اثربخشی واکسن آبله در برابر آبله میمونی

افزایش شیوع مبتلایان به بیماری آبله میمونی در برخی نقاط جهان که به تازگی در ایران نیز یک مورد ابتلا به آن گزارش شده است، باعث شده بود که مقامات بهداشتی برای پیشگیری از شیوع بیشتر آن به واکسن قدیمی آبله روی آروند، اما آیا افراد بزرگسالی که در کودکی این واکسن را دریافت کرده‌اند، در برابر آبله میمونی ایمن خواهند بود؟
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها چندان به این موضوع نگاه مطمئنی ندارد. به گزارش مرکوری نیوز، این آژانس سلامت آمریکایی می‌گوید آنهایی که در معرض ویروس آبله میمونی هستند و در طول 3سال گذشته، واکسن آبله نزده‌اند، باید در این رابطه توجه بیشتری داشته باشند. البته قرار است فقط یک پنجم از واکسن آبله به بزرگسالان تزریق شود.

محافظت پایدار واکسن آبله
درحالی‌که تعداد محدودی از مطالعات نشانه‌های امیدوارکننده‌ای دارند که نشان می‌‌دهد واکسیناسیون آبله در دوران کودکی تا چند دهه بعد محافظت پایداری ارائه می‌‌دهد، کارشناسان بهداشت می‌‌گویند که بزرگسالانی که ممکن است روی بازویشان نشانه‌‌ای از تلقیح این واکسن در دوران کودکی را داشته باشند، نباید تصور کنند که نسبت به آبله میمونی مصون هستند. اندرو نویمر، دانشیار بهداشت جمعیت و پیشگیری از بیماری در دانشگاه کالیفرنیا گفت: منظورم این نیست که این واکسن هیچ‌گونه حفاظتی ایجاد نمی‌کند، اما روی آن هم به‌طور کامل حساب باز نمی‌کنم. آبله، یک بیماری قدیمی بسیار مسری است که 3 نفر از هر 10نفری را که به آن مبتلا شد، کشته و بازماندگان نیز زخمی عمیق از آن به یادگار دارند، اما در سال 1980به لطف یک تلاش جهانی برای واکسیناسیون در سراسر جهان، این بیماری ریشه‌کن شد.

تاریخچه آبله
آبله که از اوایل دهه 1950در آمریکای شمالی و اروپا به‌طور کامل ریشه‌کن شده بود، واکسیناسیون آن در سال 1972در آمریکا پایان یافت. این واکسن بر پایه ویروسی که از خانواده آبله و آبله میمونی است، ساخته شده است و در برابر هر دو محافظت می‌کند. اگرچه آبله میمونی تقریبا به اندازه آبله کشنده نیست، اما هنوز هم می‌تواند باعث بثورات و علائم دردناک و زخم‌های بالقوه دائمی شود.

نیاز به واکسیناسیون مجدد
آمریکا اکنون از نظر شیوع در میان همه کشورها پیشتاز است. نزدیک به 32هزار نفر در سراسر جهان و نزدیک به 12هزار نفر در آمریکا به این بیماری آلوده شده‌اند. محققانی که در سال 1972شیوع آبله در یوگسلاوی را مطالعه کردند که در آن 175نفر مبتلا و 35نفر جان خود را از دست دادند، دریافتند که 105نفر یا 60درصد از افراد مبتلا، قبلا در برابر ویروس آبله واکسینه شده بودند. اما آنها به تفاوت زیادی در میزان مرگ‌ومیر اشاره کردند: 8درصد در میان واکسینه ‌شده‌های قبلی و 35درصد در بین واکسینه نشده‌ها. به‌گفته نویمر این مطالعه نشان می‌دهد که توانایی واکسیناسیون برای جلوگیری از بیماری ظاهر شده در چندین دهه بعد، رو به کاهش است. او تأکید کرد که قبل از ریشه‌کن شدن آبله، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، واکسیناسیون مجدد را در فواصل پنج ساله توصیه کرده بود. ارزیابی‌های انجام شده مبنی بر این است که واکسن‌‌های آبله 85درصد در برابر عفونت آبله میمونی مؤثر هستند. ست بلومبرگ، استادیار پزشکی در دانشگاه کالیفرنیای سانفرانسیسکو، گفت مطالعه‌ای که پس از آخرین شیوع آبله میمونی در آمریکا انجام شده است، ‌نتایج دلگرم کننده‌ای به همراه داشت. شیوع آن در سال 2003از طریق سگ‌های خانگی دشتی که در نزدیکی حیوانات آفریقایی آلوده نگهداری می‌شدند، گسترش یافت. یک مطالعه نشان داد افرادی که قبلا علیه آبله واکسینه شده بودند جزو افراد آلوده بودند، اما تمایل به بیماری خفیف‌تری داشتند.
بلومبرگ گفت: اگرچه ممکن است ایمنی با گذشت زمان کاهش یابد، اما به ‌نظر می‌رسد مصونیت طولانی‌مدت به‌ویژه در برابر بیماری‌های شدید همچنان پابرجاست. مطالعه دیگری در سال 2010به بررسی عود آبله میمونی در جمهوری دمکراتیک کنگو از زمان پایان واکسیناسیون معمولی پرداخت که نشان می‌دهد 30 سال پس از پایان کمپین‌های جمعی واکسیناسیون آبله، بروز آبله میمونی در انسان به‌طور چشمگیری در این کشور آفریقایی افزایش یافته است. همچنین مشخص شده که افراد واکسینه شده 5.2 برابر کمتر از افراد واکسینه نشده در معرض خطر ابتلا به آبله میمون هستند.