که دندان‌هایش شکست.» برادر جان؛ این نه‌تنها دفاع از تعصب و حقانیت شما نیست، بلکه شنونده را در مورد شخصیت روانی و اجتماعی شما هم دچار تردید می‌کند. بس است دیگر. ولش کن لطفا!