همپای صاعقه

حامد یزدانی؛ روزنامه‌نگار

حسین بهزاد و گلعلی بابایی، کارنامه‌ای تاریخی و مستندی از شکل‌گیری لشکر 27محمد رسول‌الله(ص) در مقطع زمانی 6ماهه جنگ تحمیلی، از ابتدای دی‌ماه 1360تا اواخر تیر‌ماه سال1361را در کتابی با عنوان «همپای صاعقه» به چاپ رسانده‌اند. موضوع اصلی این کتاب شرح مستند مراحل آغازین تاسیس تیپ نظامی محمد رسول‌الله(ص) است و نقش این تیپ را در 2عملیات بزرگ بیان می‌کند. این اثر که توسط انتشارات سوره مهر چاپ شده، برگزیده ششمین جشنواره انتخاب بهترین کتاب دفاع‌مقدس در رشته پژوهش است. مقام معظم رهبری در قسمتی از تقریظ‌شان بر این کتاب نوشته‌اند: «این یک کتاب منبع بسیار غنی و ارزشمند است که از آن می‌توان ده‌ها کتاب و فیلمنامه و زندگینامه استخراج کرد. لحظات و حالات ثبت شده در سراسر این کتاب، همان ظرافت‌های حیرت‌انگیزی است که از مجموع آن، تابلوی پرشکوه و باعظمت عملیاتی چون فتح‌المبین و بیت‌المقدس پدید آمده و برترین‌های هنر جهاد و ایثار و شجاعت و ابتکار را در مجموعه‌ نمایشگاه بی‌نظیر هنرهای انقلاب اسلامی، نشان می‌دهد. این مردان بزرگی که نام آنها بسی آسان بر زبان و دل غافل ما می‌گذرد، از جنس همان اخوان صفا و فرسان هیجائند که سیدشهیدان سلام‌الله علیه آنها را با عظمت و سوز و مهر، مخاطب ساخت و از فقدان آنان غمگین بود. سلام خدا و بندگان برگزیده و فرشتگان و رسولان او نثار روح مطهر آنان باد.»

در بخشی از کتاب همپای صاعقه می‌خوانیم:
«حسن باقری -‌ فرمانده قرارگاه عملیاتی نصر‌ -‌ درخصوص اقدام نیروهای تیپ27در این مرحله از عملیات می‌گوید: «نیروهای ما، با استعداد خیلی زیادی توانستند واحدهای خودی را از رودخانه‌ کارون عبور بدهند و همزمان با تاریکی هوا، بلافاصله حرکت‌شان را شروع کنند. این پیاده‌روی به مسافت بیش از 30کیلومتر در غرب کارون که طی مرحله‌ اول عملیات انجام گرفت، ازجمله معجزات و امدادهای غیبی این مرحله از حمله بود. انسان اگر در روز بخواهد در این دشت صاف و فاقد عارضه فاصله‌ 10کیلومتر را بدون داشتن نقطه و نشانی معین برود، راه را گم می‌کند. روزها که ما در این حد فاصل تردد می‌کنیم، برادرانی هستند که با وجود اشراف بر نقشه گم می‌شوند، ولی خداوند لطف کرد که برادران رزمنده ما توانستند آن شب در دل تاریکی با شناسایی‌های دقیقی که قبلا انجام داده بودند، حتی از جاده‌ آسفالت اهواز‌ -‌ خرمشهر هم رد بشوند و در آنجا با لشکر عراق که نیروی احتیاط بود، درگیر شده، بیش از 50درصد واحدهای آن را منهدم کنند. این از نظر نظامی خیلی حائز اهمیت است و شاید مستشاران نظامی خارجی هم نتوانند توان و جرأت طرح‌ریزی چنین عملیاتی را تحلیل کنند.»