طلای بسکتبال جاکارتا را میخواهیم
ساهاکیان: باخت مقابل تیمهای بزرگ باارزش تر از پیروزی مقابل تیمهای راحت است
نیلوفر حامدی| بسکتبال ایران بعد حدود 3سال حالا مدتی است آرامش از دست رفته خود را تا حدی باز پس گرفته است. البته نه اینکه مشکلات ریشهای در این رشته برطرف شده باشد بلکه بحرانی که در تیمملی و با نبود ستارهها وجود داشت حالا دیگر وجود ندارد. بازگشت صمد نیکخواه بهرامی و حامد حدادی به ترکیب ملیپوشان آن هم در آستانه رقابتهای بزرگ انتخابی سهیمه جامجهانی و همچنین بازیهای آسیایی جاکارتا همان چیزی بود که شاید بتواند در کوتاه مدت بسکتبال را به آرامش برساند. با آغاز دومین مرحله از اردو و اضافه شدن بازیکنان خارجنشین با اوشین ساهاکیان که یکی از بزرگترهای تیم فعلی و ستاره ای از نسل طلایی بسکتبال ایران محسوب میشود به گفتوگو نشستیم. با پاور فورواردی که معتقد است مدال طلای جاکارتا از مسیر بازی با تیمهای بزرگتر میگذرد.
اردوها آغاز شده اما مسالهای که برخی نسبت به آن گلایه دارند انتخاب چین برای بازی تدارکاتی است. شما چه نظری در اینباره دارید؟
اگر بخواهیم قدم بزرگی در بسکتبال برداریم و بگوییم در این رشته کاری هدفمند کردهایم باید مقابل تیمهای بزرگ بازی کنیم. با آنها بازی کنیم و نتیجه را هم واگذار کنیم. تیمهایی که سطحشان آنقدر بالا باشد که ما فقط به سختی مقابل آنها در زمین بازی کنیم. تا بعدها بتوانیم در بازیهای سنگین در مسابقات مهم بتوانیم تصمیمگیریهای راحت و به جا انجام دهیم. چون بسکتبال ورزش لحظههاست و تصمیمهای کوچک در لحظه همه چیز را تغییر میدهد و نتیجه بازی را تعیین میکند. شاید این مسیر از چین آغاز شود ولی امیدوارم قبل جاکارتا به کشورهای بهتری ختم شود.
پس برنامهها به چین ختم نمیشود؟
سرمربی تیمملی هم خبر داده که فدراسیون در حال رایزنی است تا با تیمهای دیگری هم بازی تدارکاتی داشته باشیم. مثل اردوهای اروپایی و بازیهای تدارکاتی با کشورهایی که بتوانیم از بازی در مقابل آنها بیشتر یاد بگیریم. البته که نمیگویم چین تیم راحتی است اما در مقایسه قطعا راحتتر از خیلی تیمهای دیگر است. تیمی است که شکست دادنش برای بسکتبال ایران دور از دسترس نیست. باید با تیمهای بزرگتر از چین هم بازی کنیم تا در میدانهای پیشرو با قدرت حاضر شویم.
در واقع باخت مقابل تیمهایی مثل لیتوانی و صربستان از نظر شما باارزشتر از پیروزی مقابل چین است؟
100درصد همینطور است. البته استارت کار ما از چین است ولی قطعا بازیهای سنگینتری در پیش روی خود خواهیم داشت. البته همه اینها به این معنی نیست که ما چین را دست کم بگیریم. ولی درنهایت برای همیشه آماده بودن به بازی مقابل تیم قویتر از خودمان نیاز داریم.
امسال بعد از مدتها همه بازیکنان قدیمی بسکتبال هم به تیم برگشتهاند و انرژی بیشتری در اردو حس میشود. خودتان بهعنوان یکی از همین باسابقهها چه حسی دارید؟
3سالی هست که بسکتبال ایران بهواسطه بروز برخی مشکلات و حواشی برخی از بازیکنان اتفاقا مهمش را در کنار خود نداشت. امسال این اتفاق افتاده و شاکلهای از بازیکنان قدیم و جدید بهوجود آمده است. همین شاکله هم باعث شده تا قویتر از قبل بشویم. باتجربهها هم که نیاز به معرفی ندارند همه میدانند بسکتبال ایران چه ستارههای را داشته و دارد. کامرانی هم اگر به تشخیص کادر فنی برگردد قطعا اتفاق خوبی خواهد بود. چون او بازیکن بزرگی است که همیشه یکی از ارکان تیمملی بوده که در بازیهای سنگین بار بازی را به همراه بقیه بچهها به دوش کشیده است. امیدوارم که شاهد حضور مجدد او هم در تیمملی باشیم. چراکه ما بازیهای آسیایی جاکارتا را هم در پیش داریم و در صورت کسب عنوانی که برایش در حال تلاش هستیم، همه باهم و در کنار هم برای نتیجه زحماتمان شادی خواهیم کرد.
با توجه به تجربه دور قبل و بازی های آسیایی اینچئون بهنظر میرسد که هیچ نتیجهای جز طلا هم برایتان راضی کننده نباشد درست است؟
قطعا همینطور است. دور قبل هم تیمملی خیلی بد فینال را از دست داد. بازی مهمی بود که متاسفانه نشد در آن بازی پیروز شویم. آن فینال تلخ برای همه ما گذشت و دیگر هم برنمیگردد اما آینده پیشروی ماست. امیدوارم که بتوانیم از اتفاقات تلخ گذشته عبرت گرفته باشیم و یادمان نرفتهباشد که چطور آن مدال ارزشمند را از دست دادیم. در مجموع اما این انگیزهای که من در بازیکنان میبینم نشان میدهد که همه فقط بهدنبال طلا هستند. الان هم در دومین مرحله اردو هستیم و همه فقط درباره قهرمانی حرف میزنند. مطمئن باشید همه برای این طلا میجنگیم تا کارنامه افتخارات بسکتبال ایران را تکمیل کنیم. مدالی که میتواند بسترساز بازگشت اسپانسرها به بسکتبال هم باشد.