تقویم/ رویداد/ وقتی جنگ تمام شد

29تیرماه1367 بود که در برنامه خبری ساعت14 رادیو، گوینده خبر بدون هیچ مقدمه‌ای پذیرش قطعنامه را اعلام کرد. پذیرش قطعنامه598 البته امر عجیب و بی‌سابقه‌ای نبود. ایران از زمان فتح خرمشهر در پی صلح بود. مسئولان سیاسی تعریف می‌کنند که امام‌خمینی(ره) بعد از فتح خرمشهر با آتش بس موافق بود، اما استدلال فرماندهان نظامی که ایران هنوز قدرت بازدارندگی در برابر تهاجم‌های بعدی عراق را ندارد، منجر به ادامه جنگ شد. پس از آن هم جمهوری اسلامی قطعنامه‌های شورای امنیت را به‌دلیل اینکه در هیچ‌کدام «تنبیه متجاوز» قید نمی‌شد، نپذیرفته بود. قطعنامه598 اما شرایط متفاوتی داشت. بندهایی داشت که نظرات ایران را تامین می‌کرد. به‌نظر ایران گام نخست در اجرای قطعنامه، تشکیل کمیته‌ای برای تعیین متجاوز بود. بعثی‌ها با این قضیه مخالف بودند و کارشکنی هم کردند. با همه اینها اما باز هم اعلام رسمی قبول قطعنامه برای خیلی‌ها در ایران قابل پذیرش نبود. همه منتظر صحبت و نظر امام بودند تا اینکه بالاخره نامه امام از رادیو پخش شد: «اما در مورد قبول قطعنامه که حقیقتا مسئله بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصا برای من بود، این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجرای آن می‌دیدم؛ ولی به واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلا خودداری می‌کنم، و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد و با توجه به‌نظر تمامی کارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای کشور، که من به تعهد و دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم، با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم؛ و در مقطع کنونی آن را به مصلحت انقلاب و نظام می‌دانم.» پذیرش این قطعنامه هرچند به‌معنای پذیرش آتش‌بس از سوی ایران بود، ولی عراق به حملات خود ادامه داد و مجددا داخل خاک ایران شد تا نقاط مهمی ازجمله خرمشهر را به‌دست بیاورد. امام اعلام کردند که مراقب جبهه‌ها باشید و آن را خالی نکنید. پیام امام که پخش شد، همه با هرچه داشتند آمدند وسط گود. یگان 2هزار نفری شد 42هزار نفر. در تمام جبهه‌ها همین اتفاق افتاد. منافقین پس زده شدند، شد عملیات مرصاد. عراق را پس زدند، شد عملیات الغدیر.
 فرمانده لشگر زرهی عراق اسیر شد. نیروها با دست خالی توانستند عراق را پس بزنند و سرنوشت جنگ را رقم زدند. «وارد عراق که شدیم، گفتند از تهران امام پیام داده که پشت مرزها بایستید، ما در پذیرش قطعنامه استواریم.» (سردار خادم) در نبردهای سنگین و تن به تنی که بعد از پذیرش قطعنامه اتفاق افتاد، صدام هیچ دستاورد جدیدی نداشت. نهایتا عراق با آتش بس موافقت کرد. مذاکرات صلح بین ایران و عراق با نظارت سازمان ملل متحد در ژنو 2سال بعد از آن در 24مرداد1369 به سرانجام رسید.