سازمان وکالت امام‌کاظم ع

سازمان وکالت، مجموعه‌ای متشکل از امامان معصوم و عده‌ای از پیروان نزدیک و وفادار آنان بود که با همکاری یکدیگر تشکیلات هماهنگ و منسجمی را پدید آوردند تا با اتکا بر آن، اهداف دینی خود را محقق سازند. از عصر امام‌صادق(ع) به بعد، با توجه به گسترش تشیع و مناطق شیعه‌نشین و مقتضیات و ضرورت‌های موجود، این تشکیلات ایجاد شد تا بدان وسیله، امامان با سهولت بیشتری بتوانند با شیعیان‌شان در دورترین نقاط عالم اسلامی مرتبط باشند و شیعیان نیز از طریق این تشکیلات، بتوانند نیازهای شرعی و دینی خود را مرتفع سازند. این تشکیلات رفته‌رفته دارای نظم و گستردگی و هماهنگی بیشتری شد تا آنجا که در بعضی از اعصار همچون عصر امامین عسکریین و سپس عصر غیبت، به اوج گسترش و انسجام رسید. وکلای آن حضرت که تعداد 13نفر از آنها با توجه به منابع شناسایی شده‌اند، در نقاطی مثل کوفه، بغداد، مدینه، مصر، اهواز و برخی نقاط دیگر به فعالیت مشغول بودند اما متأسفانه پس از شهادت ایشان، تعدادی از آنها به طمع تصرف اموال شرعی، فرقه واقفه را پی ریختند. آنها با انکار شهادت امام کاظم(ع) ، مدعی مهدویت آن حضرت و منکر امامت امام‌رضا(ع)  شدند. این گروه معتقد بودند که امام کاظم(ع)  نمرده و روزی ظهور خواهد کرد ولی امام رضا(ع)  با تدبیر بر این مشکل فائق آمدند و با رهبری مدبرانه، استمرار و حتی گسترش سازمان وکالت را عملی کردند.
پی‌نوشت: برگرفته از کتاب «سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه» اثر محمد‌رضا جباری