جهان‌نما
نئوفاشیست‌ها در کمین نخست‌وزیری ایتالیا
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که رهبر حزب راست‌گرای برادران ایتالیا، شانس بالایی برای نخست‌وزیری دارد
محبوبیت بالای «جورجیا ملونی»، رهبر حزب نئوفاشیستی «برادران ایتالیا» باعث شده تا احتمال پیروزی این حزب در انتخابات پیش روی ایتالیا که قرار است در اوایل مهرماه برگزار شود، افزایش پیدا کند. خانم ملونی اکنون درحال دروکردن جوایزی است که از تبدیل کردن حزبش به تنها نیروی اپوزیسیون در برابر دولت ائتلافی «ماریو دراگی»، نخست‌وزیر مستعفی ایتالیا، نصیبش شده است. او همچنین از این ایده که قرار است به نخستین نخست‌وزیر زن ایتالیا تبدیل شود، نهایت بهره‌برداری را برای جذب آرا خواهد کرد. در کنار این امتیازات، حزب ملونی درنظرسنجی‌ها با صعودی کند اما مداوم توانسته 24درصد از آرا را به‌دست آورد. این حزب همچنین در انتخابات محلی موفقیت‌های زیادی به‌دست آورده و اکنون به یکی از احزاب پیشرو در ایتالیا تبدیل شده است.
پیشرو بودن این حزب با اختلاف یک امتیاز از حزب چپ میانه دمکراتیک اتفاق افتاده است. اما در مجموع طیف راست افراطی و راست‌ها، جایگاه بهتری درنظرسنجی‌ها دارند. پس از حزب ملونی، حزب ملی‌گرا-پوپولیستی «لیگ» به رهبری «ماتئو سالوینی» با کسب 14درصد آرا رتبه سوم را به‌دست آورده است. حزب «فورزا» به رهبری «سیلویو برلوسکونی» با کسب 8درصد آرا پس از حزب «5ستاره» که حزبی پوپولیستی به شمار می‌رود، رتبه پنجم را به‌دست آورده است.
سابقه نئوفاشیستی حزب محبوب ایتالیا
حزب برادران ایتالیا که در سال 2012از بال راست حزب «مردمان آزادی» منشعب شده است، اصلی‌ترین وارث جنبش محافظه‌کار نئوفاشیستی در ایتالیا به شمار می‌رود؛ جنبشی که برآمده از خاکستر «جنبش ائتلاف ملی» و «جنبش اجتماعی ایتالیا» به رهبری «بنیتو موسولینی» است. در واقع، جنبش اجتماعی ایتالیا جنبشی است که توسط اعضای سابق حزب منحل شده فاشیسم ملی ایتالیا به‌وجود آمد. جنبش ائتلاف ملی در سال2009 به حزب «مردمان آزادی» تبدیل شد و بخش بزرگی از این حزب، امروز حزب برادران ایتالیا را تشکیل داده است. برادران ایتالیا از حق قانونی استفاده از نماد تاریخی شعله سه رنگ حزب مردمان آزادی برخوردار است. ایدئولوژی اصلی این حزب، ملی‌گرایی و محافظه‌کاری است. برادران ایتالیا در عرصه اتحادیه اروپا هم به عضویت حزب محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی درآمده و ملونی از سال2020 تاکنون رهبری آن را به‌عهده گرفته است. این حزب مخالف اروپای فدرال بوده و به‌دنبال تحقق ایده کنفدراسیون ملل اروپایی است.
ملونی همواره ارتباط میان حزب خود و ایدئولوژی فاشیسم را انکار کرده است، اما بسیار محتاطانه از محکوم کردن چارچوب‌های این ایدئولوژی اجتناب می‌کند. با این همه بسیاری از کارشناسان سیاسی، هویت این حزب را با سنت‌های نئوفاشیستی در ارتباط می‌دانند. کارشناسان همزمان باور دارند سیاست این حزب، ترکیبی از سنت‌های نئوفاشیستی با ایده‌های محافظه‌کارانه جریان اصلی سیاست و عناصر نئولیبرالیسم ازجمله آزادی بازارها و کسب‌وکارهاست. با این‌همه تعدادی از اعضای این حزب احساسی نوستالژیک نسبت به آرمان‌های موسولینی دارند؛ اگرچه ملونی تا به امروز توانسته فاصله خود را از موسولینی حفظ کند.
خط‌مشی جورجیا ملونی
جورجیا ملونی که خود را مدافع مفاهیم بنیادینی مانند خانواده و هویت ملی معرفی می‌کند، از سیاست‌های ملی‌گرایانه برای مقابله با نرخ پایین زاد و ولد در کشور، ارائه خدمات رایگان مهد‌کودک‌ها و تخصیص 400یورو در ماه به‌عنوان کمک‌هزینه نگهداری از کودکان حمایت می‌کند. ملونی همچنین سیاست‌های ضدمهاجرتی داشته و قصد دارد بنادر و مرزها را به روی پناهجویانی که از لیبی خود را به ایتالیا می‌رسانند ببندد. او با «ویکتور اوربان» نخست‌وزیر ملی‌گرای مجارستان و همچنین با احزاب راست افراطی «اجماع ملی» در فرانسه، «ووکس» در اسپانیا و با طیف راست افراطی آمریکا روابط دوستانه و نزدیکی دارد.
این سیاستمدار 45ساله در آستانه انتخابات در بعضی از حوزه‌ها رویکرد خود را تلطیف کرده است؛ برای مثال برخلاف رویکرد سابقش، تضمین داده که از حق سقط جنین در ایتالیا حمایت خواهد کرد. او همچنین از آغاز جنگ اوکراین تاکنون حمایت‌های خفیفی از اوکراین و ناتو به عمل آورده تا در خلاف مسیر سیاستمدارانی نظیر سالوینی و برلوسکونی که با رئیس‌جمهور روسیه روابط دوستانه‌ای دارند شنا کرده باشد.
برادران ایتالیا همچنین از رویکرد ضد‌اتحادیه اروپایی خود فاصله گرفته و اکنون دیگر علاقه‌ای به ترک اتحادیه اروپا یا منطقه یورو از خود نشان نمی‌دهد و ادعا دارد به «اروپای ملت‌ها» متمایل شده است. این موضع‌گیری تلطیف شده تا حدودی به 200میلیارد یورو بودجه‌ای که ایتالیا از محل صندوق کمک‌هزینه کرونای اتحادیه اروپا دریافت کرده، مرتبط است. از سوی دیگر، ملونی در ماه‌های اخیر روابط دوستانه‌ای با روشنفکران و سیاستمداران راست‌گرا و نه لزوما راست‌های افراطی برقرار کرده و این اقدام وجهه او به‌عنوان یک نامزد مناسب نخست‌وزیری را بهبود بخشیده است.
او با اتکا بر منش خشک و جدی، پس‌زمینه خانوادگی برآمده از طبقه کارگر و حضورش به‌عنوان یک زن در محیط سیاسی کاملا مردانه ایتالیا توانسته محبوبیت زیادی برای حزب برادران ایتالیا به‌دست آورد؛ به‌ویژه در مناطق روستایی و حاشیه شهرها و بر همین اساس تاکنون توانسته در چندین انتخابات محلی در شمال ایتالیا پیروزی‌هایی به‌دست آورد؛ پیروزی‌هایی که با توجه به نتایج نظرسنجی‌ها انتظار می‌رود ادامه‌دار باشند.
